Inmiddels 16+3 weken onderweg.

Ik had al direct na de echo een nieuwe blog willen schrijven, maar het kwam er telkens maar niet van. Vandaag op de laatste dag van 2020 dan toch nog even een blog over de afgelopen weken:

24 november hadden we dus de termijnecho. En wat was ik nerveus! Gelukkig treuzelde de VK niet en kon ik meteen gaan liggen. Wat was ik ontzettend blij en opgelucht toen we een bewegende baby zagen met een krachtige hartslag. ❤ De baby was lekker bewegelijk wat het meten wat bemoeilijkte, maar uiteindelijk kwamen we er op uit dat ik 11+1 was en dit kwam ook overeen met wat ik zelf dacht, dus dat was ook erg fijn.
Op 1 december heb ik bloed laten prikken voor de NIPT en ook het wachten daarop was weer zenuwslopend. Bij mijn VK is het de afspraak dat je een email krijgt bij een goede uitslag en dat je gebeld wordt bij een slechte uitslag. Ik schrok me dan ook een hoedje toen ik op 10 december werd gebeld door de VK.😳 Gelukkig ging dit telefoontje over het beleid dat besproken zou worden met de gyn. Toen ik op een gegeven moment aan gaf dat ze me had laten schrikken omdat ik aan het wachten was op de NIPT uitslag bood ze natuurlijk haar excuses aan en ging ze meteen even kijken of ze de uitslag toevallig al binnen had. En ja, die had ze binnen: geen afwijkingen gevonden. Wat een geruststelling zeg. In die eerste paar seconden van het gesprek ging er namelijk al meteen van alles door mijn hoofd. Gelukkig was alles goed.
Op 21 december hadden we de afspraak voor de geslachtsbepaling. Dit werd ook nog even spannend, want zou het nog wel doorgaan..? Aangezien er een strenge lockdown werd afgekondigd een week daarvoor. Het mocht wel doorgaan kreeg ik de volgende ochtend te horen per mail, maar mijn man zou niet mee mogen. Toevallig hadden we tegelijkertijd ook een controle gepland staan en daarbij mocht mijn man dan weer wel mee. Uiteindelijk hadden we besloten om toch met z'n 2en te gaan en dan zouden we wel zien, maar de avond van tevoren kreeg ik een mail waarin stond dat mijn man wel mee mocht. Dat vond ik toch wel erg fijn. Het is toch een heel bijzonder moment om te weten te komen of je een jongen of een meisje verwacht en dit wil je toch graag samen beleven. Nou, daar zaten we dan op de 21e om 13 uur. Nog niemand wist van de zwangerschap en we wilden dit na deze echo graag gaan vertellen.
Verwachten we een jongen of een meisje?? De VK liet ons best een tijdje in spanning en ook de baby maakte het lastig die de benen telkens te kruisen voor het geslacht. Uiteindelijk typte ze: EEN DOCHTER. Wat heerlijk, ons 4e meisje. Mijn man had toch een beetje gehoopt op een jongen, maar ook hij is hartstikke blij met nog een meisje.
We zouden het de kinderen direct na de echo gaan vertellen, maar er was die ochtend door oma voorgesteld om de volgende dag in de middag op te passen en aangezien we het opa en oma pas met kerst wilden vertellen moesten we toch nog even wachten, want de kinderen zouden hun mond niet kunnen houden. Uiteindelijk hebben we het de kinderen op woensdag 23-12 verteld. Ze waren echt super blij! Ook het feit dat het een meisje is vinden ze geweldig. Met kerst hebben we een foto (zie mijn foto's) aan de familie gegeven om het nieuws te delen. Ondanks dat ik toch wat vreesde voor de reacties viel het alleszins mee en was iedereen toch wel redelijk enthousiast.

Inmiddels ben ik nu dus ruim 16 weken en mijn buik groeit behoorlijk. Helaas ben ik wel nog steeds misselijk. Vooral in de avond... Ik hoop dat dat toch binnenkort eens voorbij is. Ik weet ook al dat ik vanaf 35 weken overgenomen zal worden door de gyn. En met 38 weken zal ik hoogstwaarschijnlijk worden ingeleid. Ook moet ik deze zwangerschap aspirine slikken om zwangerschapsvergiftiging te voorkomen. Dus dat doen we dan maar ondanks dat ik er last van maagzuur van krijg.