Klaar met met dit ` gevecht `

4 jaar geleden werd ik ziek. Ineens.

Heel erg ziek. 

Ik kan nu een heel verhaal gaan houden over wat het ziek zijn met mij en mijn leven gedaan heeft, mijn deze site heet BABYbytes dus hou ik het bij wat ziek zijn met mijn kinderwens en met mij als moeder heeft gedaan.

En dat is veel.

Twee jaar geleden beviel ik van ons prachtige meisje. Het was een wonder! Helemaal gezond, en lekker stevig. 

En dat uit mijn inmiddels uitgeputte lijf. 

Ik was er niet best aan toe, had zelfs geen melk om ons kindje te voeden, en heb een afschuwelijke eerste 6 maanden beleeft. 

Niet omdat mijn meisje zo vervelend was, zeker niet. Mijn meisje was juist mijn lichtpunt! 

Maar ik was op. Opperdepop! En zoooooo ziek!

Ongeveer 1.5 jaar geleden kwam ik er na veel ellende, fouten van de huisarts en nogmeer moeilijkheden achter dat ik qkoorts heb gehad, en daar een aandoening aan overgehouden heb. 

Doorgestuurd naar het Radboud. Qkoortspoli, en daar nogsteeds in behandeling. 

Ik word behandeld met als doel een betere kwaliteit van leven. 

Helemaal genezen lijkt er, zoals het er nu uitziet, niet in te zitten.

En toch is die kinderwens er weer.. Ik ben zo ontzettend gelukkig met onze heerlijke dochter en moeder zijn is gewoon fantastisch. 

Ik wil er nog een!

Lang getwijfeld, mezelf ook lang voor de gek gehouden. Tegen mezelf gezegd dat ik het wel kan, dat mijn lijf het wel kan, en dat het zo geweldig zou zijn voor mijn dochter.

Maar dat is niet zo..

Mijn lijf kan het waarschijnlijk niet aan, we hebben geluk gehad die ene keer.

Voor mijn dochter is het niet geweldig, want haar moeder zal weer veel zieker worden.

En ik kan het niet. Ik moet blij zijn met wat ik heb. En dat ben ik!

Niet alles hebben wat je wil, maar alles willen wat je hebt is tevredenheid, en ik ben tevreden.

Ook al is het verdriet er ook;

Die KL*TEqkoorts heeft weer wat verpest!

Mijn arme meisje blijft alleen achter als mijn man en ik ooit komen te overlijden.

En meer van dat soort dingen geven verdriet..

Verdriet mag er zijn, maar vreugde overheerst. Wij hebben een kind/!

Onze dochter is op deze wereld!

En mijn lijf en ik?

Wij kunnen de zorg voor deze kleine meid, met af en toe wat hulp, prima aan!