Jankuuh!

Vorig weekend naar de kinderboerderij en speeltuin geweest.

Bij aankomst zagen we al dat er een feestje aan de gang was in de speeltuin. 

Bleek dat de speeltuin een certificaat voor leuke speeltuin voor gehandicapte kindjes had gekregen.

Stichting voor het gehandicapte kind was er dus ook, met veel gehandicapte kinderen. 

Wij gezellig ook naar binnen met de bedoeling om mee te gaan spelen. Dat was ook de bedoeling.

Maar dat liep een beetje anders, na een rondje door de speeltuin lopen ben ik ben tranen die over mijn wangen liepen naar buiten gegaan.

Ik voelde me ZO bevoorrecht en gelukkig met het feit dat ons meisje gezond is, en we ons dus geen zorgen hoeven maken om allerlei dingen die de ouders die daar met gehandicapte kindjes waren wel moeten.. 

Was er helemaal jankerig van de rest van de dag.. Niks voor mij dacht ik.. Maar sinds ik mama ben ken ik mezelf af en toe gewoon niet meer :P

En toen de traantjes gedroogd waren, en ik tegen mijn meissie zei dat ik even moest huilen omdat ik zo blij ben dat zij onbezorgd en gezond is, gaf ze mij een dikke knuffel.. Toen zijn we maar naar de dichtstbijzijnde winkel gegaan om heel veel cadeautjes voor haar te kopen om mama stil te krijgen haha.. Therapieshoppen!