Op het wachtbankje

Hallo,

Nu zit ik weer op een wachtbankje.

Ik was al gewoon om op een wachtbankje te zitten toen ik probeerde om zwanger te worden. En wat was het lang wachten op dat wachtbankje!!! Gelukkig had ik de steun van andere babybytes-meisjes die op hetzelfde bankje aan het wachten waren. Hun gezelschap maakte het wachten toch een beetje draaglijker.

Nu ben ik eindelijk zwanger, maar zit ik op een ander soort wachtbankje. Maar wat een onaangename bank!!! Ik wens echt niemand toe om ooit op deze wachtbank terecht te komen. Na de negatieve uitslag van de nekplooimeting moet ik nu dus wachten op verder onderzoek (vlokkentest) op maandag 20 augustus om dan uiteindelijk het resultaat te kennen op vrijdag 24 augustus. Dan zal ik weten of het kleintje dat ik verwacht al dan niet een chromosonale afwijking/handicap vertoont.

Dinsdag, een dag na het nieuws, was ik heel beroerd en heb ik veel geweend. Gisteren had ik een vrije dag. Ik heb mij herpakt en hield mij vast aan het sprankeltje hoop dat ondanks die slecht nekplooi toch alles toch goed is met het kleintje en het kleintje gezond en wel is. Want er is toch altijd een kans dat alles goed is, nietwaar? Vandaag voel ik mij dan weer wat minder.

In elk geval heeft mijn partner al lang een beslissing genomen; Altijd heeft hij gezegd – al toen ik zwanger was van Sebastian – dat in het geval ik een gehandicapt kindje zou verwachten; ik het moet laten weghalen. Punt. Discussie over.

Het is natuurlijk een man en hij beseft niet hoe hard zo’n situatie is voor een vrouw. Hij draagt het kleintje niet en is er volkomen niet aan gehecht. Ik heb de indruk dat hij denkt dat een foetus laten weghalen hetzelfde is als een tand laten uittrekken. Ik heb hem proberen uit te leggen dat een vrouw automatisch gehecht is aan het wezentje dat in haar groeit; dat ze van dat kleintje houdt met haar hart en ziel. Dat een vrouw zodra ze het kleintje op de echo met zijn armpjes en beentjes ziet bewegen, op slag verliefd wordt op dat kleintje, en dat ze haar kleintje het perfectste wezentje op aarde vindt (zelfs al is de nekplooi hoger dan normaal).

Soms is het kleintje laten weghalen inderdaad de beste oplossing; (want kindje niet levensvatbaar of zwaar gehandicapt) maar dan nog, is en blijft een abortus een heel traumatische ervaring voor een vrouw. Maar ja, mannen (toch de mijne niet) kan daar niet echt inkomen en begrijpt niet dat deze wachtperiode een heel emotionele periode is voor mij.

Gelukkig heb ik een paar goede vriendinnen en ook mijn ouders die met mij meeleven. En dat helpt toch wel een beetje.

520 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • HannaH33

    Heel veel sterkte deze week, ik hoop zo dat jullie niet voor de keus worden gesteld maar dat alles goed is!

  • roosje72

    wat een vreselijk bankje waar jij op zit, maar zoals hieronder reeds staat: het hoeft niet een slecht teken te zijn een verdikte nekplooi. probeer positief te blijven. hoelang moet je wachten op de uitslag van de test? en heb je de combinatie test gehad of alleen de nekplooi. want bloedwaardes voor beta hcg zeggen ook wat. Veel sterkte meid en ik denk aan je. dikke knuffel x

  • loveboat

    Heel vervelend dit nieuwe wachtbankje maar weet dat er velen met jou meeleven en je dus niet alleen op dit wachtbankje zit. Uiteindelijk hoeft een verdikte nekplooi geenszins slecht nieuws te betekenen...dat is het toch niet in 60 à 70 % van de gevallen, zo las ik in een artikel. Ik duim dus alvast dat jullie bij de gelukkigen zijn. Ik begrijp de reactie van je partner wel want mannen zijn veel relationeler in dat soort zaken...ik herken er helemaal de mijne in. Ikzelf kan er nog niet over meespreken want ik ben nog nooit zwanger geweest. In ieder geval, ik heb altijd geleerd dat je pas een oplossing moet zoeken als het probleem zich stelt. Dus, ga ervan uit dat je positief nieuws krijgt en indien dit niet zo is, dan zullen jullie samen er wel uit komen om de juiste beslissing te nemen. Maar tot dan, niet te veel piekeren, zegt degene die nog nooit op een wachtbankje heeft gezeten

  • bloememieke

    dikke knuffel ook van mij en hopelijk krijg je goed nieuws binnekort. Ik heb ook altijd gezegd dat als we een gehandicapt kindje verwachte we het zoude late weghalen maar moeste ze me binnekort zeggen dat het zo is denk ik dat het de meest hartverscheurende keuze zou zijn uit mijn leven. Je geraakt idd enorm gehecht aan dat kleintje in je buik en het vooruitzicht van een boeleke in u arme te hebben . Mannen snappe echt niet hoe het voelt om zwanger te zijn en onvoorwaardelijk te houde van de kleine ik in je buik. Voor hun is de baby pas echt van zodra ze de navelstreng hebben doorgeknipt . De mijne snapt ook niet waarom ik bezorgd ben over de echo van 16 weken:-( Een geluk dat je steun vind bij je ouders en vriendinnen , Hopelijk heb je binnen enkele maanden een gezonde baby in je armen ik duim enorm voor positief nieuws !!!

  • annoniem2015

    Een dikke knuffel voor jou!!!!!

  • ~pebbles~

  • Elke-joal

    wat leef ik met je mee! ik krijg er mijn moed al van vol als ik dit lees.
    Ik kan me niet indenken hoe jij je voelt.Ik heb wel al drie miskramen gehad,maar steeds vroeg afgekomen (zes a zeven weken) Dan heeft men man ook eens bot gezegd,voor mij hoeft het niet meer,dan maar geen kinderen.
    Dit terwijl ik men miskraam aan het verwerken was. Dus je ziet,niet alleen jou man is zo bot he.
    Maar dat neemt niet weg waar jij nu door moet.
    Ik hoop voor jou dat het snel 20 aug is en dan weer snel 24 aug en je dat je hopelijk een positieve uitslag krijgt.
    In gedachten ben ik bij jullie! hou je sterk! ik duim!

  • sophielucky

    Ik leef met je mee. En hoop van harte dat je straks een goede uitslag krijgt. Mocht het mis zijn zullen de artsen jullie vast uitgebreid uitleggen wat jullie eventueel te wachten staat en dan kunnen jullie misschien samen een weloverwogen beslissing nemen. Mannen redeneren inderdaad anders dan vrouwen maar als de man uiteindelijk zijn kindje in de armen heeft houd hij ervan met of zonder chromosomen afwijking. Heel veel sterkte de komende periode ik zal aan jullie denken

  • Evi38

    Lieve mama van sebastian,

    Heb met tranen in mijn ogen jouw verhaal zitten lezen...
    Wat hoop ik voor je dat de vlokkentest een positief resultaat gaat geven en inderdaad geef de hoop niet op!! Er is nog altijd een kans dat het goed is! Zo is dat maar net!!

    Maar ik kan snappen dat het wachten op verschrikkelijk is. Heb ook een vlokkentest laten doen en ik had er ook stress van. Dat mag ook ... het is niet niks!

    Ja mannen kunnen ook niet volledig invoelen hoe het voor een vrouw is dat kun je hem niet verwijten maar hij zou je wel kunnen steunen en aanhoren en aannemen dat het zo moeilijk en anders voor jou is!

    Gelukkig kun je je verhaal hier kwijt en aan je vriendinnen en je ouders dat is toch heel fijn.
    Probeer bezig te blijven, houd hoop en laat het heeeel snel de 24ste worden

    Heel veel sterkte meid!!

    Groetjes, Evi38

  • joosje-b

    Meis, wat een verschrikkelijke bank is dat waar je op zit. Ik kan me voorstellen dat dit je bezig houdt. Wat het resultaat ook is, 'zomaar' laten weghalen of 'gewoon' laten zitten is er niet bij volgens mij. Elke keus heeft zoveel gevolgen dus ik hoop dat je vriend wel open staat voor een goed gesprek. Ik hoop dat jullie dan met elkaar de juiste beslissing kunnen nemen. Natuurlijk duim ik voor jullie dat de test helemaal goed is!