Nee, nog niets

Tja, er valt niet veel meer te zeggen.
Vandaag is mijn schoonmoeder zo'n beetje de hele dag bij me geweest, echt super! Ik had al mijn hoop op vandaag gevestigd, omdat ik bij Luuk ook 40 weken en 3 dagen was.
En ik weet heus wel dat het normaal is om 1 of 2 weken langer te moeten wachten, maar ja, hormonen he, ik wil er zo graag vanaf zijn.

En ik merk dat ik mezelf bang ga maken: heeft ze niet al gepoept in het vruchtwater?, ik heb een rot-voorgevoel dat het weer een keizersnee gaat worden uiteindelijk, of dat het inleiden niet goed lukt en dat ik een paar dagen in het ziekenhuis moet blijven. Allemaal negatieve gevoelens, blweh! Heb al een potje zitten huilen, gewoon omdat ik zulke gekke dingen in mijn hoofd ga halen.

Morgen is mijn vader jarig... het kan me nu echt niet meer schelen als de kleine dan geboren wordt. Mijn ongeduld wint het van mijn praktisch denkvermogen, haha.

Nou, genoeg geklaagd. Ik ben nog steeds enorm blij met mijn wondertje in mijn buik en super dankbaar dat alles tot nu toe zo goed gaat. En daar ga ik vanavond alleen nog maar aan denken.

Ik hou jullie op de hoogte!