Nog niet compleet?

Hallo meiden,

ik weet zeker dat er meiden zijn die zich in mijn gevoel van dit moment gaan herkennen.

Wij hebben drie prachtige zoons. J van 3.5 en T & F van bijna 1. We hebben allebei een heerlijke baan en een goed ritme gevonden met de drie jongens. Ze zijn onze lust en ons leven. We genieten optimaal.
16 december was ik ongesteld. We hebben rond de 10e dag seks gehad, onbeschermd, want in mijn beleving kon er nog geen kans zijn op een zwangerschap. Toch bleef het daarna knagen. Ik ging na 2.5 week van alles voelen, krampjes, rommelende darmen, kringen rond mijn tepels.... Na 3 weken een lichte bloeding, bij het opstaan. Dit had ik ook bij de twins op de dag dat we trouwden. OEPS!!! Nu gingen er toch wel bellen rinkelen. Zou het? Waren we niet al compleet? Hoe zou dat straks moeten, met een 4e en misschien 5e kindje (dubbele eisprong).... Ik ging een week door een achtbaan van dubbele gevoelens. JA, zei mijn hart, er is plaats voor dit kindje. Nee, zei mijn gevoel, tel je zegeningen, wees dankbaar, jullie zijn compleet.

Ik heb een exacte cyclus van 28 dagen en ik heb mijn vermoeden 3 dagen voor mijn NOD gedeeld met mijn man. Hij schrok, logisch, maar zei meteen: als het zo is, dan is het zo en komt dat ook weer goed. Ik was opgelucht en na de 28e dag die geruisloos voorbij ging lag ik 's nachts weer met mijn handen op mijn buik. Wat zou het leuk zijn als er nog een meisje bij mocht komen... Jongen net zo welkom hoor! En één of twee, die waren er ook gekomen. Dag 30 kocht ik de test. Ik wist het bijna zeker! Op dag 32 stond ik op met een bleoding en die hield 2,5 dag aan. Ongesteld dacht ik, zichtbaar teleurgesteld en in de war. Hoe kon dit nou? Ik heb niet meer getest. Wel bleef vanaf dat moment het gevoel knagen dat ik nog niet compleet ben.... Ik zou heel graag nog een keer zwanger zijn. Misschien heeft het te maken met de situatie en mijn leeftijd. Ik ben nu 35 en het zou nog net kunnen, de klok tikt, ... Ik wil helemaal niet ondankbaar klinken, want ik ben enorm dankbaar en gelukkig. Toch nog niet helemaal compleet.
Ik weet dat mijn man echt opgelucht was toenik ongesteld werd en hij heeft daarna niet meer gevraagd hoe ik me er nu onder voelde. IK heb het wel uitgesproken, maar voor hem lijkt het boek gesloten. HIj wilde graag 2 en Fenn was een cadeautje. HIj is erg blij met alledrie. Maar een 4e??? Nee, dat denk ik niet.

Een week lang bleef ik onrustig sinds mijn periode, de kwaaltjes bleven, vooral hoofdpijn en misselijk. Het weer dacht ik. Tot ik vandaag ineens weer een bloeding kreeg. Licht en kort. Ik was gealarneerd. Wat was dit nou? Een week na mijn periode opnieuw? Ik heb die gekochte test dus toch maar geprobeerd... Helaas negatief. Toen was de droom definitief voorbij en het gevoel versterkt dat ik echt nog graag een keer moeder wil worden.

Lieve meiden begrijp me niet verkeerd. Ik weet hoe lang sommige van mijn BB vriendinnen al wachten op een eerste wonder. Wij hebben 3 gezonde kinderen... , maar ik kan mijn gevoel niet uitschakelen. Dit is wat het is....

Liefs Juuls