Moedeloos

Het is weer zo'n periode dat het er gewoon geen einde aan lijkt te komen, ...

Jorijn is twee weken geleden drie geworden en inmiddels een aantal maanden zindelijk overdag. Tenminste als het aankomt op plassen op de wc. De grote boodschap blijft een probleem en ik word er inmiddels een beetje moedeloos van. Hoe we hem ook stimuleren en extra naar de wc laten gaan na het eten, het heeft geen effect. Stickersysteem, stoere Cars-shorts, extra naar de wc, vragen of hij het voelt aankomen, .. het helpt niets. Hij gaat in een onbewaakt moment in een hoekje staan en dan is het al te laat. Weer alles eronder, bij de benen naar beneden... Geen idee meer wat we nu nog kunnen doen. We blijven positief naar hem, om hem vooral niet te ontmoedigen, maar dat betekent nu wel dat we soms op onze tong moeten bijten...

Tije heeft een infectie van wondroos gehad vorige week, die door de ha werd afgedaan met de bof. Zelfs toen ik 's middags terug belde of ze nog eens wilde langskomen, bleef ze volhouden. Tot ik zei dat ik anders met hem naar de spoedeisende hulp zou gaan. Toen kon ik de volgende morgen nog eens komen. En mijn moedergevoel kreeg weer gelijk: wondroos. 48 uur zonder antibiotica en veel pijn. Ik heb het zelf regelmatig en herkende het meteen. Gelukkig gaat het nu beter. Maar hij heeft al een paar weken moeite met vijf-tien minuten op zichzelf zijn, dan piept en jengelt hij of zet het op een krijsen. Pfffff, ... Ondertussen is Fenn Joris Goedbloed. Hij moet vaak even wachten omdat zijn broertje de aandacht opeist en dat begint ons te irriteren. We willen alledrie evenveel aandacht geven. En dat is soms zo verdomde moeilijk. We hopen dat er snel een rustigere periode aanbreekt, want dit gezin heeft behoefte aan een adempauze...

Vandaag zijn ze alweer 8 maanden, waar blijft de tijd!

Liefs, Juuls