Even niet zo gezellig

Het is 20.00, mama's tijd, maar zo voelt het even niet...

Al twee/drie dagen achtereen hetzelfde bedritueel, met aan het eind een krijsend jongetje boven in bed en een mama die probeert haar hoofd koel te houden beneden.
Jorijn zit in een nieuwe fase. We merken het aan alles. Hij is snel boos/gefrustreerd, claimt zijn mama en papa weer meer (dichtbij ons willen zijn), hij weet nu dat weggaan van papa en mama betekent dat ze hem pas aan het eind van de dag weer ophalen, zijn woordenschat breidt zich in razend tempo uit.... Alles is even moeilijk in zijn nieuwe wereldje.

Jorijn wil tegenwoordig 's avonds niet naar bed. Hij speelt het liefst de hele dag. 'Jorijn loop je zelf naar boven of zal papa je dragen?' is uiteindelijk de vraag. Dragen, is het antwoord. Tot we boven zijn, want dan wilde hij eigenlijk zelf lopen. Maar dat spelletje spelen we niet mee. 'Dan mag je morgen weer zelf lopen'. Tandenpoetsen zelfde verhaal, ... zelf of mama? Rustig doorlopen we het bedritueel met hem. Tot slot even zingen en dan slapen.
Maar dan is het voor Jorijn nog niet klaar... boos dat ie is en een verdriet!

Het is vermoeiend, zeker na een dag werken als mijn man pas laat thuis komt. Dan doe ik het alleen en ben ik zo blij als ik om 20.00 mag gaan zitten met een kop thee... De fase van de nieuwe mogelijkheden breekt hopelijk snel door!

Juuls , x