Gyn maakt gretig

Ik heb sinds kort ontdekt dat er naast voordelen, ook een nadeel aan de gyn kan kleven…

Het is natuurlijk heerlijk dat ik elke 3,4 weken naar onze kindjes mag kijken. Even zien of alles het nog doet, de hartjes nog mooi knipperen… Maar dat maakt mij ook gretig. Na twee weken ben ik alweer rusteloos, dan wil ik mijn kindjes graag weer even zien. Bij Jorijn had ik dit niet. Daar hadden we een echo met 9, 12 en 20 weken en daarna niet weer. Zo was het en daar legde ik me bij neer.

Ik pieker nu meer. Gaat het wel goed met de tweeling? Zijn ze er allebei nog? Vanaf het moment dat je weet dat ze met z’n tweetjes zijn, wil je twee gezonde kindjes op de wereld zetten. Enige tijd geleden voelde ik zo nu en dan plopjes. De tweeling dacht ik, maar nu twijfel ik daar weer aan. Ik lig vaak even op de bank met mijn handen op mijn buik. Kijken of ik de plopjes voel.., niets. Dat maakt me na een aantal keren ongerust. ‘Wat is er aan de hand?’
Mijn man is veel nuchterder. “Schat, ze zijn net 15 cm, hun schopjes zijn nog niet zo krachtig. De voetjes zijn nog zo klein. Het komt echt! Straks zou je willen dat je ze even niet voelde…”  Ik wil dat graag geloven, maar ik denk: Jorijn voelde ik met 19 weken. We zijn nu 17 weken en ze zijn met twee! Dan zou ik ze toch al meer ‘moeten’ voelen???

Als ik ze wel voel, zijn de plopjes zo vluchtig dat ze alweer verdwenen zijn voor ik mijn handen op mijn buik kan leggen… zucht. Zwanger zijn van een tweeling is mooi, maar ik vind het nog steeds erg spannend, tot ik ze heel duidelijk voel!

Herkennen jullie dit?

Liefs J