Het is een fase, ... het gaat voorbij

Jorijn zit midden in de 'koppigheidsfase' / 'peuterpubertijd'. Dat betekent dat hij zo ineens heel boos kan worden. Het speelgoed waar hij dan mee speelt vliegt dan door de kamer. Zijn fietsje wordt omgeduwd. Hij bonkt met zijn hoofdje. En hij slaat papa en mama. Hoe daar mee om te gaan? Ik lees nu het volgende:

Hoe moeilijk het ook is, probeer geen bestraffende maatregelen te
nemen. Zelfs niet wanneer je kind spullen stukmaakt of je lichamelijk
pijn doet. Straf is een negatieve vorm van aandacht en kan zelfs
averechts werken. Als je kind eenmaal in de gaten heeft dat hij op deze
manier je aandacht kan trekken, zal hij het de volgende keer weer doen
om aandacht te krijgen.

Hoe gaan we hier het beste mee om? Het is zwaar en vermoeiend. Wij geven hem een time-out als hij zo driftig is. Dan zit hij op zijn stoeltje, bij ons in de kamer. Na 1 minuut (leeftijd) gaan we naar hem toe en leggen nog eens uit dat hij best boos mag zijn. Maar dat hij niet mag slaan/gooien met spullen. Hij moet ook sorry zeggen. Hij geeft ons dan een kus.  We benoemen ook wat het met ons doet: 'Wat was jij boos zeg! Mama vond het niet leuk hoe jij deed'. Dan is het weer klaar.
Hij heeft het momenteel ook 's nachts. Dan wordt hij wakker en is erg verdrietig. Als we bij hem komen om te troosten, wordt hij heel boos. Dan bonkt hij met zijn hoofd tegen het hoofdeinde van zijn bedje. Soms zeggen we ook wel dat we eerst even wachten op de gang, tot hij weer wat rustiger is. We nemen hem op schoot in zijn kamer en troosten hem. . Na een kwartier kun je hem dan terug leggen. Dan slaapt hij verder.

Op de creche kennen ze dit gedrag niet van Jorijn. Dat begrijpen we wel, want thuis kan hij zichzelf zijn.
Als we thuis zijn is het na 10 min. vaak al raak. Dan staat hem iets tegen, of iets lukt niet. Positief ombuigen lukt niet altijd.
- wil jij de lepels op tafel leggen Jorijn?
- stop je blauwe auto's maar alvast in de kist,
- zal papa/mama je helpen om ....
We laten hem zoveel mogelijk zelf doen en prijzen hem daarvoor. 'Wat ben je flink!', 'Goed gedaan!'

Toch voorkomen we de boze buien niet. Dat doet je als ouder ook best wel verdriet. je voelt je zo machteloos.
Jorijn kleeft ook weer echt aan mij. Dan kan papa niet veel goed doen. Ook daar werken we hard aan.
'Mama is nu even bezig, papa gaat jou helpen'. Papa neemt hem mee fietsen en naar de speeltuin. Papa-zoon tijd. Dat werkt wel, maar soms moet hij zich er echt even bij neerleggen dat mama niet komt/helpt.
Voor papa blijft het een opgave om het niet persoonlijk op te vatten....

We hopen dat deze fase heel snel over gaat...Tips zijn zeker welkom!!! :D

Verder doet onze vent het erg goed. Hij eet volledig met de pot mee. Bij pizza heeft hij een eigen hapje. Pizza wil hij (nog) niet proberen. Hij probeert steeds meer zelf te eten met zijn lepel. ;)
Zijn woordenschat breidt zich iedere dag uit. We begrijpen hem steeds beter. Hij kent tussen de 30-50 woorden actief. Passief zijn het er veel meer. Hij maakt zijn knopjespuzzels van 5 of meer, zelf! Dan staat hij heel trots te klappen.
Sinds dit weekend leert hij omgaan met de I-pad. Dora vindt hij super leuk. Hij moet 10 plaatjes aanwijzen. Dat doet hij na 2 dagen al in minder dan een minuut. Trap op was al geen probleem voor meneer. trap af nu ook niet meer. Als een grote stapt hij naar beneden.

Stapje voor stapje leggen we hem uit dat er een baby in mama's buik groeit. Voor zijn verjaardag krijgt hij een boekje. Hij gaat mee naar de verloskundige. Misschien is het een idee om hem straks een baby-pop te geven met toebehoren: luier, fles, speen etc.. Dan kan hij het zelf spelen. Op de creche zijn ook baby's. Hij is er erg lief voor, zo schattig.

Goed, even tot zover. Het is alweer een heel verhaal.

Liefs J