Een tweede kindje

Lieve meiden,

Ik ben benieuwd wanneer jullie het gevoel hadden 'klaar' te zijn voor een tweede kindje?
Beetje rare vraag misschien, maar ondanks dat het erg kriebelt, twijfel ik ook wel een beetje. Niet omdat ik geen tweede zou willen. Als het ons gegund is, zou ik niets liever willen. Ik weet ook dat mijn aanstaande er zo over denkt.
Misschien vind ik het gewoon wel moeilijk om het ter sprake te brengen, omdat ik bang ben dat hij (nu) nog niet zover is. Dat ons huwelijk bij hem de voornaamste prioriteit heeft. Terwijl mijn gevoel groeit met iedere maand dat ik weer mijn periode heb.. Dan zie ik de eerste foto's van onze zoon en dan word ik helemaal overspoeld met gevoelens en verlangens nog eens zwanger te zijn.

Hoe was dat bij jullie? Wanneer dat kwam verlangen terug? Hebben jullie bijvoorbeeld eerst verbouwd? trouwen? verhuizen? Of anders, ... Hebben jullie getwijfeld? En was het een groot verschil van 1 naar 2 kindjes? Ben benieuwd naar jullie ervaringen!

Vaak hoor je van mensen redenen waarom ze niet aan een tweede kindje willen beginnen. Ik ben nou juist benieuwd wat mensen beweegt om wel voor een 2e, 3e, ... kindje te gaan. Natuurlijk is het geweldig een kindje erbij, maar wat maakt het dan zo geweldig? Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet verder kom met argumenten dan:
- nog meer liefde te geven en te delen,
- een broertje of zusje voor Jorijn zou ik heerlijk vinden (ik heb zelf ook een broertje) en dat wens ik ook voor onze zoon,
- nog meer gezelligheid in huis,
- zelf verlang ik nog een keer naar een zwangerschap, het nog bewuster beleven en opnieuw de verwondering van het ontdekken van de wereld zoals ik bij mijn zoon zie,
....

Tot slot, hoezeer houden jullie rekening met de praktische kanten: financieen, de grootte van je huis, de ruimte in je auto.. Laat je dat zwaar meewegen in je beslissing om de stap nog een keer te zetten of volg je je gevoel? Ik ben een gevoelsmens. Zolang de basis aanwezig is, is voor al het andere in tijd een oplossing.
Persoonlijk zou ik het niet erg vinden om zwanger te zijn op de dag van ons trouwen. Maakt het zoveel meer bijzonder als hij/zij er dan al een beetje bij is. Liever niet al met een enorme buik, ik wil ook graag zelf van die prachtige dag genieten!

Het is nog niet zover, maar vind het fijn mijn gedachten en spinsels zo nu en dan eens te ventileren met jullie.

Dikke kus, Juuls
-

410 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • 2lievezusjes

    Bij mij begon het alweer te kriebelen toen Fiene 6 maanden was maar toen Fiene 9 maanden was was de deal voor ons nieuwe grotere huis rond en zijn de regenjasjes de deur uit gegaan. Nu ben ik 9 weken zwanger en verwacht de kleine druif als Fiene 1,5 jaar is. 15 april ben ik uitgerekend en dat is precies anderhalf jaar en 5 dagen na de geboorte van ons meisje

  • Liefje2010

    Het klinkt inderdaaad wat plat hieronder. ik bedoel dus eigenlijk te zeggen : ik ben nu 34 en vind het niet verstandig om nog heel lang te wachten. Hoe ouder je wordt hoe moielijker het wordt. Op Liese hebben we lang moeten wachten en dat geeft mij ook het gevoel om weer te beginnen....wie weet duurt het wel weer 14 maanden...

    Ik kan me voorstellen dat er vrouwen zijn die het nog moielijker hebben en nog steeds met een eerste kindje bezig zijn. En dan ga ik ook nog over mijn figuur beginnen....
    Ach het is moielijk. Iedereen heeft zo zijn eigen beweegredenen. Ik wil wel heel graag op mijn 35ste weer zwanger zijn. Wanneer maakt niet uit en ik hoop dat het ons gaat lukken. De voornaamste reden blijft voor mij : een broertje of zusje erbij voor Liese. Ik kan zelf niet zonder mijn zus of broer en dat gun ik haar ook....
    Het zwanger zijn op zich was de eerste keer fantastisch... en ik kan me gewoon niet voorstellen dat me dat een tweede keer gegund is.. het zou prachtig zijn, maar ook wel weer spannend....

    Liefs,

    Louise

  • Liefje2010

    Ik heb hetzelfde gevoel en dezelfde gedachten als jij. Wat me nu tegenstaat is dat ik nu geen werk heb en dat geeft toch een onzeker gevoel...en, als ik heel eerlijk ben ben ik ook blij mijn oude figuur terug te hebben. Aan de andere kant denk ik ach, dan heb je het wel gehad ....klinkt een beeetje plat, maar je snapt het wel toch? Vooral nu Liese bijna 1 jaar wordt ben ik erg emotioneel. Ik loop af en toe naat boven en dan ga ik naast haar bedje zitten, doe stiekem het lampje aan en kijk ik met waterige oogjes naar haar.............

  • houkje

    Ik heb dezelfde motivaties als jij en voel soms gewoon een beetje jaloezie als ik zie dat er alweer meiden zwanger zijn, van wie hun kindje ook rond een jaar is. Wij wachten nog even tot ik goed genoeg hersteld ben.
    Het is een gevoel dat ik nog heel graag zoiets bijzonders nogmaaals wil meemaken.