Even geleden

Lieve meiden,

sorry dat jullie zo lang niets van mij hebben gehoord.
Vier weken geleden is mijn oma heel plotseling overleden. Een medische blunder,. . . voor een maagonderzoek moest ze haar bloedverdunners laten staan en dat resulteerde in een herseninfarct. Achteraf had ze ze nooit mogen laten staan,. . . Ze is er niet meer er dat is frustrerend en doet me zeer veel verdriet.

We hadden een hele bijzondere band. Ze was naast mijn oma ook mijn beste vriendin. We belden bijna dagelijks wel even. Ze was heel zelfstandig, blogde, zat op Facebook en volgde mij en Jorijn op onze weblogs waar ze regelmatig een bericht achterliet. Zo ineens is ze weg en dat is een heel groot gemis.
Na de crematie zijn we eerst op vakantie geweest. Het was fijn om even te ontspannen met ons drietjes en echt van elkaar te genieten.

Jorijn doet het erg goed. Hij heeft naast twee ondertandjes nu ook twee boventandjes en de eerste hoektand komt door. Hij kan sinds een maand alleen zitten en dat vindt hij geweldig! Meteen daarop volgde het staan en de eerste voorzichtige stapjes worden gezet. Hij kletst de hele dag en we herkennen de 1e woordjes: dada = papa, mwamwa = mama, be = beer. HIj groeit hard en krijgt al een heus koppie met blonde haartjes. Zodra het lukt zal ik een mooie foto van hem plaatsen.

Deze week ben ik weer begonnen met werken en dat is even weer wennen, maar wel fijn om weer onder collega's te zijn en even met andere dingen bezig te zijn.
Ik heb al jullie blogs gezien en ik doe mijn best zo snel mogelijk weer te reageren. Sil: ik ben trots op je! Je bent een hele dappere vrouw. Dat moet eens weer gezegd worden.

Lieve meiden, tot snel!

Liefs, Juuls en Jorijn