Sinds Jorijn drie weken is kolf ik zijn borstvoeding 100% omdat hij door de spruw niet meer aan de borst wilde drinken. Hij had te veel pijn en een fles bracht verlichting omdat hij hier veel minder moeite voor hoefde doen. Jorijn is nu bijna 11 weken en ik verneem dat het erg intensief is om 100% te kolven elke 3 uur en te voeden. Vaak vallen die twee niet samen en vooral 's nachts is dat erg zwaar. Eerst wakker omdat hij moet voeden en even later om te kolven. Ook al geeft papa hem een flesje, ik word toch wakker. Het begint nu zijn tol te eisen en hoe graag ik ook door wil gaan met BV geven, het is te intensief.
Toen de spruw eindelijk weg was wilde Jorijn niet meer rustig aan de borst drinken, veel te nieuwsgierig. Met zijn neus tegen mijn borst zag hij dus niet genoeg. Voor papa natuurlijk fijn dat hij nu op een andere manier kon helpen, door flesjes te geven. Dat doen we echt nog zelf, niet door anderen. Het blijft een intiem en rustig moment met ons ventje en het helpt hem hechten. Ik kolf nu alleen nog als ik last krijg van stuwing. Zo ongeveer elke 7-8 uur. Langzaam wordt de productie minder en ik heb het er moeilijk mee... het voelt als afscheid nemen. Mijn ventje is straks niet meer afhankelijk van mij en dat doet pijn! De tranen stromen bij de gedachte weer over mijn wangen. Nooit gedacht dat het zo intens was, maar dat is het. Mijn melk is het meest persoonlijke dat ik 'm kan geven (naast liefde natuurlijk), en dat is er straks niet meer.
En dan gaat hij nog niet eens naar een gastouder! Hoe moet dat straks dan wel niet? Vanavond hebben we kennis gemaakt met de gastouder. Een leuke spontane meid, hartelijk en open met een leuk, kindvriendelijk huis en wat jaren ervaring. Maar ik krijg en knoop in mijn maag bij de gedachte dat ik er straks niet ben als mijn ventje verdriet heeft, niet in slaap kan vallen in een vreemd huis, zich afvragend waar zijn mama is en waarom het zolang duurt... oooohhh dit is helemaal niet goed om nu al over na te denken!!!! Er zitten nog veel te veel hormonen in mijn lijf!
Tot de volgende krabbel,
Juuls
reacties (0)