Een weekje emotionele achtbaan. . .

Vandaag had ik een second opinion in Utrecht, voor de situatie met mijn linkeroog: verschoven lens, waarvan het pootje door mijn pupil steekt en over mijn hoornvlies krast. Uitkomst: ik word
donderdag al geopereerd en ik zie er als een huis tegenaan, ...
Deze arts gaf aan dat het wel degelijk NU moet, omdat het me anders
mijn oog kost. 2e: de medicatie na die tijd is NIET schadelijk voor de
kleine, ik kan gewoon borstvoeding geven en nog veel belangrijker:
tijdens het persen riskeer ik niet mijn oog. Wat volgens die andere
arts absoluut niet mogelijk zou zijn, kan volgens deze arts zeker
grote gevolgen hebben. . . Ik was echt met stomheid geslagen, boos,
maar ook opgelucht. Daar waren dan ook de waterlanders.

Ze ging meteen overleggen met een
specialist. Morgen heb ik een oogmeting voor die lens en
donderdagmiddag word ik nog geholpen. Een ingreep van een half uurtje,
maar toch, . . . . emotioneel heel zwaar. Het moet allemaal nog even
bezinken dat het nu ineens zo snel gaat.
Waar ik niet bij kan en
wat ik ook wel verontrustend vind, is dat je tegenwoordig dus niet
zomaar meer op een opinie van een arts oid kunt afgaan, dat blijkt wel
weer. En dan te bedenken dat het niet even gaat om een stel kleren
uitzoeken!

Ik
laat weten hoe morgen afloopt, want dan krijg ik ook 's middag die
injectie voor mijn neg. Rhesus factor. Dit wordt een weekje in de emotionele
achtbaan. . . Was het maar alvast vrijdag.

Love, Juuls
xxx