De 12e week is ingegaan vandaag. We zijn op weg naar de drie maanden en het einde van het eerste trimester. Nu ik terug kijk gaat de tijd toch wel erg snel. Mijn buik begint meer te bollen en de vermoeidheid is erger dan ooit. Op sommige dagen doe ik niets anders dan gapen. De verkoudheid is de afgelopen 12 weken nog niet 1 keer echt weggeweest en ik merk dat dit erg vermoeiend is.
’s Avonds slaap ik daardoor niet goed, omdat mijn neus de hele tijd dicht zit en ’s ochtends ben ik nog net zo moe als toen ik erin stapte. Ik kan echt uitkijken naar de periode dat ik weer meer energie heb. De verleiding is soms zo groot om een dagje vrij te nemen. 40 uur in de week is wel zwaar.
Afgelopen weekend hebben we familie en vrienden verteld dat wij in september ons 1e wondertje verwachten. Iedereen was blij verrast. Sommigen hadden het nog niet helemaal verwacht, maar waren snel gewend aan het idee. Het was erg leuk om de hele tijd over ons kleintje te praten. Wennen is het ook, want het is nu niet meer alleen van ons, maar van iedereen en iedereen heeft raad en goede adviezen,… en daar zit je niet altijd op te wachten.
We hebben de eerste kaartjes, mailtjes, sms’jes en krabbels gekregen en dat is dan wel weer superleuk! Ook de eerste cadeautjes hebben we gekregen: knuffels van de opa’s en oma’s, een badcape, rompertjes en luiers!! Die laatste om de aanstaande papa eraan te herinneren dat een baby niet alleen leuk is maar ook output geeft!
Morgenavond hebben we de tweede echo. We zijn heel nieuwsgierig hoe ons kindje het doet. Of onze dreumes goed groeit en lekker beweeglijk is, Kan niet wachten tot het morgenavond 19.45 uur is!! Natuurlijk plaatsen we dan een nieuwe foto.
Juultje,
xxx
reacties (0)