Onrustig

Vrijdag, dag 31, . . . drie dagen overtijd en nog niets te zien! . .

Hoe voel ik mij? Tja, ik vind dat zo moeilijk. Zo nu en dan trekken er krampjes door mijn onderbuik. Soms doen ze venijnig pijn en schiet ik weer het toilet in. Geen rode duivels. Opgelucht ga ik weer aan het werk, maar ik kan me erg moeilijk concentreren. Mijn gedachten dwalen af. Aan de ene kant is het fijn om aan het werk te zijn, ik heb afleiding, maar aan de andere kant, . . de dag duurt zo lang! Ik tel de uren.
Vanmorgen ontdekte ik dat mijn favoriete BH niet meer past. Ik krijg er striemen van en hij zit veel te strak! Ik draag nu 1 die een cupmaat groter is, terwijl ik die nooit vulde. Probeert mijn lichaam me iets te zeggen? Luister ik wel? Of ben ik gewoon nog heel voorzichtig? Want wat zijn nou 31 dagen als er cycli zijn van 35 of langer?

Gisteren heb ik ‘m gekocht, de zwangerschapstest. Digitaal van Clear Blue. Zo kan er geen misverstand bestaan over wel/geen streepje. Duidelijke in woorden zwanger/niet zwanger. Ik kan me tot nu toe nog steeds bedwingen, hoewel het doosje open op mijn nachtkastje ligt en ik de bijsluiter al 10 x heb gelezen!!! Te vroeg testen wil ik niet, want die teleurstelling zet een domper op mijn gevoel van nu. Een vriendin zei gisteren: van een test krijg je geen baby. Hij zit er of niet. En ze heeft gelijk. Natuurlijk wil ik graag een bevestiging. En wat zou het fijn zijn als we dit weekend al saampjes aan het idee mogen wennen, lekker met z’n tweetjes!

Al die maanden fantaseren over dat ene moment en de manieren waarop je het dan aan je (schoon)ouders wilt vertellen en aan je beste vriend(in). Alleen al het idee aan een klein wezentje dat groeit in je buik, . . .

Ik houd jullie op de hoogte!

Juuls, xxx