Eindelijk tijd voor mijn bevallingsverhaal voor jullie :-)

hoi dames,

daar ben ik dan, bijna 3 weken later :-) heb amper tijd.

maar nu is manlief douchen met dochterlief en ligt zoonlief heerlijk te slapen.

op zondag 7-7-2013 om 2.30 had ik om de 10 min 1 min lang een vervelende buikkramp. een tikkeltje erger dan mijn gewoonlijke uberirritante menstruatiepijn. dit was dus voor mij een teken dat het geen weeen zijn omdat het niet zeer genoeg deed. dit hield zo aan tot een uurtje of 5 in de nacht. daarna ben ik in slaap gevallen en werd ik wakker rond 8u sochtends. het begon opnieuw, maar het trok ook weer weg. zelfs zo`n 1.5u lang. en ik ben daarna ook in slaap gevallen.

rond 13u in de middag klokte ik om de 5 min 1 min lang continu buikkramp van dezelfde buikpijn die ik eerder had. niets aan het handje, ik kon alles nog doen. maar omdat er eigenlijk de afspraak was gemaakt heb je 1.5uur lang om de 5 min 1 min lang weeen dan bellen naar de verloskundige (en ik eigenwijs ben ;-)) heb ik rond 17u de verloskundige maar gebeld en haar uitgelegd wat er de hele dag al afspeelde thuis. ze kwam toch maar even kijken. ik had 1 cm ontsluiting maar daar kon ik goed al de hele week al mee rond lopen. en mijn baarmoedermond lag nog erg hoog. ik deed ook nog vrolijk de voordeur open dus ik verwachtte ook niets..... ze zei dat het harde buiken en voorweeen waren.... maar ik werd er zo langzamerhand niet zo vrolijk van, want fijn was anders..... ze zou om 21u wel terug komen, en als er wat veranderde moest ik bellen... prima...

(wel had ik de hele dag al diarree en had ik dat op de dag van mijn bevalling van mijn dochter ook en vermoedde ik wel dat het die dag toch echt wel zou gaan gebeuren..ook was ik bij mijn dochter ook 40 weken en 3 dagen toen de bevalling begon. nu ook bij fender, want ik was 4-7-2013 uitgerekend en uiteindelijk dus 40 weken en 3 dagen op 7-7-2013 bevallen.)

mijn verloskundige vertrok om 17.45... ik heb daarna nog gegeten, en met mijn dochter in bad gezeten, met de douchekop op mijn buik gericht hopend op iets wat verlichting van mijn buikkrampen....

ongeveer 18.30 tja daar was dan zo`n moment dat ik letterlijk zo goed als uit bad vloog omdat ineens de pijn niet meer op te vangen was... de toilet staat naast het bad en daar zat ik dan. dochter nog in bad. (amy is net 6jr geworden dus die heb ik van te voren erg goed uitgelegd hoe en wat er allemaal met haar mama gebeurd als haar broertje geboren moest worden ;-)

ik werd zwaar misselijk. en vertelde dat aan amy, want zij stond tegenover mij en zou lettelijk zelf gaan overgeven als ze mij zo zou zien. ze draaide dr eigen om en ik moest inderdaad alles eruit gooien. (ook dit was hetzelfde bij amy haar bevalling) amy is op mijn verzoek daarna uit bad gegaan en haar vader heeft haar in bed gelegd... terwijl dat gebeurde had ik ook ineens niet zomaar weeen die ik kon opvangen... nee gelijk om de 2 min 1 min lang...dus ik manlief gezegd dat hij maar de verloskundige snel moest bellen want ja er was wel zeker wat veranderd in die paar minuten.............

de verloskundige kon pas over 30 min komen

oke....

kort na dat telefoontje veranderde deze weeen in persweeen??? ik kon ze ook niet anders opvangen dan mee te persen... de minuten streken voorbij, en ik zat voort op handen en knieen op de grond, wiebelend met mijn onderbeen om zo afleiding te zoeken tijden die weeen... ik keek eens op mijn klok, het was 20 min later na dat telefoontje. nog 10 min zei ik tegen mezelf... dus ongeveer nog 5 keer volhouden... echt niet die 10 min werden 20 min. rond 19.10 was de verloskundige bij mij thuis, ik zat nog steeds op handen en knieen op de grond. manlief was met dochter klaar en deed de voordeur open. ondertussen hoorde ik mijn vk naar boven lopen en riep ik tussen de weeen door dat ik op dat moment heel snel naar mijn bed kon lopen. ja doe maar riep ze nog.

ik zo, volgens mij heb ik al persweeen..... 

eh we zullen even kijken hoe ver je al bent... ga maar op je rug liggen.

op mijn rug?? ik kreeg dat echt niet voor elkaar.... maar goed tussen de weeen door.... daar lag ik dan, en ze moest haar handen nog wassen terwijl ik daar lag te wachten, dus ik riep nog, wel opschieten hoor, als er een wee komt krijg ik het niet opgevangen op mijn rug.

daar was ze dan, ja hoor je hebt 10 cm ontsluiting...

mag ik mee persen??? was mijn vraag... eh nee zei ze... aangezien ze nog geen enkel ding had kunnen klaar leggen. 2 tellen later veranderde ze dat antwoord en vroeg ze of ik op mijn rug kon gaan liggen. weer was nee mijn antwoord. dat kreeg ik dit keer echt niet voor elkaar. oke dan doen we het zo zei de vk. manlief moest ondertussen gauw alle spullen van de verloskundige uit de auto halen. normaal gesproken helpt de kraamhulp bij de bevalling, maar hier was zoals jullie al lezen helemaal geen tijd meer voor.

en ik mocht mee persen... eindelijk!! ze wilde wel het hartje van de baby nog luisteren, en dat deed ze dus ook terwijl ik op handen en knieen op mijn bed zat. het hartje was erg zwak.... ik moest dus gelijk gaan persen... mocht niet wachten... ookal was er geen wee... gelukkig kwam die wel mee... en is dus echt na enkele keren persen mijn prachtige zoon fender geboren om 20.06 op 7-7-2013 met een geboorte gewicht van 3140 gram.

hij lijkt als 2 druppels wat op zijn grote zus...

ik ben een klein beetje ingescheurd, dit is netjes gehecht en op dag 6 na de bevalling zijn de hechtingen eruit gehaald en was het alweer zo goed als nieuw.

wel heb ik na de bevalling ontzettend last gehad van naweeen. tot en met 5 dagen na de bevalling heb ik daar voor paracetamol en zelfs ibuprofen voor  mogen slikken,

de borstvoeding loopt ook super goed, ons zoontje leek ook echt al te slikken binnen 24u na de bevalling. en zat op de laatste dag van de kraamweek op 14-7 al boven zijn geboorte gewicht met een gewicht van 3160 gram. 5 dagen later ben ik hem nog gaan wegen en woog fender op 19-7  3285 gram en vandaag weer 7 dagen later ben ik hem nog gaan wegen en woog hij 3555 gram. dat is dus in 1 week tijd 270 gram aangekomen op mama`s slagroom :-) heerlijk. ik geniet daar zo van.

inmiddels zijn er wat onrustige dagen ook voorbij gegaan, veel huilen weing slapen, ontzettende zuigbehoefte, krampjes en waarschijnlijk verborgen reflux....

het middel hebben we vandaag misschien wel gevonden, rechterop voeden, rechtop na de voeding houden, schuin omhoog wegleggen, tussen het wisselen vd borst boertje laten, en toch maar een speentje om de slaap te pakken. anders krijgt hij zichzelf niet in slaap. wel zuigend op mijn pink of drinkend bij mama, maar zo gauw ik heb weg leg word hij wakker en is het gillen geblazen. dit resulteerde in een cirkel waar we niet uit kwam.

nu gaat het al beter....

owja hij volgt al een paar dagen echt dingetjes voor zich met zijn ogen en draait zijn hoofd bewust mee de richting in van het voorwerp.

en ik ben super super verliefd op mijn knappe mannetje :-)

groetjes een trotse mama