26 weken

De afgelopen week heb ik weer even een flink dipje gehad. Nachten lang wakker gelegen en me zo rot gevoeld... Ik zag het even helemaal niet meer zitten en de tijd kroop voorbij...

Vandaag leek het weer een beetje de goede kant op te gaan gelukkig. Hopelijk kom ik er snel weer boven op.
Sinds onze lieve Mohammad Mahdi is overleden blijven de ups en downs voorbij komen. Tijdens de zwangerschap waren de downs weer zwaarder en duurden langer, ook de ups waren weer korter. Maar zoals ze zeggen 'wonden helen kost tijd'... En het gaat steeds weer wat beter, de goede kant op...

Nog ongeveer 3 maandjes te gaan tot de uitgerekende datum. Om precies te zijn 14 weken / 98 dagen. Dat schiet al op!

Ook Ali Akbar begint wat ongeduldig te worden en kan niet wachten tot zn zusje er is! Elke dag krijg ik van hem te horen dat mn buik nu toch echt wel heel groot is geworden... Hij vraagt zich vast af hoe ver dit nog moet gaan haha.

Vandaag dan ook weer eens gewogen en tot mijn grote schrik... 66 kg! Terwijl ik 52kg woog... vorige keren woog ik op het einde 62/64 kg. Maar een groot deel zal vast ook vocht zijn, want jeetje wat zie ik eruit! Vooral savonds, zijn mn enkels niet meer terug te vinden en doen mn benen en handen ook zeer. Om dan maar niet te spreken over hoe mn gezicht eruit ziet haha. Ach, 1 voordeel... Dat is zo weer weg na de bevalling. =)

Nog even doorzetten. Ondanks dat ik heeeel erg dankbaar ben voor ons nieuwe prinsesje, zit genieten er niet echt meer bij. Ze beweegt sinds lange tijd weinig en maak ik me er constant erge zorgen over... Ik hou mezelf voor dat ze gewoon rustig is, net als haar lieve broertje, en dat het niets betekend. Maar wat zal ik blij en opgelucht zijn als ze gezond en wel in mn armen ligt!