25 + 2 weken

Sinds vanochtend weer terug thuis van vakantie. Het was gezellig, met mn hele schoonfamilie erbij en de tijd ging weer snel voorbij. Maar wat was het zwaar! Zoveel buik en rugpijn gehad, dat mn man me zelfs 3 keer mee naar buiten heeft genomen met een rolstoel. Lopen deed me echt te veel pijn onderin mn buik.

Dus nu zogezegd weer thuis even rustig aan doen. Niet dat ik dat kan of er uberhaupt mogelijkheid voor is haha. Maar ik doe mn best... Ben vandaag ook al de hele dag druk bezig geweest in huis en als ik mn buik weer voel samentrekken ga ik eventjes op bed liggen.

We zijn bezig met de laatste regeldingetjes, de verkoop van ons huis en de koop van het nieuwe apartememt. Als het goed is krijgen we volgende week de sleutel. En gaan we rustig aan alles klaar maken. Er moet het 1 en ander geklust worden, flink gepoetst en we moeten nog wat dingen kopen, zoals gordijnen, vloerbedekking, lampen enz...

Ik ben benieuwd hoe het zal gaan en wanneer we het af kunnen krijgen. =)

We zijn ook nog erg aan het twijfelen over naar welk ziekenhuis we zullen gaan...

Ik ben 2x bevallen in een ander ziekenhuis. Het eerste was verschrikkelijk. De laatste wel goed, maar helaas geen neonatologie aanwezig. Ik was er nooit vanuit gegaan dat dat nodig zou zijn... daardoor moest mn zoontje hals over kop opeens met de ambulance naar een ander ziekenhuis worden overgebracht. En dat zie ik dus ook niet meer zitten. Het ziekenhuis waar hij naartoe ging was volgens mn man erg mooi, maar valt niet onder onze verzekering, dus wel weer duurder...

Dan is er nog een heel goed ziekenhuis wat verder weg. Maar omdat ik 2x snel beviel vind ik dat een beetje riskant haha.

De ziekenhuizen waar we naartoe verhuizen zijn minder goed, dus waarschijnlijk zijn we sowieso de laatste maand weer hier bij mn schoonouders. Tot een tijdje na de bevalling, zodat ze kunnen helpen. Aangezien je hier ook geen kraamhulp krijgt... maar voor de zekerheid moeten we daar ook 1 uitkiezen voor als ze eerder geboren wordt...

Pff, alsof het nog niet spannend genoeg is... krijg het er af en toe een beetje benauwd van dat het dichterbij komt. Hoewel de tijd me niet snel genoeg kan gaan, is het toch ook wel spannend...

Niet zozeer het bevallen, maar de angst blijft toch dat er weer iets mis kan gaan.

We bidden maar dat alles goed zal gaan, en hopen op het beste.
Nog 103 dagen...