14 weken # WEER EVEN INSTORTEN

Het ging een tijdje heel goed, maar sinds 3 dagen voelde ik de bui alweer bovenmn hoofd hangen. Ik praatte mezelf goede moed toe en dacht het nog wel even vol te houden. 


Maar nu is het dan weer zo ver en ben ik in tranen uitgebarsten.


Het lukte niet om te slapen, dus ging nog even wat op de tablet spelen en kreeg ik last van maagzuur waardoor ik helemaal niet meer kon slapen. Om half 4 eindelijk slaperig de tabket weggelegd en uit het niets zie ik mezelf weer voor me... Naast het lege grafje, met mn zoontje gewikkeld in een doek nog voor het laatste moment in mn armen. Voordat we hem weg moeten leggen en begraven.


Wat een klap in mn gezicht opeens,  en stortte even helemaal in. Overstuur in tranen... ='(


Hoe laat je toch zoiets achter je... of hoe draag je het met je mee?

57 x gelezen, 0

In Zwangerschap

reacties (0)


  • Aicha28

    Wat vreselijk toch! Ik krijg ook echt tranen in mijn ogen als ik je blogjes lees over dit onmenselijke verlies! Moge Allah swt je rust geven en je een zorgeloze zwangerschap geven. Hopelijk kun je het ergens een plekje geven. Heel veel sterkte

  • (LittleLove)

    Lastige zaak.. ik weet het.. ik maak het zelf ook helaas met regelmaat mee.. houd moed & weet dat het niet erg is om je zo af en toe te laten gaan.. ook al doet het nog zo'n pijn.. soms kun je even niet anders.. heel veel sterkte meiss

  • mamavan11

    Meis ik weet zo goed hoe je je voelt.. Er is niets wat je kunt doen dan door gaan. Je moet door het verdriet heen. Ik verloor mijn zoontje in 1999 en nu pas kan ik sinds een paar jaar zeggen dat ik niet dagelijks meer aan hem denk.

  • NoaEdenJunaGyenNevaRean

    meid . je laat zo iets niet achter je. Je zult het verweven in je leven.. geluk & verdriet gaan samen. De emoties blijven tot dat je kindje levend & gezond in je armen ligt. Het is de onzekerheid .. blijf praten of bloggen. . Zo ben ik de 37 wk van Eden ook door gekomen. uiteindelijk wordt dit allemaal beloond & zal het verdriet om jullie mannetje minder worden. meer op de achtergrond. . dan gaat voor jullie het leven ook pas weer echt door. Dit hoort allemaal bij rouwen & zwanger zijn na verlies ( helaas ... ) dikke knuffel xx

  • Elizaxx

  • linda19091979

    Ik denk dat het alleen maar kan slijten naarmate de tijd verstrijkt, maar het helemaal achter je laten zal niet lukken denk ik. Mijn miskramen zijn van 2009 en 2013 en ik denk er nog regelmatig aan terug... Heel veel sterkte en succes met het verwerken! xxx

  • Marieke_kindje4

    Veel sterkte!

  • KALF

  • triesje31

    Ik denk dat het verdriet om het verlies van je kindje altijd zal blijven. Je weet pas wat het is als je het zelf mee maakt. Er zullen ongetwijfeld meer momenten zijn waarop je weer aan jullie kleine man denkt en het verdriet, dat lege gevoel, weer ervaart. Misschien helpt het te weten dat, hoewel jullie kleine man niet lijfelijk aanwezig is, hij er nog echt wel is. In jullie hart maar ook naast jullie. Zelfs op dit moment. Hij is er om over jullie te waken. Uit t oog is niet uit het hart! En weet dat verdriet er mag zijn. Dit hoort bij het rouwproces. Het zou niet goed zijn als je er geen verdriet van had. Uiteindelijk zullen de tranen plaats maken voor n glimlach. De herinnering aan jullie mooie mannetje, dat jullie hebben mogen ontmoeten, hoe kort ook. Dat toch voor altijd jullie kindje is (ergens in n andere mooiere wereld). Hopelijk helpt bovenstaande gedachten het n beetje dragelijker te maken. Ik wens je alle sterkte van de wereld toe meis!

  • ewa

    Dat is erg moeilijk om mee te leven als ouder...jou klein zontje zou niet willen dat jij verdriet heb ...sterkte meid ...als jij wil met imand praten dan ben ik voor je ...

  • rnfs

    dikke knuffel lieverd, heb echt geen antwoord voor je, maar je gevoel is heel herkenbaar.