Op het wachtbankje ronde 3...

Ik heb maar weer plaats genomen op het wachtbankje. We zitten net na m'n vruchtbare periode, waar we gretig gebruik hebben gemaakt, daar zou het niet aan kunnen liggen. Het vervelende is dat ik op dit moment geen werk heb waardoor ik de gelegenheid heb om op ieder dingetje in m'n lijf te letten. Iedere borrel (die later gewoon lucht blijkt te zijn), ieder krampje, ieder zeurderig gevoelletje in m'n buik... ik voel het. En toch wil ik er niet zo mee bezig zijn, bang dat ik de boel be-jinx en het tegen hou. Ik zoek veel afleiding maar toch ieder uur heb ik er toch wel een paar keer aan gedacht hoe het zou zijn en of het deze keer wel raak is. Terwijl aan de andere kant het ook wel heel prettig vind zoals alles nu is en dat zo'n baby er bij wel ingrijpend is, ook voor Sophie.