Bevallingsverhaal

Zo eindelijk tijd om even me verhaal te schrijven !

Woensdag 13 november weer tijd om naar de verloskundige te gaan, de Week ervoor al gestript omdat ik al vanaf week 35 weer met voorweeen liep die elke week meer en meer werden maar ook steeds pijnlijker!
Nachten sliep k al amper en ze hadden zoiets omdat ik ook Stacey nog had rondlopen..
Helaas eerste strippoging had niet meer gedaan als stuk slijmprop verloren dus 13 november was poging 2.. Ondertussen was al me baarmoedermond helemaal verweekt en had ik 2 cm ontsluiting.. Het strippen voelde ik nu ook wel meer en ze kon de ontsluiting ook al iets naar voren trekken zoals ze dat noemen.. Die woensdag verder wel wat krampjes gehad maar verder niks..

Donderdag zat ik er een beetje doorheen, alle mensen die vroegen hoe t ging en of t al zover was.. Super lief natuurlijk maar zoveel mensen deden dat dat t me gewoon even teveel werd.. K besloot me echt op andere dingen te focussen en alles los te laten..
Smiddags even uurtje geslapen en eigenlijk over heel de dag wat roze/rood bloedverlies gehad..
Savonds tegen 11e begonnen de krampen weer zoals al afgelopen weken, toch lekker naar bed gegaan en proberen te slapen.. Tot 4 uur wakker gelegen en uiteindelijk in slaap gevallen..

Vrijdag 15 november 07.00 ging de wekker weer voor Stacey die naar school moest, bij t uitstappen in bed kreeg k gelijk weer krampen dus had t idee dat t weleens (hopelijk) door ging zetten.. Ze waren overigens nog lang niet pijnlijk dat k dacht dit is het..
Me vriend Stacey klaar gemaakt voor school en ik besloot om 07.50 even te gaan douchen om te zien of de weeën door gingen zetten of niet.. In de douche verloor ik weer groot stuk slijmprop met bloed..
08.30 kwam ik uit de douche en me vriend was Stacey naar school brengen.. K besloot even 2 weeën af te wachten om te zien hoeveel tijd ertussen zat.. Dit was 5 min.. (Dat had k ook al vaker gehad) k had nu wel t idee dat t wat krachtiger was als anders., k twijfelde wat k moest doen
Qua werk van me vriend.. Moest ik hem gewoon naar ze werk laten gaan of thuis laten., dus toch de verloskundige maar bellen.. Die vroeg hoelang ik getimed had, dit was maar 2x maar k wou weten of de ontsluiting inmiddels al verder was ivm werk van me vriend haha.. Ze zei dat ik t even een uurtje moest timen, me vriend thuis moest houden en als t erger zou worden wel bellen.
08.35 kwamen ze al om de 4 min, 08.40 om de 3 min en 08.45 nog 1,5 min
Me vriend zei al, zou je niet bellen want ze kwamen nu wel heel snel en ook echt stuk pijnlijker.. Toen wist k wel dat dit t echt was.. Dus om 08.50 belde ik de verloskundige weer om te zeggen dat ze nu toch wel snel moest komen omdat t wel erg snel ging.. Tussen 9 en kwart over 9 was ze er.. Tussen de weeën door toucheren en k zat op 5 cm.. Snel naar t ziekenhuis omdat t bij mij erg snel kon gaan..
09.30 kwamen we aan in t ziekenhuis en nadat me vriend me naar de verloskamer had gebracht moest die terug om snel de auto weg te zetten (stom geregeld daar).. Na 5/6 weeën in t ziekenhuis te hebben opgevangen bel ik me vriend waar die blijft.. Die was net weg, hij was gelukkig alweer bij de hoofdingang .. 09.45 kwam de verloskundige en me vriend binnen en moesten we gaan kijken maar ik had zo snel weeën die zo pijnlijk waren dat k amper op me rug kon gaan liggen.. Uiteindelijk gelukt en 09.50 zei ze dat ik op 10 cm zat en mocht gaan persen maar k zei dat kan niet want k heb geen persweeen.. Ze gaf aan dat ik t toch moest proberen.. Tijdens elke wee moest ik dus uit alle kracht zelf gaan persen, dit was ontzettend zwaar omdat je niet goed weet waar je naartoe moet persen, dat voel je niet goed.. Bij Stacey kreeg k snel persweeen en me lichaam nam t toen een soort van over en nu deed t niks.. Bij elke wee ging de verloskundige ook mee voelen wat ontzettend vervelend en pijnlijk was maar ze probeerde me daardoor te helpen.. Elke keer het hartje luisteren, uiteindelijk ging de hartslag flink naar beneden van de kleine en ging ze me vast verdoven omdat ze Een knip moest gaan zetten en ze niet zeker wist of ik op tijd weer een wee zou krijgen.. Gelukkig kreeg ik die wel, de verdoving was wel echt killing.. Die deed echt pijn vond ik, de knip heb ik overigens echt helemaal niks van gevoeld ..
Uiteindelijk voelde ik goed d'r hoofdje komen en toen werd het persen gelukkig wat makkelijker omdat ik nu goed voelde waar ik heen moest persen.. En toen de woorden, bij de volgende wee kan ze geboren worden als je flink perst,. K heb echt alles gegeven en toen daar t moment, ik wou haar graag zelf aanpakken en heb dit gelukkig ook kunnen en mogen doen, wat was dat bijzonder!
De navelstreng was ontzettend kort dus die moest eerst doorgeknipt worden voor ik haar echt op me borst kon leggen, eerst lag ze op me buik.. !
Daar was ze dan na een half uurtje persen !
10.20 onze prachtige dochter en zusje Lizzy!
Gewicht was 800 gram meer als d'r zus! 3440 gram en 49 cm