Bevallingsverhaal

Stipt om 8 uur stond ik dan ook bij de

balie op de verlos-afdeling om mij te melden. Ik werd netjes samen

met mijn moeder naar een verloskamer gebracht waar 'het' moest gaan

gebeuren en werd aan de ctg gehangen zodat ze de kleine continue in

de gaten kunnen houden.

Zo rond kwart over 9 kwamen ze me

controleren of er al iets gaande was in me lichaam. Helaas, helemaal

niks !! Daar lig je dan met je 41,5 weken zwanger... dat was even een

flinke telleurstelling !

Ze gingen nu dus gel inbrengen om de

baarmoedermond te laten verweken. Dat was niet heel fijn, maar ook

niet super vervelend. Ik moest nu zo'n 3 uurtjes wachten en dan

zouden ze weer komen. Dus rond de klok van half 1 kwamen ze opnieuw

controleren en was er nog niet veel gebeurd en dus kreeg ik nogmaals

die gel ingebracht. (Die gel kunnen ze 3 keer per dag inbrengen en

het kan zelfs tot 3 dagen duren voordat je dan uiteindelijk aan het

bevallen gaat! Ik zag de bui dus al hangen).. Wel was er al lichte

menstruatiepijn zoals ze het noemen..

Maar na de 2e keer gel begon mijn

lichaam eigenlijk al meteen te werken! Rond 1 uur zelfs al weeen die

niet heel fijn waren. Echt pijnlijk waren ze ook nog niet hoor. Dit

duurde alleen niet zo heel erg lang.. De weeen kwamen vanaf moment 1

eigenlijk al meteen heel kort op elkaar (ook toen ze nog heel prima

te doen waren) maar dit betekende wel dat het al snel steeds

moeilijker voor me werd.

Rond 3 uur kwamen er ook rugweeen bij..

Damn dat is niet leuk!.. Om 4 uur had ik bij controle zo'n 2 cm

ontsluiting.. het was niet veel, maar er zat in elk geval gelukkig

vordering in !!

Vanaf dit moment ben ik de weeen in

gevlogen en zat er  0.0 adem pauze tussen! Zowel buik als rugweeen en

ik dacht echt dat ik het niet ging trekken. Ik was tenslotte al kapot

van de korte nacht daarvoor.

Om een uur of 6 had ik ietsjes meer,

2-3 cm ontsluiting en hebben ze m'n vliezen gebroken. Voelt best wel

beetje raar aan als dat vruchtwater er dan ineens uitloopt haha.

Om half 7 heb ik aangegeven dat ik

pijnstilling wilde, want ik kon echt niet meer en gezien de

hoeveelheid ontsluiting kon dit nog lang gaan duren! Ze zijn toen

uiteindelijk langsgekomen om de mogelijkheden te bespreken. Een

ruggenprik wilde ik eigenlijk omdat ik wist dat je hierdoor niks meer

voelt en ik dus even bij zou kunnen komen voordat het persen e.d. moest beginnen.

Maar toen ze me de voor en nadelen van

alles hadden uitgelegd zag ik het niet meer zitten. Zo was de kans op

kunstverlossing vele malen groter, moest je aan de weeenopwekkers

naderhand, duurde lang voordat je pijnstilling kreeg want je moest

eerst wachten tot je naar de OK mocht, de kleine kon er naderhand

last van hebben en uiteraard kon ik zelf ondertussen geen kant op

omdat je benen en alles verlamd zijn.. al met al vond ik er teveel

nadelen aanzitten. Ik heb toen gekozen voor pethidine. Dat is een

spuit met pijnstilling die ze je in je been geven. Dit haalt alleen

de ergste scherpe randjes eraf zodat je ze ietsjes beter kunt

opvangen en daarbij word je wat versuft.
Helaas deed deze spuit

helemaal niks ! Ik ging dus nog steeds echt dood van de pijn en nog

steeds in een weeenstorm zonder einde.

Om half 10 's avonds kreeg ik al het

gevoel dat ik moest poepen en mijn lichaam reageerde daar heel erg

heftig op. Continue bij elke wee die ik had (en dat waren er veel,

snel achter elkaar) trok mijn hele lichaam samen.. pff

Om half 11 vonden zelfs de

verloskundige dat ik het erg zwaar had.. ze hebben ook nog even

moeten cateteren omdat ik zelf niet meer kon plassen.
Ik had nu

zo'n 6-7 cm ontsluiting en na lang zeuren heb ik om 11 uur nog een

keer een spuit in me been gehad. Deze werkte gelukkig wel wat. In de

paar seconde tussen de weeen door viel ik dan ook meteen weg elke

keer van vermoeidheid. Uiteraard word je wel steeds als een gek uit

je slaap getrokken bij de eerst volgende wee.

Om half 1 's nachts had ik 8-9 cm

ontsluiting en moest ik even op me zij omdat me kleine schuin lag, ze

hoopte op deze manier dat hij er beter voor ging liggen.

Om 2 uur had ik 9 cm.. de laatste

centimeter wilde niet echt omdat er een randje aan de mond zat die

niet weg wilde.. Om 4 uur was ik zo total los dat de weeen weer

afname en moesten ze me dus alsnog aan de wee-opwekkers leggen

(terwijl ik al lang blij was dat ik even kon ademen!).. Daar gingen

we weer !
Om half 6 's ochtends was er dan eindelijk genoeg

persdrang zodat ik mee mocht gaan persen. Het randje zat er overigens

nog steeds, dat probeerde ze mee weg te masseren, maar dat lukte

allemaal niet.

Na een half uur persen merkte ze dat de

kleine er nog steeds niet recht voor wilde gaan liggen en moest ik op

me zij gaan verder persen.. dit was al helemaal geen doen, dus al

snel mocht ik weer op me rug. Ik vond het behoorlijk eng en gaf dit

ook aan. Waarop ik meteen kreeg te horen dat ik niet bang moest zijn

want dan zou ik onbewust niet hard genoeg persen..

Rond kwart over 6 gaf ik aan dat ik er

echt de kracht niet meer voor had na al die uren.. ik kon gewoonweg

niet meer. Om 6.20 hebben ze toen ook besloten om me te gaan helpen

met de vaccuum en een flinke knip.. Omdat ik tegen totale uitputting

aanzat.

De eerste keer schoot de cup nog van

m'n baby zn hoofdje af... Ik dacht dat ik gek werd! Er werd ook bij

gezegd dat ik mee moest persen, al wat ik kon! Anders kon het alsnog

een keizersnede worden, was nog al mijn harde werk voor niks geweest.

Ook zag ik hoe ze aan mijn baby stonden te trekken! Dat vond ik zo

eng dat ik met me allerlaatste kracht alles heb gegeven en

uiteindelijk is mijn super mooie zoontje Ties op 30 november 2012 om

06:31 geboren!

Nou het was een lang verhaal :) en alles wat ik wilde voorkomen door geen ruggenprik te nemen moesten toch whahaha, maar

het is gelukt allemaal :D

Hopelijk niemand bang gemaakt nu hahaha

Ondertussen is Ties alweer bijna 6

weken oud en hij doet het super goed! Het is een schatje en ik ben

helemaal verliefd op hem.

Bevallen gaat hier voorlopig niet nog

eens gebeuren! (hoewel ik wel nog een 2e en eventueel 3e wil)…