Sprakeloos, perplejo, speachless....
Hoi lieve meiden,
Ik hoop dat jullie even de tijd nemen om dit te lezen....Ik krijg net een mail van mn aller liefste nicht uit Limburg... Ik heb altijd al een hele goede band met haar gehad en we hebben het ook altijd jammer gevonden zover van elkaar vandaan te wonen waardoor we elkaar niet vaak kunnen zien...
Nu krijg ik net een hele lange mail dat haar al lang iets van het hart moet maar ze niet wist hoe ze het moest zeggen omdat het zo gevoelig ligt etc.
"Er is één ding wat ons van het hart moet, wat jij
hoogstwaarschijnlijk nog niet weet en wij bewust achterwege hebben gehouden omdat jij zwanger was en druk met Jet na de geboorte. De afgelopen jaren hebben wij geprobeerd om zwanger te worden. We zijn nu al ruim anderhalf jaar bezig met
IVF behandelingen welke tot op heden niet gelukt zijn. Ik ben bij de eerste
poging zwanger geweest van een tweeling maar dat is helaas uitgemond in een miskraam. Dit was in de periode net na de geboorte van Jet De tweede poging
leidde tot niets helaas.
Deze week starten we met een derde en laatste
poging. We hopen dat dit zal lukken anders houdt het voorlopig op en hebben we
alles geprobeerd. We kunnen natuurlijk altijd nog een behandeling betalen maar
voorlopig laten we het hierbij.We hebben dit niet aan de grote klok gehangen
en vonden dat we dit voor onszelf moesten houden. Pas na de miskraam ben ik het
mensen gaan vertellen dus ook mijn ouders. In de periode dat Jet is geboren wist
het eigenlijk nog bijna niemand op een hele goeie vriend na. Dit ook omdat we het eerst zelf een plek moesten geven en omdat de een na de ander zwanger
werd en wij die vreugde niet wilden temperen met ons verdriet."
Er stond nog veel meer in maar DIT stuk, DIT stuk jeeejtje wat heb ik gehuild net, nu ik dit typ schieten de tranen weer in mn ogen... Dit is een stel................ Deze mensen hebben ZO'N grote gunfactor en ik zit al ZO lang op het nieuwtje te wachten 'Wij krijgen een kindje' hoor je dit...
Toen ik zwanger bleek te zijn reed ik naar Limburg om het ze te vertellen, mn nicht barstte in tranen uit, zei dat ze t prachtig vond maar er wel erg van schrok, 's avonds zei ik tegen mn mannetje; 'Hun zijn er ook mee bezig, ik weet t zeker! Dat voelde ik' Niet wetend dat ze toen al aan IVF begonnen waren...
T doet me ZOVEEL zeer! Ik heb me in jaren niet ZO verdrietig gevoelt als nu, voor allerlei redenen... Omdat het niet lukt bij ze, ik het ze zo gun, ik er niet heb kunnen zijn voor ze, i kzo geweldig nieuws kwam brengen op t verkeerde moment, ze zo ver woont, de wens zo groot is.... Zo kan ik nog wel even door gaan... Maar grootste verdriet zit m in dat DE WERELD ZO ONGELIJK IS! Grrrr... Ik zal er niet op ingaan waarschijnlijk weten jullie precies wat ik bedoel en wil geen mensen krenken met mn gevoelens op dit moment...
Ik heb net via www.OSR.org een ster voor hun wondertjes gekocht en dit naar ze verstuurd als hart onder de riem, ik weet op dit moment niet zo goed hoe ik er anders op moet reageren, vind het ERG moeilijk...
Sorry voor deze 'niet leuke' blog maar kan het even nergens anders zo kwijt op dit uur van de dag....
reacties (0)