Bevallingsverhaal Ladeysha

Hey dames..

hier mijn bevallingsverhaal van de keizersnede van Ladeysha

op 27-06-11 moest ik om 11 uur me eigen melden bij het ziekenhuis op de kraamafdeling. gelukkig heb ik die nacht wel nog geslapen en toen ik sochtends om 6 uur opstond was ik gewoon rustig ik was totaal niet zenuwachtig maar meer van ... tijd schiet op ik wil het over en gedaan hebben. sochtends dus nog een licht ontbijtje gehad, en even op msn geweest terwijl ik nog even genoot van me laatste paar uurtjes met een dikke buik en de bewegingen in me buik. helemaal alleen totaal bewust van wat er komen ging. jerry lag nog lekker boven te slapen. ik zat zelf nog te twijfelen of ik nog even terug naar bed zou gaan, maar uiteindelijk maar niet gedaan. nog lekker even gedouched en toen jerry maar wakker gemaakt met de vraag of die er klaar voor was. die me heel wakker aankeek en zei jah zeker... jij ook?? natuurlijk was ik er klaar voor.. de laatste weken waren heel erg zwaar en maakte me ook depressief, wou niet rond mensen zijn, had ook geen energie sochtends om me eigen echt voor de kast te nestelen en te bedenken wat ik aan ging doen, wat ik normaal wel altijd deed. al met al ik had totaal geen energie meer, wat zich ook uitte naar me gezin en ik me daar op mijn beurt ook weer heel schuldig over voelde. dus ik was er meer als klaar voor.

we moesten eerder bij het ziekenhuis zijn omdat ik een uur voor opname nog moest laten bloedprikken. dus ik en jerry zijn al vroeg richting ziekenhuis gegaan. om half 10 waren we bij het bloedprikken. bloedgeprikt en alles ging met een lach, blijdschap en opluchting dat eindelijk ons meisje geboren zou worden.

om half elf waren we al op de kraamafdeling. daar kreeg ik een superfijne kamer lekker helemaal voor mij alleen en de badkamer en wc in de kamer zelf.. dus ik hoefde helemaal die gang niet op geweldig. mijn vraag was dus ook meteen krijg ik mijn hele opname deze kamer.. antwoord: hun streven erna was van wel maar als ze de kamer nodig hebben dan zou ik wel naar een 2 persoonskamer gaan. okay geen probleem ik weet dat die kamer is voor als het ergens verkeerd gaat of is gegaan. dus ik had hier natuurlijk vrede mee.

om 11 uur kwam de verpleger die dus ook bij de keizersnede ging zijn en later als ze geboren was met hem en jerry mee naar beneden ging en wachten tot ik uit de verkoeverkamer was. De verpleger was vriendelijk heeft bij mij me infuus geprikt en me katheter gezet. De katheter was best gevoelig maar dat verdween ook na een 15 minuutjes. toen was het wachten op het telefoontje van boven (de operatiekamer) tot we naar boven mochten komen. mijn keizersnede was om 2 uur ingepland. Maar ik wou me eigen niet te erg verheugen en hield ook echt in me achterhoofd dat als er een spoedgeval tussen kwam.. ik op wacht kwam te staan. dus ik hield in me hoofd rond 4 uur  zullen ze wel bellen. Maar alsof ik alle geluk van de wereld aan mijn kant had staan kwam de verpleger om kwart over 1 naar binnen met de mededeling dat we naar boven mochten.

OEI ... daar sloeg me hart toch even een paar slagen over.. nu gaat het gebeuren... jerry stond meteen op en als het aan hem had gelegen had die gerend  met me bed naar de operatiekamer.. maar hij hield zn eigen rustig en kreeg een lach van oor tot oor op zn gezicht. hij vroeg me en ben je er klaar voor ... en ik antwoorde meteen met een NEE... Hij keek me verbaasd aan nee?? ik zo jawel maar .. ik weet het niet.. nu is het ineens echt.. ik heb een paar keer diep adem gehaald en ik was er klaar voor ... dit is waar ik naar verlangde.. me kind word geboren.. dit is waar ik vanaf de 30 weken echt zwaar aan toe was.. maar ik besefte ook dat als mijn kindje geboren wordt is het erop of eronder... of ik ben zo opgelucht dat ik heel de wereld aan kan ... of ik zak emotioneel helemaal in elkaar... maar hier kom ik later nog op terug....

uiteindelijk boven gekomen en we stonden geparkeerd voor de operatiekamer met nog andere 2 mensen ... kwam er een zuster buiten wie was er nu?? vroeg ze.. en ik zenuwachtig ineens (en ik wordt dus echt melig van zenuwen) dus ze kwam zo naar buiten en ik zei IKKE :D ... maar ze hoorde mij niet... maar ik moest er wel om lachen en jerry en de verpleger ook... maar die andere mensen waren eerst.. uiteindelijk jerry mocht zn operatiekleren aan ... en ik werd met het bed naar binnen gereden waar ze nog een paar check ups gingen doen. daar kwam jerry ook nog even bij mij en de verpleger. heb de gyneacoloog nog even gesproken. hij was dezelfde dokter die ook maura dr keizersnede heeft gedaan en mijn kijkoperatie net voordat ik zwanger ben en nu dus ook mijn 2e kindje ging halen. dus ik zei nog tegen hem je hebt weer het voorrecht om nog een kindje van mij geboren te laten worden... ik kreeg als antwoord jah en dat vind ik fijn zo kan ik zien of ik mijn werk de vorige keren goed heb gedaan... ik zo jah das waar.. hij zo jah mevrouw ik ken u nu van binnen en van buiten.. kon er wel om lachen.. :D

op de operatiekamer was het weer lekker koud zoals altijd en ik kreeg een verdovende prik in me huid eerst voor de ruggeprik en toen kwam de echte prik ... natuurlijk voelde ik er niks van .. alleen de verdovende prik geeft een beetje een branderig gevoel.  mijn benen werden weer warm maar dit keer kon ik ze wel nog blijven bewegen... en werd op het bed gelegd.. de anesthesist had me gewaarschuwd dat door de ruggeprik mijn bloeddruk wel kon dalen en ik me daar naar van kon gaan voelen maar dat ze daar dan meteen een medicijn voor hadden dat me weer beter zou laten voelen. toen ze alle voorbereiding aan het treffen waren voelde ik dat ik benauwd werd en me niet goed ging voelen.. ik probeerde er niks van te zeggen bang dat ze me onder algehele narcose zouden doen en dat wou ik echt niet... maar toen ik bijna op het punt stond om flauw te vallen heb ik maar een zuster aangetikt en kwam er nog hees uit ik voel me niet goed... en werd er me verteld dat ze me al iets gegeven hadden dat me bloeddruk gedaald was en dat me zo liet voelen. uiteindelijk zakte het weg en ging het gewoon weer helemaal goed. maar wat duurde het toch lang voordat jerry kwam.. toen zeiden ze dat ze gingen beginnen en ik vroeg en jerry dan.. maar de deur ging open en daar was me rechterhand... mijn man.. papa van mijn kindje dat nu geboren ging worden... hij kwam bij me zitten en we praatte.. en ik voelde een gesjor en geduw aan me buik en er werd gevraagd of we wouden zien als ze geboren werd... natuurlijk.. bij maura is mij dat nooit gevraagd en nu wel.. ik wou het zien .. en jerry ook .. het doek werd naar beneden gedaan en we hoorde het water dat werd opgezuigd.. en ik zie een hoofdje eruit komen en 2 armpjes.. een buikje met een navelstreng en 2 beentjes en voetjes en 10 teentjes... En het eerste wat ik zei was ... ze lijkt op maura en op jou... en daar kwamen de tranen.. de kusjes.. een blije trotse papa langs me.. en ik was ineens moeder van 2 van de mooiste kindjes op de wereld.. ik kreeg haar even bij me.. en ze rook zo lekker en onder het bloed maar intresseerde me niet ... en ze huilde.. en toen ze mama dr stem hoorde werd ze meteen stil.... en keek me met dr donkere oogjes aan... toen werd ze weer meegenomen en door de kinderarts onderzocht..

later kwam ze weer even terug met jerry en de verpleger.. jerry met een grote witte lach... en een klein babytje.. dat ons kindje is... en het kleine zusje van maura... ze huilde.. en ze gingen weer met haar omdat de operatie kamer te koud is voor haar... en ik werd gehecht.. de zusters praatte tegen me.. en ik praatte terug.. maar beduusd.. en hees.. ik ben weer moeder geworden .. toen ze klaar waren met de operatie moest ik naar de verkoever kamer.. maar begon al wat pijn te krijgen en het gevoel kwam goed terug... auw...!! dit  kan ik me niet herinneren van maura.. zoveel pijn.. maar op de verkoeverkamer kreeg ik een grote shot morfine .... die hielp.. maar daar werd ik weer zo lekker suf van dus met af te toe me ogen te sluiten.. en dan weer klaar wakker te zijn .. werkte de morfine goed maar me adrenaline was ook daar... goeie mix... uiteindelijk heb ik een half uur op de verkoeverkamer gelegen... en mocht ik naar beneden... eindelijk naar me dochter en me man... toen ik binnen kwam lag ladeysha lekker in haar bedje te slapen... en jerry te fotograferen...

vanaf toen was het genieten...me dochter bij me... me man bij me .. me andere dochter was onderweg... heerlijk.. en ooo wat was ik high van de morfine...

uiteindelijk heb ik tot donderdag ochtend in het ziekenhuis gelegen en ging het herstel goed.. beter als met maura...

thuis was het wennen .. de drukte van 2 kindjes.. nog niet echt het gevoel hebben dat je bezoek wilt... maar sinds vandaag voel ik me goed... de zon schijnt.. ladeysha heeft lekker doorgeslapen.. maura is overgestapt van ladeysha eng vinden, haar zoeken als ze niet weet waar ze is... heb me vanochtend lekker gedouched en heb lekker uitgebreid me kleren uitgekozen wat ik vandaag aan wilde (dus geen joggingbroek met een shirt meer) me haren lekker gedaan en make up opgedaan... ik voel me goed.. ik ga voor me gezin .. en laat me niet onderdrukken door een zware periode... vanaf vandaag schijnt het zonnetje weer in huis... en vooral  in mij.. als ik alle fotos terug kijk... ik ben verliefd op me 2 dochters..... weer terug verliefd op me man.. die snachts alle voedingen doet... geweldig.. voor me kookt en alles doet.... echt .... alles gaat de goede kant op ... en IM HAPPY>>>>  I win the jackpot hunny.....