Een lach en een traan..!!

Het blijkt wel weer dat een lach en een traan heel dicht bij elkaar staan...

Even ander halve week terug in de tijd...

Vorige week woensdag kreeg ik een bericht van me vader, dat het niet zo goed ging met mijn oom. Hij lag al 2 weken in het zkh en had die dag te horen gekregen, dat de jaren die hij nog had, maanden werden.. Maar hij zou vrijdag na huis mogen..

Zaterdag morgen kreeg ik een telefoontje van me vader, dat mijn oom vrijdags niet na huis mocht en zijn situatie in 1x zo slecht was, dat we zelfs niet meer aan maanden mochten denken, maar in dagen misschien zelfs nog maar uren.. Vanaf zaterdag zijn we dan ook bij mijn oom gaan waken..

Ik ben zo geschrokken toen ik hem zag, want 2 dagen eerder was hij nog aan spreekbaar, maakte hij nog grapjes en lacht rond uit.. Ik ben tot 1 uur snachts in het zkh geweest, was toen zo moe dat ik echt na huis wilde. Ook had ik de hele avond al veel harde buiken, de een na de ander, dus het was gewoon tijd dat ik rust ging nemen. Nog even mijn zus thuis afgezet een kop koffie gedronken en toen na huis..

Zondags wilde ik eigenlijk terug gaan, maar dat is helaas niet meer gelukt.. Maandag morgen om half 10 belt mijn zus me op, situatie nog slechter, medicatie is weer omhoog gezet. Ben mezelf klaar gaan maken, om zo snel mogelijk daar heen te gaan.

Ik zat net 5 min in de auto, belt mijn vader en zegt: doe maar rustig aan, oom is vanmorgen om 9.15 overleden..

Na een gevecht van 4 jaar heeft mij oom de strijd tegen kanker verloren.. Hij mocht niet ouder worden als 56. Veelte vroeg en veel te snel afscheid moeten nemen..

Afgelopen zaterdag was de crematie.. Het was een hele mooie afscheids dienst, echt zo als mijn oom hem gewild zou hebben. Tranen die rollenden bij iedere maar er zijn ook momenten geweest dat iedereen heeft gelachen..

Me man zei die dag al, morgen gaan we wat doen met ons 3tje, je krijgt een dag die je nooit zult vergeten.. Even je gedachten op wat anders.. Hij wilde om 12 uur gaan eten in de stad en smiddags met broer en schoonzus en de kids na de speeltuin.. Prima idee.. Even me hoofd leeg..

Dus zondag (gisteren) ik me klaar gemaakt, zoonlief klaar gemaakt me man was klaar, en hop na de stad.. We wisten waar we wilde eten, dus lekker door de stad gelopen richting het restaurantje.. Daar aan gekomen wilde ik bestellen, zegt me man, schat eet maar niet te veel, anders ben je zo weer misselijk.. En niet 1x nee zeker 5x.. Lekker op ons gemak gegeten en gedronken, gelachen met onze kleine bink..

Tot ik de tijd zag en na huis wilde. Om 2 uur zouden mijn schoonzus en broer er zijn met de kids.. En aangezien ik 35 weken zwanger ben en waggel als een gans, ben ik niet met 10 min thuis.. En me man was maar aan het treuzelen, en tijd aan het rekken...

Eenmaal bijna thuis, begon me man te miemelen dat ik bij de buurvrouw moest aan bellen, want ze zou nog iets terug moeten betalen.

Ja boeie, dat komt wel, ze heeft nu wel wat anders aan haar hoofd.. Ik bel niet aan, en ga der al helemaal niet om vragen, was mijn antwoord.. En het voorbij lopen, heeft me man aan gebeld, en buuf doet open.. En zegt meteen, oow goed dat ik je zie buuf, heb gister nog een leuk kadootje voor de baby gehaald..

Kom even binnen... Even staan kletsen voor bij de deur, en werd een beetje na binnen 'geduwd' Ik maak de kamer deur open, en hoor in 1 x super hard..... SURPRICE.......!!!

Schrok me kapot... Had buuf met me schoonzusje een baby showen georganiseerd.... Ik heb echt helemaal niks door gehad.. Heb een super leuke dag gehad gister. Was echt gezellig. Had het ook totaal niet verwacht.. Achter af vallen er wel dingen op zun plek, maar das achter af.. Haha... En emo doos dat ik ben, ook hier weer tranen.. Maar voornamelijk heel erg veel gelachen en het heel gezellig gehad...

Een weekend met een lach en een traan... Een zwaar weekend, maar ook een mooi en gezellig weekend.. Die ik idd nooit meer zal vergeten...

Sorry voor het lange verhaal..