Keano in het ziekenhuis

Hoi lieve allemaal,

Wat zijn wij blij met de komst van ons wondertje!!!! En wat genoot ik van mijn kraamtijd. Helaas was dat van korte duur en werden mijn ideetjes om te gaan wandelen een dag na het vertrek van de kraamhulp wreed verstoord. Op donderdagochtend werd ons kereltje wakker met 38,2 graden koorts!!! We hebben gelijk de huisarts gebeld en die zou langs komen begin van de middag. Zo gezegd, zo gedaan. De arts was er om 12.45 uur en begon haar onderzoekjes. Temperatuur......37,7........huilen..........krachtig.............lich.gesteldheid.........goede kleur,geen ziek gezichtsbeeld/niet slapjes. Dus voor haar geen reden om ons jochie door te sturen naar t ziekenhuis. We hebben het de dag aangekeken en het leek inderdaad beter te gaan met hem. Tussendoor zijn koorts weer gemeten en ddie was gedaald naar 37,4! Ik dacht nog....."he he gelukkig!!". Helaas s'avonds om 22.00 uur met zijn luierwissel........zijn temperatuur was weer 38,0 graden koorts en vreselijk snotterig/benauwd. Ik heb gelijk de huisartsenpost gebeld en die wilden ons gelijk met hem zien. Dus wij weer op pad. Toen we daar aankwamen zei de arts in opleiding gelijk......"dit is een zaak voor de kinderarts, hier brand ik mijn vingers niet aan". Zij stuurde ons door naar t WKZ. Daar aangekomen, begonnen de onderzoeken weer......1: ruggeprikje voor t hersenvocht(hersenvliesontsteking)2: hielprik(bloedonderzoeken op andere ontstekingen)3: aanleggen vochtinfuus(tegen uitdroging). Ons jochie mocht niet meer mee terug naar huis!! Wat was en ben ik verdrietig!!!Hij ligt nu sinds afgelopen donderdagnacht op de verpleegafdeling van het WKZ. En hij komt stukje bij beetje weer tot zichzelf. Hij heeft preventief anti-biotica gehad(is hij sinds vannacht vanaf)zijn vochtinfuus is eraf(ook sinds vannacht). En zijn gewicht is nu weer 2800 gram(geboortegewicht)ondanks dat hij niet elk flesje leegdrinkt. Ook is zijn temperatuur weer 37,4(zijn eigen temp) De kweekjes hopen we vandaag uitsluitsel van te hebben en we weten in ieder geval dat hij het RS-Virus te pakken heeft(de test was positief)

Tot nu toe doet hij het heel erg goed......een ligt hij te vechten als een paard om het virus te boven te komen. Wat zijn wij trots op on kereltje.......zooo klein nog.......maar sterk als een paard. Maar wat zijn we geschrokken!!! Het is ook erg raar om s'morgens wakker te worden en je hoort je kindje niet pruttelen, of huilen om zijn fles. Dan kom je in het ziekenhuis en dan zit er een zuster de taken te verrichten die jij als moeder zooo graag zelf wilt doen. Wassen. voeden, knuffelen enz. We hopen dat ons jochie halverwege komende week zo is opgeknapt dat ie lekker mee naar huis mag. Want je hebt hem toch het liefst lekker thuis in zijn eigen bedje......en niet in zo'n ziekenhuisbedje. Want dat we hem vreselijk missen thuis is een feit.

Ik wilde dit even met jullie delen.....aangezien iedereen ook zo heeft meegeleefd tijdens mijn zware zwangerschap. Ik hou jullie op de hoogte!!

Veel liefs van Christa en Kasper