Het gesprek en de controle

Gisteren was het dan zover..........het gesprek met de neonatoloog Dr. M van der Heide en de wekelijkse controle in het WKZ.

Het gesprek:

Om half 1 werd ik verwacht op de afdeling kinderneonatologie van het WKZ in Utrecht. Dus zorgde ik dat ik op tijd was met de nodige zenuwen. Want tja.......het zou niet zomaar een gesprekje worden. Nee........dit zou het bevrijdende gesprek moeten zijn. Die alle onzekerheden en twijfels over het korte leventje en snelle overlijden van Aylin moesten verklaren en ophelderen. Toen ik geroepen werd door Dr. M van der Heide voelde het alsof ik een stap terug in de tijd zette en liep ik met lood in mijn schoenen achter haar aan over de afdeling naar het betreffende spreekkamertje. We gingen zitten en ze vroeg mij waar ik het over wilde hebben.Ik wilde het graag hebben over het half uur waarin mijn dochter behandeld is, want dat is een zwart gat voor mij.Ze werd heel levendig geboren en ik kreeg haar terug na 35 min als een hoopje niks......zeg maar. Het gesprek begon, en voor ik het wist zat ik aan 1 stuk door te ratelen en gaf ze mij de antwoorden waar ik zo naar heb verlangt. Het was moeilijk, confronterend, en zeer zeker pijnlijk!!! Maar aan de andere kant was het ook heel verhelderend en heeft ze toch de puzzel opgelost voor mij.........en dat 2,5 jaar na dato!!Ik heb nu voor het eerst sinds die tijd, het gevoel dat ik het kan gaan loslaten, en dat ik de dood van mijn dochtertje kan accepteren. Want 1 ding is voor mij heel duidelijk geworden. Alle artsen en specialisten hebben 35 min lang gevochten voor het leven van mijn dierbaarste bezit, maar helaas was zij zelf niet sterk genoeg doordat haar longetjes niet wilden. En is daardoor het leven langzaam uit haar weggevloeit. Ze heeft geen pijn gehad en door het zuurstoggebrek was mijn kleintje al na ongeveer 15 min hersendood, dus als haar longetjes al hadden gewild had ze er nooit gezond en wel uitgekomen. Het lukte niet om het zuustofgehalte in haar bloed op peil te krijgen. En ze scoorde dus ook niet hoger dan 3 punten op de APGAR-SCORE. Ik ben dus al met al enorm opgelucht dat het verklaard is voor mij en ik ben blij dat ik haar behandel dossier en het rapport van de patholoog anatoom heb mogen inzien. Al was het 2,5 jaar later. Het heeft mij goed gedaan. En tuurlijk het gemis en het verdriet blijft, maar de realiteit dat mijn lieve kleine meid nooit een volwaardig leventje had kunnen lijden doet ook een hoop. En ik voel dat ik nu zover ben dat ik het kan accepteren dat ze er niet meer is. Maar in mijn hart zal ze er altijd zijn.

Lieve kleine Aylin............ik laat je los, maar vergeten doet mama je nooit!!! Ik zal van je houden voor de rest van mijn leven. For-ever in my heart!!!

De Controle:

Om 13.50 uur werd ik wederom verwacht voor een controle-echo. Dus nam ik net als ieder ander netjes plaats in de wachtruimte van de echo-kamer. Ik werd geroepen en de echo kon beginnen. De echografe vroeg mij of ik kwam voor een baarmoederhalsmeting. Dus ik antwoord JA dat klopt. Zegt zij......."Nou dat is dan jammer voor ze......we gaan eerst lekker van buitenaf spieken naar je kleintje hahaha. Want ik vind alleen zo'n meting wel erg onbevredigend haha". Nou daar ging ik niet over klagen natuurlijk. Dus bewonderden we samen eerst ons mannetje van buitenaf. Heel beweeglijk, en liggend in standje ongemakkelijk(helemaal opgevouwen dus). Waar we erg om moesten lachen. Van buitenaf zag alles er dus pico bello uit. Toen gingen we kijken voor de baarmoedermeting(inwendige echo). Ook hieruit bleek wederom dat mijn baarmoederhals prima in orde was(50,2 mm)en dat de baarmoedermond nog steeds potdicht zat!!!Weer een opluchting!

Na alle echo controle dingetjes vroeg de echografe mij ineens" Hoe zou je het vinden om voor een aantal verloskundigen als proefkonijn te fungeren bij het testen van een nieuw echo-apparaat?" Waarop ik antwoordde " Super leuk, en erg interessant". Dus heb ik er een gratis pretecho uitgesleept (2D & 3D) om hun te laten uitvogelen hoe dat ding werkt. Waardoor ik en Kasper heerlijk kunnen wegsmelten bij de beelden van ons mannetje!!!Deze echo vind plaats op 24 November om 17.00 uur in het WKZ! Spannend hoor.

Dus al met al een zware, drukke, enerverende, ophelderende dag geweest. Veel vragen gesteld, maar nog meer antwoorden gekregen. Ik ben opgelucht en blij. En ik ga er nu met volle kracht tegenaan, om dit nieuwe leventje alles te geven wat ik/wij kan/kunnen.

Veel liefs van mij