Hoi allemaal,
Hier weer een update wat betreft de zwangerschap. Op 27 augustus jl. moest ik mij om 09.00 uur melden op de opname afdeling van zwangeren/kraam in het WKZ. Dit ivm het plaatsen van de langverwachte cerclage. Ik was enorm zenuwachtig omdat ik niet wist wat mij precies stond te wachten en ging met lood in mijn schoenen, begeleidt door mijn verloofde door de deuren de afdeling op. Daar stond al een bed voor mij klaar en ik kreeg de nodige instructies.
Toen begon het wachten..........Om 09.45 uur kwam de zuster naar ons toe met het bericht dat ik tussen 12.00 en 13.00 uur geholpen zou worden, want het was druk op de o.k. zei ze. Prima dacht ik......dan kan ik nog even mezelf moed inspreken. En vervolgens komt ze 15 min later terug met de woorden......."je kunt over een half uurtje terecht in de O.K!!" Er was nog iemand tussenuit gevallen. Dus mijn verloofde belde mijn moeder en begon mij moed in te spreken dat alles wel goed zou komen, en ik gewoon even lekker ging slapen. Zo gezegd , zo gedaan.......Christa lag al om 10.30 uur op de o.k. En kasper ging vast mijn moeder ophalen, want tsjaaa wat is er nou fijner dan het zien van je moeder en verloofde als je net wakker wordt??!
Ik ging onder zeil, en de operatie begon. De hele ingreep duurde een klein half uurtje maar toen ik wakker werd was het al 13.45 uur. Hoe bizar is dat!! hahaha. En jahoor mijn moeder en kasper waren er allbei om mij weer welkom te heten op de bewoonde wereld. Maar wat had ik een buikpijn!!!! 100 mg Dyclofinac en 3 zetpillen paracetamol 500 mg verder wilde de pijn nog niet zakken. Een shot morfine gehad en ook die werkte niet!!! Ik werd terug gereden naar de zaal en daar kreeg ik nog een paracetamol. Maar niks hielp.......Ooowww wat deed mijn buik pijn!! Er werd een echo gemaakt om de baby te checken en die deed het prima, was druk in beweging en het hartje klopte mooi!! Maar wat ze ook zagen was een overvolle blaas. En omdat ik niet kon plassen door de narcose kreeg ik een catheter om de blaas leeg te maken, daardoor zakte eindelijk de pijn iets, maar die kwam even later weer gewoon dubbel en dwars terug. Toen besloot de gyn dat ik een nachtje moest blijven ter observatie. Wat ze mij ook vertelde was dat ze net op tijd waren met het plaatsen omdat mijn baarmoedermond al iets open stond en mijn baarmoederhals alweer erg kort was. En de pijn bleek te komen doordat ze echt aan mijn baarmoederhals hebben moeten "trekken" om de cerclage zo hoog mogelijk te kunnen plaatsen. Ik was letterlijk beurs van binnen!! Vrijdag eind van de middag mocht ik dan eindelijk met pijnstillers naar huis en kreeg ik voor mijn gemoedsrust nog een echo. En ik zag ons kleine wondertje heerlijk rondzwemmen en trappelen. Al met al was dus alles goed gegaan, en gaan we nu met goede moed naar de 37 wkn toe. En we kunnen niet wachten tot we ons guppie daadwerkelijk kunnen vasthouden om het wegwijs te maken in deze grote boze wereld hihi.
Veel liefs van Christa
reacties (0)