2 jaar!

 "Geniet er maar van voor je het weet zijn ze groot"...
Hoe vaak je dat niet hoort als je pas bevallen bent... Toch krijg ik nu de neiging om dat tegen pasbevallen dames te zeggen. Alleen vind ik het groot worden niet vervelend of erg. Vaak sta je er alleen niet bij stil hoe snel alles voorbij vliegt. Neem Gryko, 2 jaar geleden zat ik nu te ontbijten (kreeg geen hap door me keel). Ik lag in het ziekenhuis met pre-eclampsie. Ze gingen om half 9 mijn vliezen breken. Nog geen 4 uur later was ik MAMA. Wow het duurde even voor ik dat woord voor mezelf gebruikte, het voelde vreemd en onwennig. Voor Gryko zorgen ging ons goed af maar papa en mama zeggen was toch nog gek.

Nu zit ik met laptop op de bank. Milan ligt naast me met een auto lekker te pruttelen. Die grote beer is alweer 9 maanden. Gryko ligt nog heerlijk te slapen. Geen idee wat hem te wachten staat. Ik heb hem wel geprobeerd voor te bereiden. Maar volgens mij vindt hij het straks geweldig om de hele dag in middelpunt van belangstelling te staan. Gisteren heeft hij het op het KDV gevierd hij wilde gisteravond de hele tijd zijn muts op. Zo lief is het manneke, en een brutale donder. Hij weet precies hoe hij ons om zijn vingertje kan winden. Hij is echt een spook af en toe maar ook zo leuk!

Ik ben hem dankbaar dat ik al 2 jaar zijn mama mag zijn. Ik had het voor geen goud willen missen!