Het moederschap

Wie kan je eigenlijk voorbereiden op je moederschap?

Je eigen moeder? Nee, dat is al zo lang geleden, je mag blij zijn als ze nog weet hoe je luier verschoont moet worden. Tegenwoordig is alles ook weer anders, beebs zijn inmiddels verplicht rugslapers, terwijl ik volgens mij verplicht buikslaper was (2 uitersten)...

Je verloskundige misschien? Nee, hartstikke aardige vrouw, maar die kan het ook niet hoor. Ze weet heel veel van de zwangerschap en de kraamtijd, maar daarna? Dat gaat toch wel buiten haar boekje, bovendien is zij nu net zwanger van haar eerste beeb. Dus het is voor haar ook allemaal nieuw...

Je vriend/man/partner? Hell no, die dacht dat onze man al kon lopen als hij eruit zou komen. Bovendien zou het allemaal best meevallen enzow. Niet dat hij geen goede steun voor me is geweest, maar deze meneer zag het toch wel iets te rooskleurig in...

Vrienden/vriendinnen? haha nou nee, wij zijn in onze vriendengroep de eerste die dit wonder mee mogen maken (zijn allemaal tussen 20 en 25 jaar). Nu is er nog een stelletje zwanger, dat is in feb uitgerekend, echt superleuk. Maar bij mijn vienden hoefde ik het dus ook niet te proberen. haha als ik hun moest geloven, zou ik nu zwemmen in de poepluiers, heb ik wallen tot onder me knieën (dat gedeelte klopt wel...), enorm veel stress, een huilbaby en nog veel meer ellende... Gelukkig klopt dat niet :D...

Films/boeken? Nog een x hell no! Jemig wat wordt er een hoop onzin de wereld in geholpen. Vooral met films je ziet ze brullen en doen en *ploep* 'there is the baby'. Helemaal geen moeilijk gedoe met aanleggen, of hoe lastig je allereerste luier kan zijn, met meconium nog wel *mmm droptoffees;)*, geen kraamtranen of zoiets dergelijks, bij hun kan de beeb na een paar uur al zitten :P... (zou mijn vriend het daardoor gedacht hebben??) nee dat zal het toch ook niet zijn hoor...

Uiteindelijk kan er maar 1 iemand je op moederschap voorbereiden en dat ben je zelf... (goh ontdekking :o)!!!! Ik moet zeggen na een ziekenhuisopname en een supersnelle bevalling mocht ik niet me bed uit :@ *grrr* pas na 2 dagen mocht ik er voor het eerst weer uit, maar het was het allemaal waard. Het is heerlijk zo'n klein ventje. Tuurlijk zijn er dingen misgegaan... wilde in bad THUIS bevallen, maar werd medisch. Had me voorbereid om borstvoeding te geven, maar behalve enorme tepelkloven en een beeb die helemaal overstuur was heeft het mij niets opgeleverd. Ja wel iets, een ENORM schuldgevoel, dat ik een superslechte moeder ben, omdat ik me kindje niet het allerbeste wil geven. Stomme borstvoedingsmafffia! Na heel wat gestuntel is het normale leventje weer op de rails.

Het ritme zit er inmiddels al aardig in en onze man, roept alleen rond 5 uur *speeeeeeeeeeeen*, dan krijgt hij rond half 8 ze eerste flesje. Prima tijd al zeg ik het zelf... het leukste vind ik dat hij nu met 5 weken lekker om zich heen aan het kijken is. Hij gaat al echt geluidjes maken en natuurlijk het allermooiste is een grote glimlach!

Mijn conclusie van de hele moederschapskwestie is dat je het vooral allemaal zelf moet meemaken en goed luisteren naar je gevoel. Naar mijn idee is er ergens uit mijn tenen toch wat moederschapinstinct omhoog gekropen:P. Het komt dus allemaal vanzelf!