Morgen eindelijk de eerste echo

Het aftellen is begonnen.
Morgen eindelijk de eerste echo!!!!!
Vind het nog steeds erg vreemd dat ik zwanger ben zonder dat ik mijn moeder daarover heb kunnen bellen en probeer er maar niet te veel over na te denken want daar word ik niet vrolijker van.
Elke avond als ik op bed ga denk ik aan haar, speelt het scenario zich weer af van de ochtend van haar overlijden en zie ik haar voor me. Ook de week van de crematie en de crematie zelf blijven zich als een film afspelen in mijn hoofd.
Dit zal vast ook nog wel een tijd blijven maar ik wil er soms gewoon niet aan denken.
Maar goed we komen er wel doorheen, het is niet anders.