Verlies


Hoe gaan jullie daar mee om?
Ik heb een blog in dec neer gezet dat mijn opa was overleden.
In januari is nog het zoontje van een goede vriendin overleden na 24 weken zwangerschap (het was allemaal niet goed met het jongetje en ze is toen ingeleid).
Daarbij hebben er nog veel andere dingen prive gespeeld waar ik nu niet op in wil gaan, maar door deze dingen heb ik al t verdriet maar een beetje achterwege gelaten.

Maar hoe geef je nu echt iets een plekje.. En hoe kun je goed met rouwen omgaan als je de zorg voor je kindje er wel bij hebt?
Deze dingen vind ik behoorlijk lastig.. En kom er ook niet zo goed uit.

36 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • LittleAngel83

    Bij mij helpt erover praten of opschrijven maar ik ben er helaas ook niet zo goed in en vind het ook heel lastig dus kan je jammerr genoeg niet meer tips geven. xxx

  • MandyHT

    Hi,

    in november kreeg ik een miskraam, mijn oma overleed toen ik daarna weer 8 weken zwanger was. Toen zijn binnen een jaar de oma van mijn man en mijn eigen opa (waar ik echt superclose mee was en na een vervelend sterfbed) overleden. Geweldig voor een hormonenbom... :-( Zelf heb ik altijd veel aan muziek. Ik draai bewust muziek wat veel met me doet; ik jank dan flink mee en denk aan alles wat we samen hebben beleefd en hoe oneerlijk het voelt. Ook besef ik me dat dingen niet zomaar gebeuren en dat ik ook stil moet staan bij nieuw leven. In mijn geval natuurlijk mijn kleine meisje. Laatst overleed er een buurman (op veel te jonge leeftijd plotsklaps) en dan denk je er weer aan terug. Muziek!
    Ik hoop dat je eruit komt meid!
    Veel liefs!

  • Mama.van.L.en.N.

    Ik had ook veel prive dingen en dan vooral de situatie van mijn moeder maar ben ook bij het ggz geweest om te praten. Via mijn huisarts ben ik daar gekomen. Sterkte en succes! X

  • madre felice

    Ik kon niet goed omgaan met het overlijden van mijn broer.. Uiteindelijk ben ik naar de ggd (of ggz weet niet meer) gestapt.. En die hebben bij geholpen met het verwerken.. Dit heeft uitstekend geholpen!! Mijn vader is er ook naar toe gegaan en tot zovere (want het is wel zijn kind) heeft ie het kunnen verwerken zodat ie toch weer een normaal leven kan leiden...