Mijn lieve opa...

In mijn vorige blog over mijn opa vertelde ik dat hij 9 maanden te lang wachten vond.
Om vervolgens later zijn ogen nog te laten opereren aan staar.
Inmiddels is Floor vandaag 7 weken oud en is opa keihard achteruit gegaan.
Hij was 2x gevallen, heeft 2x een longontsteking gehad (beiden na de val). En de laatste longontsteking is te veel geworden.
Zijn medicatie is gestopt hij ligt op bed, en afgelopen zaterdag (door zijn ziek zijn) zijn we pas voor het eerst (en het laatst) geweest.
Ook heb ik toen meteen alvast afscheid moeten nemen van mijn opa.. Mijn opa waar ik vroeger altijd leuke dingen mee deed, bijna elk weekend bij sliep.
Mijn opa die voor mij paardrijden betaalde omdat ik anders nooit kun rijden, en mijn opa die altijd zo trots over zn kleindochter vertelde waardoor mensen die ik niet kon, alles van mij wisten.

Nu vandaag is hij hard achteruit gegaan, mijn moeder heeft de hele dag bij hem gezeten en nu is mijn tante daar. Vanavond om 12 uur gaat mijn moeder weer heen en die blijft de hele nacht.
Zijn ademhaling stokt af en toe dus het is nu echt bijna zover...

Wat zal ik hem missen, maar wat ben ik ook blij voor hem dat het klaar is en dat hij krijgt waar hij al jaren om vraagt.. RUST.
Toch zit ik al dagen te huilen en kan ik aan niks anders denken,, Mijn opa, mijn lieve opa...