Bevallingsverhaal

Na 2 weken voorweeën te hebben gehad begonnen ze zaterdag aan het einde van de middag toch erger te worden.
Om de 8 a 10 min en ik moest ze echt weg zuchten.
Naar mate de avond vorderde dacht ik toch echt dat het was begonnen, een hele nacht niet slapen tot gevolg!
De volgende dag toch maar even de verloskundige gebeld, na een inwendig onderzoek bleek ik 1 cm ontsluiting te hebben maar ik was niet aan het bevallen.. Het waren slechts voorweeen helaas.

Savonds werd het allemaal weer wat minder en heb ik ook redelijk goed kunnen slapen.

De volgende dag (inmiddels maandag) was het nog steeds rustig, maar tegen bedtijd begonnen de voorweeen weer op te spelen en weer sliep ik de hele nacht niet.

De volgende ochtend maar weer de verloskundige gebeld en die heeft me toen laten langskomen om nog even onderzoek te doen en me vervolgens te verwijzen naar het ziekenhuis voor een slaapmedicatie zodat ik in ieder geval even zou kunnen ontspannen. Ze noemde het woord inleiden nog wel maar dat zou het waarschijnlijk niet worden omdat ik gewoon niet genoeg ontsluiting zou hebben waarschijnlijk.

Eenmaal bij de verloskundige bleek inderdaad dat de ontsluiting niet veel verder was gekomen, ik zat nu op ongeveer anderhalf.

Dus door naar het ziekenhuis.

Eenmaal in het ziekenhuis werd ik aan de ctg gelegd om te kijken of de kleine meid gezond genoeg was voor de medicatie.

Na een uur mocht ik er eindelijk af en dat was vooral een opluchting omdat de voorweeen liggend niet echt lekker op te vangen waren ookal kwamen ze maar om de 10 min.

Daarna kwam de gyneacoloog, en die wou eerst een echo doen omdat het toch lekker rustig was op de afdeling.

Na even gekeken te hebben constateerde ze dat de kleine het er nog prima naar dr zin had en dus ook dacht dat het nog wel eventjes zou kunnen duren.

Toch nog even een inwendig onderzoek voor de zekerheid, tijdens het onderzoek zegt ze ineens:" Je bent aan het bevallen!"

Dus ik zeg ook nog heel nonchalant: "Nee hoor dat kan niet, ik heb alleen voorweeen!"

Bleek ik al 4 a 5 cm ontsluiting te hebben, dus ik zat al bijna op de helft! (ongeveer 3 en half uur nadat de verloskundige anderhalf cm had geconstateerd).

De verloskundige werd voor mij gebeld om naar het ziekenhuis te komen om mn vliezen te breken, ondertussen mn moeder in tranen opgebeld (ik was helemaal overdonderd en ontzettend opgelucht!). Ook mn vriend op gebeld dat hij terug moest komen.

Toen mn vriend er was, kwamen de weeen al in ieder geval binnen elke 5 minuten en meestal rond de 3 minuten.

Opvangen van de weeen lukte toen nog wel aardig door rustig heen en weer te wandelen en te puffen.

Na een uurtje (rond half 4) was de verloskundige er, en werden mn vliezen gebroken en zat ik alweer op de 6 cm ontsluiting.

Daarna eventjes onder de douche geweest, maar dat vond ik niet zo heel fijn.

Al snel werden de weeen heftiger en moest ik echt goed puffen om ze op te vangen.

Gelukkig waren mn vriend en de verloskundige er om mij mee te helpen en mij in mn rug te masseren tijdens een wee.

Tegen 5 uur zat ik op 8 a 9 cm.

De pijn was nu wel erg heftig en af en toe lukte het me even niet te puffen maar gelukkig had mn vriend heel goed opgelet tijdens de cursus en kreeg hij me wel weer in het ritme.

Rond half 6 moest ik nog 1 cm, maar dat randje duurde mij veel te lang!

Heb meerdere keren geroepen dat ik niet meer kon, en dat ze mij moesten helpen.

Uiteindelijk mocht ik proefpersen tegen 6 uur en probeerde de verloskundige het laatste randje aan de kant te drukken.

Na een paar keer vond de verloskundige dat wel even genoeg en besloot dat ik de weeen maar weer even weg moest puffen (dat wou ik niet horen!!).

Om 18:14 was het dan zover ik mocht ECHT gaan persen!

Dat was een opluchting, alle pijn van de wee verdwijnt ineens als je mag persen.

mn vriend heeft ook meerdere keren vooraan gestaan zodat ik mijn voet in zijn zij kon zetten en hij ondertussen kon kijken naar ons meisje die er aan kwam!

Onder het persen hoorde ik de verloskundige nog zeggen:"Kijk, ze heeft meer haar dan papa!"

Uiteindelijk kwam haar hoofdje eraan en moest ik even goed door puffen en stoppen met persen, toen nog 1x persen voor de schoudertjes.

Nadat ik dat had gedaan riep ik: "Even stoppen!! Ik kan niet meer!"

Er werd gezegd dat ik even moest kijken (ik dacht dat ze me het hoofdje wouden laten zien, die ik er net uit had geperst) waarop ik zei: "Nee, dat hoeft niet!"

Toen werd er gezegd: "Maar ze is er al"

Waarop ik weer heel stellig zei: "Nee hoor ze is er nog niet, dat kan niet!!".

Een klein half uurtje persen en om 18:39 was ze er dan!

Toen ik haar op mn buik kreeg snapte ik er ook nog even helemaal niks van, en kon ook niet begrijpen dat het mijn kindje was die er lag!

Nadat ik weer bij zinnen was, kon ik haar goed bekijken en was opslag verliefd!

de kleine werd even bij me weg genomen om onderzocht, schoongemaakt en aangekleed te worden.

Daarna weer lekker bij mama, en hoppa aan de borst.

Super trots want ze deed het gelijk perfect aan de borst, een natuurtalentje!

Ik werd ondertussen gehecht, toch een klein beetje gescheurd maar 3 kleine hechtingjes voldeden.

2 uurtjes na de bevalling mocht ik even lekker douchen (wat is dat fijn, al heb ik wel heel kort gedoucht want ik wou snel terug naar mn meisje!).

mn vriend was ondertussen naar beneden gegaan om de auto voor de deur te zetten en een rolstoel te halen.

Om half 10 (3 uurtjes na de bevalling) vertrokken we naar huis!