Ik moest deze morgen om 07.30u in Genk zijn.
We zijn uiteindelijk pas om 07.10u kunnen vertrekken, veeeeeeeeel te laat!
We komen aan in Genk : om in te schrijven : superdruk!
Eindelijk was ik bijna aan de beurt (07.50u). Opeens veranderd er een
loket van "ziekenhuisopnamen" naar "consultaties"...... Ik was echt om te ontploffen!
Ondertussen was Jimmy al naar beneden gekomen (die was al op de afdeling gaan zitten).....
Ik moet stickers hebben voor mijn potje, toen is hij die aan de automaat gaan halen en ik ben verder blijven
wachten.
Er zat nog een koppel dat ik herkende van bij de echo van zaterdag.
Zij keken ook al zo van "verdomme"!
Uiteindelijk was ik ingeschreven en kon ik naar boven gaan.
Ik heb toch de indruk dat het bij anderen altijd langer duurt als dat ik zelf aan de buurt ben!!!
maargoed, Jimmy was juist zijn potje aan het labo gaan afgeven toen ik aankwam.
Ik vroeg zijn ze me al komen roepen?
Ja natuurlijk zei hij, maar ze gingen het doorgeven dat ge u nog inschrijven zijt.
Uiteindelijk werd ik geroepen : blij maar toch bang liep ik de afdeling binnen.
Ik kreeg het eerste kamertje recht toegewezen.
Ik moest me uitkleden, bh aanhouden, een operatieschortje aandoen, een grote doek
(incontinentiemateriaal) onder me leggen (voor het bloed) en een "dekentje" over me leggen.
Ondertussen was de vrouw (die ik de vorige keer op de echo had gezien, langs me komen liggen).
Eerst kwam er een jonge kerel een infuus steken, ze vonden natuurlijk bij de rechtse arm weer geen aders.
Ik heb links een hele goeie, maar die arm moest het niet zijn....
Uiteindelijk infuus in mijn hand : weer een lange naald! Ik word ontussen gek van die naalden iedere keer!
Hij vroeg de hoeveelste keer het was. Ik zei : de eerste! Ahzo...... Ik vroeg hem : wat is dat nu eigenlijk?
Is dat in slaap of toch nog wakker? A POINT zei hij, oke dan (nu weet ik veel)!
Toen kwam de anestesist binnen : jou ken ik van de vorige keer nog.
Dat kan niet zei Jimmy. Hoeveelste keer is dit? 1e keer zei ik. Ahnee dan kan het niet, heb iemand anders
voor. Echt een rare man die kerel.
Met hem hadden we bij het wachten om binnen te gaan nog gelachen!
Echt zo een type dat zich verkleed als dokter maar dan opeens een revolver bovenhalen.
Maarja het was dus echt een dokter, gelukkig ;).
Hij vroeg of ik bang had....... Ik zei ja, ik weet niet wat er staat te gebeuren he.
och dat valt allemaal goed mee!
Toen hij weg was zei de vrouw langs me dat je er echt niets van voelt.
Je bent heerlijk in slaap als hij begint en wakker als hij stopt. Mijn angst nam of.......
De consulente en de man die me een infuus had gezet kwamen me halen.
Ik werd de "operatiezaal" binnengebracht, daar was ik al eens geweest voor een waterecho.
Alles zag er blauw/paars : heeeeeeeel fel licht. Precies in een droom.
Jimmy zat naast me, ik kreeg een zuurstofmasker op, de anestesist spoot een vloeistof in en
ik voelde me zachter vertrekken.
Ik was GELUKKIG helemaal in slaap (sedatie) maar je merkt het verschil met echte narcose niet.
Alleen dat je babbelt zonder je het weet en je bent niet diep in slaap.
Bij de eerste prik (vertelde Jim achteraf) heb ik nog gezegd dat het pijn deed.
Toen hebben ze ook nog een beetje bijgespoten, daarna heb ik niets meer gezegt blijkbaar.
Toen het gedaan was (na 10 minuten) zei ik blijkbaar tegen de consulente (ik weer er niets van)
Is dat alles? Dat is wel voor herhaling vatbaar! En ergens kan ik me dat nog herrinneren dat ik
dat heb gezegd maar toch sliep ik......... Want zoiets zeg je niet, je hoopt altijd dat het niet meer moet :)
Die sedatie is echt raar : had ook tegen Jimmy gezegt dat hij via mijn gsm op facebook mocht.
Ik weet wel iets dat ik dat heb gezegt maar toch sliep ik toen, echt raar =D.
Na een half uurtje liggen mocht ik me stilletjes-aan aankleden en in de wachtzaal gaan zitten....
Ik werd geroepen en er werd ons verteld dat er 6 goede eitjes waren.
Deze namiddag zouden ze bevrucht worden, morgen om 10u kom in bellen om te vragen hoeveel.
SPANNEND seg....
Ik ben echt supercontent dat dit al achter de rug is!
Ik ben wel nog wat moe (na 5.5u slapen) maar dat is toch wel normaal......
Gelukkig verlies ik geen bloed, alles zit echt goed mee tot nu toe!
Dat mag ook wel eens ;)
xxx Lynn
reacties (0)