Winkelen met rare snuiters

Vanmiddag had mama beloofd dat we weer eens gingen winkelen. OKEEEEJJ dan. Dat betekend namelijk dat ik in de wagen moet zitten. En als je loopt is dat nou niet echt tof. Wat moeten die knappe jongens dan wel niet van me denken. Maar goed ik heb mijn mooie pak aan gekregen. Een super mooie rok. En ik kan je zeggen het is echt haute couture. Niemand heeft namelijk een echte Marlies aan haar billen hangen. Nu heeft mama (hoe dom ook) het nog niet op de foto gezet. Maar hij is echt gaaf. Wel heeft mama een ander mooi plaatje van mij gemaakt. En ik was dan ook even niet te beroerd om even lief te kijken.

Dus daar gingen we. En wat wilde mama meteen.... Ja hoor op het terras zitten. Want er kwam een of andere rare snuiter met een zwart gezicht. Nou weet ik niet hoe mama haar uitzicht was daar boven maar beneden bij mij in de wagen zag het al zwart van de mensen. Ineens mocht ik van het terras even mee naar binnen. En daar liepen me toch 2 rare snuiters.

Mama was helemaal blij en ik vond ze wel lief eigenlijk. Ze klonken een beetje bekend in de oren dus waarom zou ik er bang voor zijn. En weet je wat helemaal tof was ze deelden weer van die lekkere bruine koekjes uit. Die kleintjes. Weet je wel. Die lekkere zoete.

En het mooie was ook. Als ik die dingetjes bijna op had kreeg ik gewoon nog meer van die dingen.

De grote verassing kwam nog. Mijn mattie Jesse was er ook. Gelukkig zat hij ook in de wagen. Dus was ik niet de enige die verplicht moest zitten.

Ook hij moest met die rare zwarte snuiter op de foto.  En weet je wat nog het stomme was. Die snuiter zei dat die zo graag wilde zoenen maar dat kon niet. Wat een onzin. Het is toch lekker om te zoenen?

 We mochten veel met hun op de foto. Dat is dan wel heel leuk. Want ik hou er wel van om in de belangstelling te staan.

Toch moesten we allebei weer terug in onze wagen. En toen kwam die zwarte snuiter me iets heel vreemds vertellen. Hij zei namelijk dat ie in Spanje (waar is Spanje?) had gehoord dat ik niet zo lief was met slapen. Dat ik papa en mama wel eens tot wanhoop dreef. Nou wat een onzin. Het is toch gezellig om samen in de nacht wakker te zijn? Maar de rare snuiter zei me toen toch iets raars. Ik moest echt beter mijn best gaan doen om te gaan slapen. Dat dan papa en mama veel blijer zouden zijn. En anders moest ik in de zak meer naar Spanje (nog steeds weet ik niet waar dat is. ) Nou en daar zat ik dan.... In mijn wagen helemaal voor schut omdat die snuiter zoiets vertelde waar zo'n lekkere hunk vlakbij zat en alles kon horen. Maar ook die lekkere hunk werd toegesproken. Hij mocht niet meer aan de laptop komen. Tja DUH. Dat mag ik ook niet. Snapt ie dat dan niet. Aan de andere kant wel stoer. Hij blijft het proberen. Ik heb het allang opgegeven om op die laptop te kunnen rammen.

Toen deden die snuiters echt iets raars. Ze lieten zien hoe dat dan zat met die zak. Nou ja.... Zo eng is dat niet hoor. Je krijgt er lekker warme voeten van.

Daarna ging die vreemde zwarte snuiter ook eens kijken of ie met die dikke billen ;-) in die zak kon. Nou dat had ik wel kunnen vertellen. DAT PAST NOOOOOOIIIITTTT

Eenmaal klaar met de fotoshoot gingen we nog even snel neusspray kopen. En daar kwamen we iets tegen. Nou echt je geloofd je ogen gewoon niet! Ik weet dat mijn opa al oud is. Maar dit slaat werkelijk alles!

Zo'n oude kerel kerel had ik nog nooit gezien. Met een rare rode puntmuts op. Nee hij heette geen pinkeltje. Iets met Klaas. Oh ja en die zwarte snuiter heet iets van Piet ofzo. Het was wel een speciale piet. Pietlies geloof ik. Daar kwam ik achter omdat mijn lieve oppas een boekje had en daar stonden ook die vreemde lui in.

Dus ik heb maar besloten om vanavond braaf te gaan slapen. Ja het was zo'n gekke dag. Laat ik maar eens gek doen.

xx Kirsten

Berichtje van mama:

Nou piet! Kirsten heeft echt goed naar je geluisterd en is vanavond heel lief gaan slapen. Wel heeft ze eerst nog even een liedje gezongen.