Terug van weggeweest!

Hoi hoi allemaal. Leuk dat je de moeite neemt om mijn blog te lezen. Zoals de titel het al zegt, ik ben terug van weggeweest. Vele zullen me niet kennen. Sommige mensen die hier al langer dan twee jaar zitten mss wel, maar dan onder een andere naam. Ik heb me naam veranderd, oude blogs verwijderd en me vriendenlijst opgeschoond. Dit om onder de radar te blijven voor bekende uit mijn omgeving en vele oude vrienden zijn in tijden al niet online geweest. 

Nu had ik net een heel verhaal geschreven, maar me laptop besloot te gaan updaten. En blog typen blijkt al net zo lastig te zijn als zwanger raken en blijven in mijn geval. Kon van de week namelijk ook al geen blog schrijven via mijn laptop. #bloedirritant

Zoals ik net al zei is zwanger worden voor ons geen gemakkelijke opgave geweest. Wij hebben uiteindelijk vier jaar gedaan om zwanger te raken van onze dochter. Het hele medische circus doorlopen, van ovulatie inductie naar iui om uiteindelijk te eindigen bij ivf. Na onze dochter raakte we zwanger na bijna zeven maanden van onze zoon. Onze dochter was toen tien maanden oud. Onderweg zijn wij kindjes kwijt geraakt en is er onderweg nog een eileider gesneuveld bij me, een bbz. Het klinkt allemaal mss vrij luchtig, maar alles heeft zijn littekens na gelaten. 

Beide keren geen onbezorgde zwangerschappen. Bij onze dochter hadden we een verhoogde kans op het Down en Edwards syndroom. Bij 20 weken dacht men dat haar haarschot niet dicht was, ook dit bleek gelukkig loos alarm. Echter is zij bij 30.5 weken geboren met een gewicht van 900 gram. Zij heeft hier blijvende schade van opgelopen en heeft daardoor een zeldzaam epileptische syndroom opgelopen. Haar eerste diagnose qua epilepsie kwam toen ik klaar was voor een nieuwe ivf punctie. Na veel gepraat hebben wij dit door laten gaan en hebben wij een terugplaatsing gehad. Met haar eerste diagnose kon ze 110 worden met de juiste medicatie (diagnose werd gesteld in het streekziekenhuis aan de hand van een eeg), wij noemen dat een huis tuin keuken epilepsie (let wel, wij bedoelen dit niet verkeerd want epilepsie hebben is geen pretje zacht uitgedrukt). Ik bleek zwanger van de verse terugplaatsing. Ons geluk kon niet op dat het ons nu sneller gegeven werd. Dit was eind oktober. Begin december kwam onze dochter bij haar neuroloog in het Sophia, daar zagen de artsen hetzelfde filmpje als ze in het streekziekenhuis hebben gezien, alleen gingen nu alle alarmbellen af. Uiteindelijk bleek het een zeldzaam syndroom te zijn en was de eerdere diagnose een zware misser. Mijn wereld storte in. Was zwanger en had een zieker dan ziek kind wat niet meer ontwikkelde en achteruit ging. God wat had ik het zwaar. Twee weken naar de juiste diagnose kwamen we erachter dat ik een rhesus kindje droeg. In het begin van de zwangerschap gaf dat nog geen problemen maar later wel. We leefde tussen drie ziekenhuizen in, streekziekenhuis, het Sophia en het LUMC waar ze rhesuskindjes behandelen.

Wij wilde graag twee kindjes, maar toen ik zwanger was van onze zoon en nog van niks wist riep ik al schat dit is niet de laatste zwangerschap. Die gedachten werd weggespoeld door alles wat wij op onze bord hebben gehad. Onze zoon werd gehaald bij 36.3 weken. Heeft dezelfde dag nog een wisseltransfusie gehad en daarna nog een bloedtransfusie. Onze dochter heeft een hersenoperatie ondergaan en is verlost van het syndroom en epilepsie vrij, al heeft zij een meervoudige beperking. Wij zitten weer in rustig vaarwater...... En daar voelde ik langzaam aan weer het geroffel in mijn eierstokken die inmiddels weer klapperen hihi.

Wij hebben besloten om te gaan voor nummer drie. Vorige maand in het ziekenhuis geweest om te zien hoe we alles kunnen gaan opstarten eind augustus, nadat we getrouwd zijn. 24-8 gaan we terug voor een uitgansecho en dan hoop ik een dag na het trouwen mijn pil aan de kant te donderen. En zodra ik ongesteld ben zal ik een kunstmatige cyclus inklappen met een progynova schema. Even kijken wat het meest praktisch is met onze vakantie die nog gepland staat. Maar ik hoor mijn overgebleven vijf cryo's in de vriezer keihard roepen om me hihi.

Ik ben er klaar voor, wij als gezin zijn er klaar voor. Ik zal als voorheen blijven bloggen en alles vertellen. Poeh eej, mijn eerste blog is ten einde. Beetje langer geworden dan gepland.....

Liefs Lumi