Ups en downs

Er zijn van die momenten dat ik enorm geniet van mijn leven en van wat ik allemaal mag meemaken. Ik heb een klein mannetje wat zo vrolijk is de hele dag waardoor niet alleen buiten het zonnetje gaat schijnen... Vandaag met vaderdag heb ik ook een heerlijk ontspannen dag met mijn gezin.

Toch nog steeds merk ik gevoelens bij mij van binnen die niet helemaal reeel zijn. Ik gun iedereen een zwangerschap met een mooi einde na de 40 weken, maar echt blij reageren op berichten dat er vrouwen weer eens zwanger zijn dat lukt mij nog niet. Ik weet dat het een fantastisch  wondertje is als het mag lukken, daar ben ik mij meer dan bewust van op dit moment. Iedereen gun ik het mooie en fijne gevoel, dat is wat mijn hoofd zegt, maar in mijn hart  doet het pijn, pijn dat het bij ons nu 2 keer mislukt is. Ik mag niet twijfelen aan mijn lijf zegt het ziekenhuis, maar mijn hoofd en hart zitten zo niet op 1 lijn.

Voor mij is de tijd voorlopig nog niet rijp om weer te denken aan zwanger worden. 2013 wordt verder een jaar om mijn lijf rust te geven en snel te vergeten. Dit is voor ons niet een jaar om een kindje te krijgen of te verwekken blijkbaar. Ik had het mijn kleine mannetje zo gegunt een broertje of zusje met weinig leeftijdsverschil, zodat ze samen konden spelen. Dat was stiekem ook mijn wens, niet teveel leeftijdsverschil. Maar zoals zoveel in het leven hebben we soms niets te wensen en moeten we het leven nemen zoals het is. Op dit moment heb ik zelf een kleine diepe angst om wederom zwanger te worden. Het kan weer mis gaan..... Hoe moet ik dat ooit verwerken als het nu al zo lastig is.  In het ziekenhuis testen ze pas op stollingsproblemen na de 3e!!!!!! miskraam. Dat voelt zo moeilijk en oneerlijk. Waarom zouden vrouwen het zo vaak moeten meemaken. Mijn gevoel zegt dan ook dat dit vast bij mij aan de orde is dat je dan pas na een 4e poging weer eens zwanger mag zijn. Het brengt zoveel emoties en stress met zich mee.

Voordat ik ooit zwanger was en nog geen miskramen had gehad had ik nooit kunnen inschatten wat een effect een miskraam op een vrouw kan hebben zeg. Laat staan 2 keer achter elkaar. En dan mag ik nog van geluk spreken al een klein mannetje rond te hebben lopen. Het leven is soms zo keihard, maar ook soms zo fantastisch mooi. Deze tegenstellingen zijn voor mij lastig naast elkaar te laten bestaan. Het gaat echt goed komen is iets wat ik altijd zeg, ik geloof daar ook echt in. Hoe het goed komt, wel of geen broertje/zusje dat is iets waar ik nu uit probeer te komen. Dat is geen makkelijk proces kan ik je vertellen.

Voor nu ga ik genieten van de ZONdag en het mooie weer de aankomende dagen...