Blik weer op vooruit
De afgelopen dagen zijn een paar heftige dagen geweest. Door deze blog te schrijven probeer ik alles wat van me af te zetten en mijn blik weer op de toekomst proberen te zetten.
Afgelopen woensdag kreeg ik een termijn echo. Tijdens het opmeten van de baby zag ik meteen dat het niet goed zat. Voor de tweede keer werd er een baby gemeten van 8 weken terwijl ik bijna 11 weken zou moeten zijn. Vorige week bij de VK werd dit ook gezien, maar werd er heel stellig gezegd dat er wel een hartje klopte. Door dit bezoek kreeg ik dusdanige twijfels of het wel goed zat.
Na de meting zei de echoscopiste meteen dat ze slecht nieuws had. Hoe ze ook keek, ze kon geen hartje vinden. Conclusie: het kindje is gestopt met groeien/leven met 8 weken.
Nou daar zit je dan in het ziekenhuis met je zoontje en moeder en moet je de ... wachtkamer weer in om te wachten op de afspraak bij de arts. Na 15 minuten stond ik echt op het punt te vertrekken en konden ze wat mij betreft even de .. krijgen.
Ik kon kiezen uit 3 opties, afwachten, no way, ik loop er al 3 weken mee laat staan hoe lang het nog kon duren.
Tabletjes mee naar huis en de boel thuis opvangen, met de wetenschap dat ik het vruchtje zeker zou zien aangezien het 1,5 cm was. Ook geen optie, dit wil ik niet zien/meemaken en laat staan al dat bloed in huis.
De laatste optie was curetage, algehele narcose en een ingreep van 10 min. De keus was gemaakt. Nu moest ik vervolgens de hele malle molen in om die curetage te regelen.
PFFFFf wat een geregeld zeg, eerst naar de afdeling opname. Aangegeven dat ik snel geholpen wilde worden. Wat een chagerijnige dame had ik zeg, die kent het woord klantenservice echt niet. Na de vraag van mij of ze me het 1 en ander kon uitlegeen omdat het me wat te snel gaat na dit slechte nieuws kreeg ik: u kunt alles in de mail lezen mevr. Nee heel geruststellend.
Vervolgens moest ik naar anasthesie, 2 dames gesproken over vrijwel dezelfde dingen. Waarbij de 1 het toch ook wel een beetje gek vond dat ik nog niet eens wist hoe laat ik de volgende dag moest komen. En als laatste moest ik bloedprikken en kon ik daarna eindelijk naar huis.
Eenmaal thuis zat ik zo in de regel modus dat ik heel nuchter en eigenlijk vrij ontspannen was. Gisteren is de curetage geweest en dat is goed verlopen. Ik heb weinig pijn en geen last meer van de narcose. Mijn humeur is erg wisselend, maar opvliegend ben ik zeker.
Nadat ik er vanmorgen achter kwam dat de upc box het niet meer deed had ik het niet meer. Al mijn opgenomen programma's weg waar ik nu juist de tijd voor heb om te kijken GRRRRRRR. Maar goed weer een mooi moment om mijn emoties eruit te gooien...
Aankomende tijd rustig aan doen en weer met positieve dingen bezig zijn. Ik kan nog erg blij zijn voor de mensen die nog wel zwanger zijn want ik gun het andere zo erg!
Zelf heb ik een mannetje van 2 rondlopen en hij houdt me erbij en laat me lachen en ik maak me dus ook geen zorgen of ik wel zwanger kan worden.
reacties (0)