Mijn bijna 2 jarige verpest heel onze dag

Andere invalshoek: het gedrag is enkel wat je ziet, we weten momenteel allemaal niet wat daar onder zit.. Blijkbaar heeft zij nu behoefte aan meer, en jij aan minder. Als jij je niet fijn voelt gaat zij alleen maar meer en meer behoefte hebben aan jou, zodat zij zich beter kan voelen. En voor je het weet zit je in een cirkeltje waarbij iedereen het gehad heeft..

Wat zou er gebeuren als je haar in plaats van straft voor die behoefte, door haar te isoleren (op de gang) = afwijzing van mama = enkel grotere behoefte aan onvoorwaardelijke liefde/hangen. Juist de mogelijkheid geeft haar behoeften te uiten, met duidelijkheid? Wij hebben een 3x2 meter bed. Kunnen jullie er een eenpersoonsbed bijschuiven? Dan heeft iedereen savonds tijd om op te laden zonder drama in eigen bedjes. Kijk anders naar peuter draagzakken/draagdoek, in plaats van een "time out", wat tegen haar behoefte in gaat krijgt ze een "time in" in de draagdoek. Je kan kijken naar learning towers voor helpen in de keuken. En als het even niet kan zeg je "gewoon": ik zie dat je graag naar mama wilt, ik ga nu het kopje afwassen, daarna gaan we samen... in de draagzak. Als je haar op de gang zet omdat ze bij jou wilt zijn, waar straf je haar dan voor? Ze mag emoties hebben, bij mama willen zijn is een normale behoefte. Ja ze moet misschien meer "respect" hebben voor andere mensen hun grenzen, maar jij gaat ook steeds over jou grenzen heen, toch? Hoe moet zij dan weten hoe ze grenzen zelf kan stellen en respecteren?

Hopelijk vinden jullie iets wat bij jullie past en komt er snel wat meer rust in huis. 🤗 Ik wou even wat tegengeluid laten horen voor al het straffen en belonen, het is ook maar een mensje. Kijk anders eens naar liefdestalen, misschien is die van haar aanraking/lichamelijk contact?

Wat pittig!!! Ik zou je adviseren eens te bellen naar het CJG of ze tips hebben voor opvoedingsondersteuning/een gezinscoach. Schaam je nergens voor, de beste moeders zijn de moeders die om hulp durven vragen omdat ze weten dat niemand perfect is. Het is zooooo fijn als iemand die meer ervaring heeft met pittige kinderen meekijkt en tips kan geven. Jij hebt er maar 1, zij hebben er mss al 100 gezien. Niet blijven tobben hoor, veel te ingewikkeld :(

Wat je zou kunnen doen is haar 2 keuzes geven die in jouw voordeel zijn, dan kan zijn kiezen. Bijv: je mag naast mij staan op het krukje of zelf gaan spelen / ik kom naast je zitten en jij blijft in bed of jij blijft in bed liggen en ik ga naar mijn eigen bed

Mijn kids sliepen ook niet meer rond die leeftijd naar ze vielen altijd wel in slaap in de auto op kleine ritjes . Dan tilde ik ze naar binnen en liet ze verder op de bank slapen .

Slecht savonds eten: helpt haar om bv 16:30 te laten eten ? Of warme lunch ( eten opwarmen dag ervoor en dan brood savonds. Het is nog niet heel lang aan de gang. Kan ze evt nog pijn hebben waardoor ze mopperiger is? Zetpil proberen ?

soms kunnen ze idd je dag verpesten. Blijf maar gewoon lekker eerlijk naar je eigen gevoel. En niet wat de mafia daar over denkt.

Je hebt al veel tips gekregen. Ze is bijna 2 blijf consequent in wat jij wilt.

Ik snap je keuze van optillen enz als ze maar stil is denk je dan kan je in elk geval nog iets.

Maar weet je het gaat niet werken omdat ze de grenzen zal blijven verleggen in hoeveel ze voor elkaar krijgt.

(tip voor gejengel overdag) Bij zeuren of miepen om niks ga dat maar even op de mat doen.. niet in mijn oren! Loopt ze er huilend vanaf, hup weer erop. Pas als jij gewoon doet kan ik wat met je doen.

Maar vertel wel je plan van te voren zodat ze weet wat er komen gaat. En hou dit echt vol. Het zal misschien 1 week duren maar ze snappen meer dan je denkt.

En voor je oudste ga een keer de deur uit alleen met haar. Laat je man bij de jongste of iemand anders, even een moment samen zonder gejengel.

De reden weet ik niet, maar wat ik denk is dat je haar teveek verwent. Je beloond haar slechte gedrag (huilen en zeuren) door haar in je bed te nemen en door haar de hele dag te tillen. Ze krijgt wat ze wilt, namelijk jou, helemaal, 24/7. Je geeft al aan dat het zielig is voor grote zus, arme meid, zij probeert op een lieve manier aandacht te krijgen maar degene die het hartst huilt krijgt de meeste aandacht. Mbt slapen zou ik haar niet meer uit bed halen. Ze blijft in haar eigen bedje liggen, jij met een matras ernaast. Dat bouw je langzaam af, je kan even googlen op slaaptraining als je dat fijn vind, bij ons werkte het. En hele dag tillen, ze kan prima zelf staan. Op een kruikje naast je, of zitten op een stoel bij je in de buurt, maar ze mag leren dat ze niet de enige is, en dat ze niet altijd kan krijgen wat ze wil. Dat wordt even lastig en vervelend,, maar op dit moment vraagt ze ook al veel van je.

Ik begrijp jou! Wat een geneuzel dat je niet je gevoel mag uiten van sommige moeders op dit forum. Ja een kind kan je zeker tot het uiterste drijven. Mijn man en ik hebben altijd een rolletje behang en plak extra klaar liggen hoor 😄😄 nobody’s perfect!!

Het helpt nu vast niet veel, maar alles is een fase en gaat weer over. De adviezen over grenzen stellen sluit ik me bij aan, is het absoluut waard om te proberen. Balans terug vinden, hoe lastig het ook is. Super makkelijk gezegd vanachter een computer/telefoon scherm. Hold on mom! Ook dit wordt beter!

Helpt het misschien om van te voren duidelijk te zijn?

Ik doe nu 1 spelletje/puzzeltje met je, daarna moet je even zelf spelen. Evt kookwekker zetten.

Als ik de was heb opgehangen gaan we naar de jumbo. We gaan met de auto, dan moet je in het stoeltje (anders mag/kan je niet mee).

We doen nu de pyjama aan, poetsen de tanden en dan kunnen we zo nog even stoeien.

We lezen één boekje, en dan is het bedtijd.

Dus de volgende stap vast duidelijk benoemen.

Ik heb altijd de tip gekregen: negeren! Dat is super moeilijk en je moet echt heel consistent zijn..ik heb het heel moeilijk gevonden maar het heeft goed geholpen! Ik raad het je echt aan, ga haar meer negeren! Want dit is niet vol te houden. Je man die al maanden op de bank slaapt omdat hij niet in bed kan slapen, dat is echt niet meer normaal. Hij verdient, net als jij trouwens, een goede en gezonde nachtrust....

Veel succes en sterkte!

Je moet consequent blijven.. waarom til je haar op als ze gilt? Zo weet ze dat ze altijd haar zin krijgt door te gillen. Net hetzelfde met de rest.. ik denk eerlijk gezegd dat je niet streng genoeg bent. Regels zijn nodig voor kinderen.. twee is een heel moeilijke leeftijd, maar ook dan moet je consequent blijven en niet steeds toegeven. Zo creëer je echt geen fijne mensen..

Wat heftig. Ik herken het een beetje. Zeker mijn jongste kon me zo ontzettend claimen en daar kreeg ik helemaal de zenuwen van. Ik heb mijn man op een gegeven moment gevraagd echt wat meer tijd met haar door te brengen zonder mij (ik begrijp dat jij die luxe niet helemaal hebt, maar misschien kun je dit toch wat meer organiseren). Dan leert je kind dat er meer is dan zichzelf en mama. Ook de psz hielp.

Ik zeg nog steeds wel eens dat die navelstreng nog steeds niet is doorgeknipt. Het liefst heeft ze 24:7 bij mama. Nu uit ze het wat subtieler met 4 jaar. Lief, maar ook wel een beetje verstikkend.

Zo heftig ken ik het hier niet maar begrijp heeeeeeel goed dat je er doorheen zit. Want het is zó niet leuk en dit wíl helemaal niet.

Ik las hieronder ergens op de gang zetten en daar sta ik achter! Hier is dat de bijkeuken. Janken, piepen, mekkeren, zeuren = in de bijkeuken. Negatief gedrag gaan we niet belonen door haar op de arm te nemen. Mijn dochter flikt het dan om de deur te openen en dan pak ik haar bij de arm en zet haar steng terug. Ga ook geen discussie voeren. Op een gegeven moment roept ze óf mama óf ik kan normaal doen en dan haal ik haar op. Dan ga ik dus over tot de orde van de dag en ga niet bespreken waarom ze daar zat en alles omdat je toon dan snel geïrriteerd wordt en het risico bestaat dat je opnieuw in de negatieve spiraal belandt. En dan is het echt consequent zijn. Zo focus op normale manier van communiceren en kan je ook weer de leuke momenten opbouwen want dáár krijg je energie van en dit zuigt je leeg.

Ik weet niet of je dochtertje goed praat (hier wel) want dat scheelt ook wat natuurlijk.

Ik denk ook dat je het breder kan trekken want waarschijnlijk maakt ze over alles stampij. Ze heeft misschien wel worst op brood gekozen. Als ze het heeft wil ze kaas. Wat doe jij dan? Het is maar zo even een vraag.

Het is echt een rotperiode maar als je dit leert zal je zien dat het zoveel ellende bespaart.

Naar zijn die periodes he! IK heb het ook een tijdje met mijn zoontje gehad. Broek plassen en poepen was zo extreem, niet even maar bijna jaar lang. Ik kon er niet meer tegen. Ik nam hem niet meer mee naar verjaardagen etc want dan kon ik daar rustig weer tig keer verschonen. Ik vond hem ook echt niet meer leuk. Toen ik echt zo ver was nog even en ik ga slaan en word gek werd het gelukkig daarna beter.

Kan ze al goed duidelijk maken wat ze wil? Vaak is een groot deel van de frustratie ook dat ze niet begrepen word. Dit is erg lastig voor een kind.

Door het weinig slapen is je dochter waarschijnlijk oververmoeid. Een vermoeid kind betekend altijd veel meer strijd. Helaas heb ik geen oplossing voor het slechte slapen. Mijn kids kunnen er ook wat van helaas.

Wil je haar blijven tillen ga dan is kijken naar een draagzak. Dan belast je je rug veel beter dan met dragen op de arm. Ik heb zelf de Isara v3 todler. Ik vind het ideaal even mijn kind op mijn rug tijdens het koken en ik kan mooi mijn ding doen.

Ik lees dat ze ook veel behoefte heeft aan contact met jou? Stel dat je nu is een knuffel dag inpland? Dus niets doen verder, vooral veel op de bank zitten en veel knuffelen en op schoot etc? Eventueel met een film etc en dan ook lekker met je oudste? Misschien dat jullie dan beide even kunnen opladen?

verder kunnen ze een keer naar een oppas of opa en oma toe? (vooral de jongste?) Dan heb jij even een keer helemaal niets of even extra tijd voor je oudste?

tja en dat krijsen/huilen om de zin te krijgen. Ik moet zeggen dat ik mijn kinderen daar ook veel in verwen. Dus ik pak ze ook heel snel op etc. Negeren is een van de moeilijkste opvoed methodes en zelf kan ik dat gewoon niet goed met sommige gebieden. ALs je het niet consequent doet dat negeren werkt het juist alleen maar afrechts. Want dan leren ze alleen maar als ik nog langer ga huilen en krijsen word ik toch wel opgepakt.

verder wil ik je veel sterkte wensen. Een kind wat vooral heel veel lastig gedrag vertoont is heel erg zwaar.

Wat ik heel erg hebt gemerkt is dat het echt geen nut heeft om tegen een kind wat overstuur is te gaan praten. Als mijn jongste (ja die kan er ook wat van) aan het gillen of huilen is dan zet ik haar op de gang. Wanneer ze wat gekalmeerd is dan praat ik duidelijk met haar. Tegen haar schreeuwen of boos worden als ze al boos zijn heeft echt totaal geen nut. Het komt niet over en ik wordt er zelf ook alleen maar bozer van. En ja, consequenties voor bepaald gedrag uitleggen. Dat werkt vaak erg goed. En zoals anderen ook al zeiden. Geef je dochters iets te doen. Ook al duurt het langer, ze vinden het leuk om te helpen. Was opvouwen en de vaatwasser uitruimen duren hier echt te lang... maar ja. Kids blij, mama blij.

Heftige uitspraak inderdaad, maar deze mama zit er doorheen. Ze vraagt hier om hulp om iets aan de situatie te veranderen. Het is dus niet nodig om haar af te schieten vanwege d’r uitspraak.

Ik ben het met het bericht van Boterbloem eens. Misschien kan je nog iets van een beloningskaart met stickers oid maken.

Succes met je kleine meisje. Hopelijk zit er snel verbetering in jullie situatie.

Wat een goed idee van je om de buren even in te seinen en de grenzen nog eens heel duidelijk aan te gaan geven.Eventueel kun je ook oordopjes indoen bij jezelf en je oudste kind want dan loop je geen gehoorschade op als ze alle registers opentrekt. Want dat gaat er geheid een keer van komen. Geen zorgen, blijf rustig en consequent en dan kan het binnen een paar dagen al aardig omzwaaien. Heel veel sterkte. En bedenk: pittige meisjes komen ver. 😉

Ik ben met het onderstaande eens dat ik het een heftige uitspraak vind dat ze je dag verpest. Ik heb hier een tweejarige en ja ze zoekt de grenzen op. Volkomen normaal bij de ontwikkeling. Ik bied duidelijkheid, regels en structuur. En natuurlijk kan ik haar wel eens achter het behang plakken, maar mijn mindere vereiken mijn dag. En dat het bij jullie anders is dat klopt niet. Geef ze duidelijkheid en regels. Praat, leg dingen uit en wees consequent..

Mm herken dit helemaal niet.. ik kan niet in jullie huishouden kijken maar denk dat dit meisje regels nodig heeft, maar ook oprechte quality time. De uitspraak "mijn dochter van 2 verpest de hele dag" vind dat een hedtige uitspraak.. ook ik kan mijn kinderen af en toe achter het behang plakken maar dat duurt nooit een hele dag.

Miss heeft ze meer baat bij uitleg? Waarom ze in de kinderstoel moet, waarom ze in de autostoel moet. Mijn dochter ging ook een tijdje met enige tegenzin in haar autostoel maar ik zei als de politie 9sat ziet worden ze boos op ons, ipv "Dat moet!" Of "je moet".

Als je je oudste knuffelt en zij komt gillend aanrennen, kan je bv zeggen "mama ziet dat je van streek bent maar ook je zus wil soms eventjes knuffelen met mama, straks ben jij aan de beurt "

And last but not least.. adem in en adem uit, je kan gek worden hiervan maar probeer je geduld niet te verliezen en ongepaste straf geven. Ga desnoods de kamer even uit en zeg "mama moet heel even alleen zijn, ik kom zo terug "

Herkenbaar hier hoor. Knetter werden hier van het niet luisteren en drukke gedoe. Uiteindelijk is het een fase 😉. Even zonder dollen, wat Boterbloemen hieronder schrijft is volgens mij het beste wat je kan doen. Daarnaast zou ik twee kleine slaapjes op een dag proberen. Niet in bed maar op de bank. Gewoon met een dekentje etc en dat niet als slaaptijd benoemen maar als rusttijd en dan zeggen dat je daarna dit of dat gaat doen. Ik heb dat ook zo met onze zoon gedaan en dat bleek een schot in de roos. Nu kon hij de dag wel aan en werd het dreinen een stuk minder.

Is er de laatste tijd iets veranderd? Lijkt alsof ze ergens mee zit... Iets wat ze nog niet kan verwerken? Ik ben nu het boek 'baby's weten wat ze willen' aan het lezen & op basis daarvan zou ik eerder denken dat er iets is wat ze wil verwerken, maar het niet lukt.. Dat ze daarom ook 's nachts wakker wordt..

Wat ik heel erg hebt gemerkt is dat het echt geen nut heeft om tegen een kind wat overstuur is te gaan praten. Als mijn jongste (ja die kan er ook wat van) aan het gillen of huilen is dan zet ik haar op de gang. Wanneer ze wat gekalmeerd is dan praat ik duidelijk met haar. Tegen haar schreeuwen of boos worden als ze al boos zijn heeft echt totaal geen nut. Het komt niet over en ik wordt er zelf ook alleen maar bozer van. En ja, consequenties voor bepaald gedrag uitleggen. Dat werkt vaak erg goed. En zoals anderen ook al zeiden. Geef je dochters iets te doen. Ook al duurt het langer, ze vinden het leuk om te helpen. Was opvouwen en de vaatwasser uitruimen duren hier echt te lang... maar ja. Kids blij, mama blij.

Ik lees zoveel goede tips! Hier is nog een praktische tip die bij ons heel goed helpt tegen het gedram en gejammer:

Een vast patroon waarin je ongewenst gedrag benaderd.

Eerst zeg ik, wil je hier mee stoppen? Als ze niet luistert is het ‘ik tel tot 3’. En als dat niet helpt op de trap. En dan leg ik kort uit waarom ze op de trap moet. Gewoon een paar minuten. Daarna vraag ik of ze nu wil luisteren. Zeg ze nee, dan op de trap blijven, zegt ze ja, goedmaken met een knuffel en dan weer terug naar de kamer om te spelen.

Als ze echt iets doet wat heel erg is (op de handen van haar zusje staan bijvoorbeeld) dan gaat ze gelijk op de trap. Dan weet ze ook dat ze echt een grens is overgegaan.

Toen wij dit gingen doen was er met een halve dag verbetering te zien!

En ik bedenk me net dat dit alleen werkt als ze nog niet hysterisch op de grond ligt🙈 dus gelijk handelen als ze iets doet wat niet mag. Dan voorkom je een hoop erger.

Goed dat je om hulp vraagt! Wat zal het zwaar zijn.

Mijn jongste kan flink gillen, ook als er niks aan de hand is. Wij hebben daarbij gezegd, als je gaat gillen ga je even op de trap zitten. In het begin ging ik erbij zitten op m'n knieën, dan zei ik dat hij rustig moest worden en rustig moet praten. Dan deed ik hardop tot vijf of tot tien tellen, daarna prijzen voor het rustig worden, een knuffel en weer spelen. Als hij tijdens het tellen weer ging gillen begon ik opnieuw met tellen. Hier werkt het!

Het is niet voor niets dat ze zeggen "ik ben twee en ik zeg nee". Het is enorm lastig maar vooral belangrijk dat je heel duidelijk grenzen stelt. Ze mag best op de grond gaan liggen brullen omdat je haar niet op tilt. Als je haar neerzet en zegt dat je nu gaat komen en ze even zelf mag spelen zal ze het daar niet mee eens zijn maar het is wel even zoals het is en moet zijn. Ook als je even met de oudste gaat zitten om wat te knutselen of iets anders samen doet omdat je hart even aandacht wilt geven kan dat. De jongste kan er prima bij (op een eigen stoel) en een vel papier met een kleurpotlood. Zo geef je de oudste de aandacht door de ook nodig heeft en never je de jongste niet maar geef je gaat een eigen dingetje om te doen. Ook hier zal ze in het begin moeite mee hebben.

Wat het slapen betreft, het kan zijn dat de oudste het helemaal niet nodig heeft dat je bij haar zit maar zo krijgt ze eigen aandacht, als de gemoederen wat rustig zijn geworden zou ik bij haar ook bedtijd training gaan starten maar niet voor je je aandacht tussen je twee wat beter kan verdelen anders krijgt ze het gevoel er helemaal niet meer toe te doen en heb je kans op dwars gedrag van haar uit (negatieve aandacht is ook aandacht).

De jongste en slapen, heel erg consequent zijn en begrijpen dat dit niet met een week is opgelost, maar een heel vast ritueel gaan inbrengen. Eten, daarna even spelen (afhankelijk hoe laat jullie eten), kwart voor zeven naar boven/badkamer om bad/douche (hoeft niet dagelijks) en tanden te poetsen. Dan naar de slaapkamer en lekker op schoot een verhaaltje voorlezen. Vervolgens een dikke knuffel en welterusten, tot morgen en in bed leggen. Dan weglopen en vanaf dat moment de eerste 5 minuten laten bellen, daarna naar boven troosten en om bed leggen, na 5 of 10 minuten indien nodig hetzelfde herhalen maar niks meer zeggen. En de tijd daarna zal blijken dat je steeds minder naar haar toe hoeft. In het begin is het echt niet leuk maar het is wel echt nodig.

Nog even een vraagje, slaapt ze in een bed of ledikant? Mijn zoon (bijna 2) slept in een ledikant en dat blijft voorlopig ook zo, heeft een slaapzak aan zodat hij er niet uit kan klimmen, misschien voor jullie ook een idee.

Lastig hoor zo'n fase. Het is even lastig maar sommige dingen zou ik proberen te veranderen. Bijvoorbeeld door mijn bekken kon ik tijdens mijn zwangerschap mijn 2jarige niet veel meer tillen. Heel vervelend voor haar en soms met veel tranen maar het was niet anders. Soms wil ze ook steeds op schoot maar als ik aan het eten ben vind ik dat niet handig. Dan zeg ik ook: als ik klaar ben met eten, dan kom ik bij jou op de bank zitten. Daarnaast blijf ik de keuzes herhalen, als ze getilt wil worden maar het kan even niet. Dan blijf ik gewoon herhalen: wil je een hand of ga je zelf lopen? Verdriet en een driftige bui mag er dan ook gewoon zijn. Ik hoop dan vooral heel erg dat het na een knuffel weer oke is of dat ze toch besluit om mee te lopen aan de hand.

Als ik het zo lees, denk ik dat het tijd wordt om niet meer de kinderen leidend te laten zijn, maar om zelf de leiding te nemen. Deze manier werkt duidelijk niet uit wat je hoopt. Recht je rug, bedenk wat jij wilt dat er gebeurt en laat dat gebeuren. Natuurlijk zal jouw dochter zich verzetten. Pech. Gewoon laten schreeuwen, maar vooral niet in meegaan. Zij moet jouw gezag gaan accepteren: daar wordt ze gelukkiger van dan wanneer zij bepaalt hoe de dag loopt. En ook jou oudste mag het zelfvertrouwen leren dat ze zelf kan inslapen. Zolang jij naast haar blijft liggen, leer je haar dat ze het niet zelf kan, ondanks je goede bedoelingen... Duidelijkheid geeft kinderen veiligheid. Probeer het als iets positiefs te zien...Jij kunt dit. En als jij de touwtjes in handen neemt, wordt op den duur iedereen daar gezelliger van! Maar eerst door de zure appel heen bijten en dit ingesleten patroon doorbreken

Oei, lastig.. hier ook zo'n dame. Heel pittig en met een enorme sterke wil en enorm bijdehand. Is bijna 3 maar ook als sinds een half jaar regelmatig aan t gillen, schreeuwen en proberen haar zin door te drijven.

Daarnaast ben je op den duur geneigd om negatief gedrag op dezelfde manier te beantwoorden, dus ik hoor mezelf ook regelmatig schreeuwen of redelijk gepikeerd zijn. Altijd positief lukt dan ook vaak niet meer, zeker als je meerdere kinderen hebt en je moe bent na een lange dag.

Helaas werkt dit wel echt averechts op zo'n kind. Wij hebben gemerkt dat heel belangrijk is:

- persoonlijke aandacht en dan op positieve manier. Zeker bij meerdere kinderen is dit soms lastig en gaat een kind met negatief gedrag de aandacht proberen op te eisen. En dat lukt vaak :-(

Lees je wel eens een boekje, ga je wel eens op de grond een poosje met haar zitten spelen, bijv. Blokkentoren bouwen, pop aankleden, samen met serviesje spelen etc? Het handigste is om dit op een vast tijdstip te doen, uiteindelijk weten ze wanneer dit quality-time momentje is.. en wordt t ook echt een gezellig moment!

Uiteraard zou ik dit ook doen met je oudere dochter, het is belangrijk dat niet alle aandacht alleen maar naar je jongste gaat..

- vaste structuur. Voor een kind belangrijk!

En voor jezelf geeft t ook houvast.

- vast bedritueel. Bijv

slaapzak aan, boekje lezen, liedje zingen, één knuffel en dan deur dicht. En dat iedere keer weer in dezelfde volgorde. Ze moet leren: Slapen is slapen en dan is het stil, dat doe je alleen en in je eigen bed.. lastig maar probeer dit vol te houden! Je man hoort gewoon in jullie bed en niet op de bank!

- nee is nee en ja is ja. Consequent blijven! Dus niet: nee mama gaat je nu niet tillen, want ik ben aan het koken. En dan niet na na 5 min alsnog op tillen.. dat weet ze dan voor een volgende keer, als ik maar lang genoeg gilt, schreeuwt en dreint krijg ik mn zin..

- goed gedrag belonen en stout gedrag bestraffen. Het is heel apart maar mijn dochter vraagt er soms bijna om dat ik de grens aangeef. Die is wel wat ouder als jouw dochtertje, maar soms zetten we haar in de kinderstoel op de gang als ze bijv blijft krijsen om niets. Na 5 min gillen op de gang ga ik naar haar toe, en daarna gaat ze gewoon weer lief spelen. Terwijl als ik dat niet doe, ze een uur aan t krijsen en dreinen blijft. En als ze lief aan t spelen of kleuren is, zeg ik dat ook tegen haar. Dan glimt ze gewoon :-)

Het blijft lastig, en dit beheerst zo te lezen echt je leven momenteel. En zeker als je vermoeid bent door slaapgebrek, kun je t gevoel hebben dat het je boven je hoofd groeit. Dit heeft ook weer effect op je kinderen, zij voelen jouw stemming haarfijn aan! Hopelijk heb je iets aan bovenstaande tips.

Zoals anderen hier ook zeggen: jij bent de baas, jij bepaalt wat er wel en niet gebeurt en niet je dochter. Als t echt allemaal niet lukt, zoek hulp, hier hebben ze bijv een opvoedspreekuur bij t cb. Sterkte en succes!

Ik proef vooral dat je probeert haar boze buien te vermijden...dit resulteert in haar vaak haar zin te geven...haar dragen bijvoorbeeld. Ik denk dat je vaker voet bij stuk moet houden....kinderen zoeken grenzen omdat ze daar baad bij hebben, wanneer ze die niet krijgen gaan ze juist door tot ze die wel vinden....dit geeft namelijk duidelijkheid en veiligheid!

Dat is misschien even niet gezellig, maar je plukt daar later de vruchten van!

Opvoeden doe je voor later, niet voor dat moment!

Succes!

Mijn dochter is 20 maanden en ook een pittige tante die goed weet wat ze wil en verwacht dat de wereld zich aan haar aanpast. Bij ons zijn dit fases waarin we echt consequent moeten zijn..

we komen net weer uit zo’n fase, en ik was dodelijk vermoeid en heb haar daarin te veel d’r Zin gegeven waardoor het alleen maar erger werd..

toch weer even consequent geweest en een andere oplossing gezocht.. ze wilde bijvoorbeeld ineens dat ik bij d’r bleef zitten met in slaap vallen en niet veel later wilde ze in slaap gewiegd worden. Als ze haar zin niet kreeg was het niet huilen van verdriet, maar krijsen van woede. Toen dat zover kwam besloot ik dat gedrag niet te tolereren en heb haar dus gewoon in bed gelegd en ben d’r kamer uit gegaan. Ik laat haar niet graag huilen, maar krijsen omdat ze d’r zin niet krijgt vind ik verwend gedrag. Ook overdag sliep ze ineens slechter, zodra ik haar uit bed haalde deed ze inderdaad ook zo boos, in het begin probeerde ik dan maar om d’r niet boos te maken, maar op een gegeven moment was ik het zat. Toen heb ik een paar zware dagen gehad met veel gejank en gedram. Soms gewoon een minuutje op de gang gezet, dan werd ze helemaal dol, maar kon ik haar wel eindelijk troosten daarna.

Nu gaat het weer goed, maar heeft echt wel even geduurd..

kortom ik denk dat je echt even je grenzen aan moet geven, dan is het even zwaar, maar gaat het daarna weer beter.

Klinkt als gevalletje, een vinger geven en hele hand nemen.

Het mooie aan twee jarigen is, is dat ze trainbaar zijn en je ze wel een tijdje kan laten huilen en laten wachten. Consequente schoenen aantrekken en dit even volhouden. Dan maar even niet gezellig, dat was het toch al niet als ik je verhaal zo lees!

Succes!