ICSI 4 gestart

Ziezo, na een lange rustcyclus van maar liefst 8 weken zitten de eerste spuiten Menopur er weer in.  Nu, ik heb wel altijd lange maar regelmatige cyclussen van 6 weken uit mezelf, na de vorige IVF-poging nam mijn lichaam extra de tijd om te bekomen en had ik een cyclus van 8 weken.  Na ongeveer 6 weken had ik even een dipje omdat mijn menstruatie maar niet kwam maar ik heb de knop gelukkig snel kunnen omdraaien en nog maximaal kunnen genieten van het relaxte leven zonder IVF-stress met op tijd en stond een glaasje wijn.

Ik kreeg tijdens de rustcyclus wel een eerste slag te verwerken aangezien een vriendin van mij - die een jaartje geleden bevallen is van haar eerste - alweer zwanger bleek te zijn van een brusje...uiteraard van de eerste keer prijs.  Ik heb me er gelukkig na wat gepraat met een andere vriendin, snel kunnen over zetten.

Ik ben zondag vol goede moed gestart al moet ik zeggen dat ik er wat gelatener bij ben dan de vorige pogingen...de vorige pogingen liep ik telkens op een wolk tijdens de stimulatie aangezien ik er telkens overtuigd van was dat ik bij de volgende terugplaatsing wel zwanger zou zijn.  Na de mislukte pogingen sta ik nu echter precies wat nuchterder met mijn voetjes op de grond en heb ik meer iets van 'We zien wel' want ik weet dat ook deze nieuwe poging geen garantie op succes biedt ! Mijn vorige mislukte poging heeft me precies wel een beetje een trauma bezorgd aangezien deze faliekant is afgelopen zonder zelfs cryo's te hebben gehad.

Ik zit nu op CD 4 van mijn nieuwe IVF-poging en kreeg deze morgen weer 'geweldig' nieuws uit dezelfde vriendenkring dat ook bij een andere vriendin een brusje op komst is terwijl ze nog maar net zes maanden geleden bevallen is van het eerste...ik heb in mijn eentje dan ook zitten janken aangezien ik dit nieuws echtt niet had zien aankomen.  Mijn vriend zegt dat ik gelukkig moet zijn voor haar maar ik vind vooral dat ze ongelooflijk veel geluk heeft...dat is een beerje hetzelfde niet ?  Ze heeft enorm veel geluk dat zwanger worden de normaalste zaak van de wereld is voor haar.

Terwijl de whatsapp berichten in de vriendengroep met feliciaties aan het adres van die vriendin aan een recordtemp binnen kwamen, hing ik wel aan de lijn met het IVF-centrum omdat gisteren een deel van de inhoud van mijn spuit verloren was gegaan...en niet in mijn buik was terecht gekomen...

Ik merk dat het allemaal een beetje in mijn kleren is gaan zitten en ik, die dacht dat ik heel wat relaxter zou zijn omdat we al een dochter hebben, moet vaststellen dat ik meer en meer begin te lijden onder dat wachten op een brusje dat misschien nooit komt.

Soms heb ik zin om de droom op te geven maar zo ver ben ik nog niet.

Ik moet een beetje positief blijven want hey ik ben begonnen aan een nieuwe kans ! Gelukkig is er overmorgen accupunctuur om het allemaal wat van mij af te zetten !