Bevallen op 3 juni

Eindelijk ben ik ertoe geraakt om een blogje te schrijven om jullie het heuglijke nieuws van de geboorte van ons kleine wondertje te melden !
Precies 14 dagen geleden ben ik bevallen van een meisje ... 3300 gram en 49 cm groot!
De bevalling was niet echt de bevalling waarvan ik heb gedroomd maar uiteindelijk is het het resultaat dat telt en dat is een gezonde meid !
Op zondagavond, na een zwangerschap van 40 weken en 1 dag, kreeg ik bloedverlies en zijn mijn weeën gelijk op gang gekomen. Amper 3 uren na het slijm- en bloedverlies had ik reeds om de 5 minuten weeën . 5 uren na het bloedverlies en na 2 uren weeën om de 5 minuten zijn we naar de materniteit vertrokken.
Daar werd ik gelijk aan de monitor gelegd en bleek dat ik al enkele centimeters ontsluiting had en de ontsluitingsweeen goed op gang waren gekomen. Toen dachten we nog dat de bevalling zeer vlot zou verlopen en niets deed toen vermoeden dat de bevalling een gans andere wending zou krijgen. Maar toen mijn vliezen werden gebroken bij 6 cm.ontsluiting bleek dat onze meid reeds in het vruchtwater had gepoept waaruit men afleidde dat ze het wat benauwd had. Daarop is zij zelf ook in de problemen gekomen...na elke wee daalde haar hartslag met de helft wat zeer traumatisch was om te zien. Uiteindelijk heeft men het nog 2 uren afgewacht maar aangezien onze meid niet verder indaalde en haar hartslag onstabiel bleef, heeft. Men plots in allerijl beslist om haar te halen met een spoedkeizersnede. Ik werd in allerijl naar het operatiekwartier gereden en amper 15 minuten na de beslissing van de gynaecoloog om over te gaan tot een keizersnede was ze reeds geboren.
Op het moment zelf was het allemaal zeer traumatiserend maar achteraf gezien ben ik natuurlijk blij dat men zo kordaat heeft gereageerd en men geen enkel risico wou nemen...We hebben tenslotte zo veel moeite moeten doen om zo ver te geraken. Men had er trouwens het raden naar waarom ze in de problemen kwam...men dacht aan de navelstreng rond haar nekje.. Uiteindelijk is tijdens de keizersnede gebleken dat ze niet kon indalen en nooit spontaan zou kunnen geboren worden omwille van de vorm van mijn bekken. Dit betekent dat bij een eventuele tweede zwangerschap ik opnieuw zal moeten bevallen met een keizersnede.

Mijn herstel verloopt gelukkig voorspoedig en momenteel ben ik reeds een grote week thuis met de kleine meid.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de eerste dagen wat last heb gehad van babyblues en mij ook enorm onzeker voelde. Ik vond het allemaal heel overweldigend en eng. Ondertussen voel ik me echter elke dag relaxter worden in mijn nieuwe mamarol en slaag ik er in om ook echt te genieten !
Dit lukte vreemd genoeg de eerste dagen niet maar daar schaam ik me niet voor.

Onze kleine meid doet het goed...ze kan uiteraard ook zeer krachtig haar keel open zetten als ze honger heeft of wat ongemakkelijk is van haar fles maar al bij al hebben we voorlopig een rustige meid die het heerlijk vind om lekker dicht bij mij te liggen !
Ik ben eindelijk na de traumatische bevalling en de eerste onzekere dagen helemaal verliefd op ons wondertje !