Ik HAAT de wachtweken!

Een mopperblogje vandaag....ik zie het vandaag voor de eerste keer in mijn IVF-traject heel somber in.

Deze morgen opgestaan met een algemeen baalgevoel, wat traantjes gehuild in de wagen op weg naar het werk en op het werk al gans de dag vooral "aanwezigheidspolitiek" aan het doen waardoor de tijd tergend traag vooruit gaat.  Maar ik heb echt geen zin om iets te presteren...pfffff.

Hopelijk is mijn baalgevoel geen voorbode van mijn lichaam dat het weer niet gelukt is.  Wat, als ik het rationeel bekijk, ook geen drama hoeft te zijn want alleen de lucky ones hebben onmiddellijk raak bij de eerste TP en we hebben nog 2 cryo's in de vriezer !  Hoe ik mezelf ook probeer op te beuren, het lukt me niet vandaag...

En ik zit nog niet eens aan de helft van mijn wachtperiode - ik mag pas op zondag 23/09 naar het ziekenhuis voor bloedafname - en ik ben ze nu al beu...ik haat die onzekerheid.  Het liefst zou ik nu een winterslaapje doen tot volgende week zondag.

Sedert gisteren (3 dagen na TP) heb ik af en toe krampjes en gisteren in de namiddag ook paar keer felle steekjes onderin mijn buik gevoeld.  Voorts beeld ik me waarschijnlijk in dat ik af en toe misselijk ben :-)

Gisteren ook voor een bloedafname geweest in het ziekenhuis :dat doen ze standaard 6 dagen na de punctie om te controleren of er geen overstimulatie is en of de hormonale waarden ok zijn voor de innesteling.  Indien niet zouden ze dit bijsturen met hormonen.  De gyn vertelde me dat als alles verder goed gaat de innesteling voor één dezer dagen is en dat mijn bloedwaarden ok zijn...

Ik heb sterk het gevoel dat het niks wordt deze ronde voor ons en dat ik dit weekend maar eens ga gaan shoppen om mijn frustratie weg te spoelen...

Hopelijk zie ik het morgen allemaal opnieuw wat optimistischer in ! Sorry voor deze mopperblog.