Start begeleiding fertiliteitscentrum

Ik heb al zoveel blogs gelezen van anderen en eigenlijk nooit gedacht dat ik er ooit zelf ook aan zou beginnen maar nu heb ik toch wel de beheofte en het gevoel dat het mij misschien deugd kan doen om alles vanaf nu neer te pennen.

Ik heb het gevoel dat een mijlpaal is bereikt en we samen, met zovele anderen, in het circuit van de MM zijn terecht gekomen : er is nu jammer genoeg echt geen ontkennen meer aan.

Mijn verhaal start in augustus 2010 toen ik, na een jaar zeuren, eindelijk groen licht kreeg van mijn ventje om te stoppen met de pil.  In 2010 was ik er absoluut nog niet mee bezig omdat we toch eerst moeten kijken hoe mijn cyclus er uit zou zien.  Samen met mij stopten, louter toevallig, ook mijn 2 schoonzusjes met de pil.

In december 2010 is het ene schoonzusje al zwanger maar toen geen paniek bij ons want we waren nog maar net komen piepen.  Na enkele maanden werd wel duidelijk dat mijn cyclussen zeer onregelmatig en lang duren, m.n. van 32 tot 42 dagen.  Begin 2011 startte ik met ovulatietesten en ik slaagde er toch wel in om in elke cyclus duidelijk de LH-piek te traceren.  Ik had dus een eisprong ! 

Gezien een jaar na gestopt te zijn met de pil een zwangerschap uitbleef, ben ik in september 2011 op consultatie geweest bij de gynaecoloog.  Er werd afgesproken dat ik mocht starten met clomid om mijn cyclussen regelmatiger en korter te krijgen.  Enkele weken later - ik was toen nog niet gestart met clomid - kreeg ik echter alarmerend bericht i.v.m. het uitstrijkje dat ter gelegenheid van de consultatie was genomen.  Ik had een afwijkend uitstrijkje...begin oktober 2011 werd een colposcopie uitgevoerd om het afwijkend baarmoederhalsweesfel nader te onderzoeken - dat het resultaat van het uitstrijkje bevestigde- en eind oktober 2011 onderging ik een vaginale conisatie.

Een onderbreking van ruim 3 maanden dus, inclusief herstel, en ik had al zo een lange cyclussen !

Ondertussen had ik ook een HSG laten uitvoeren en deze gaf een volkomen normaal beeld en doorgankelijke eileiders.  In die periode is ook een eerste test uitgevoerd nopens de zaadkwaliteit van mijn ventje en deze bleek ondermaats te zijn (slechts 10 mio zaadcellen waarvan 25% lineair bewegend). Mijn ventje is onmiddellijk gestart met het nemen van voedingssupllementen (Lijnzaadolie en Qualisperm) ter verbetering van de zaadkwaliteit.

We beslisten (positivisten (naïevelingen) als we zijn) om de natuur toch nog even zijn gang te laten gaan om dan in het nieuwe jaar te starten met IUI bij uitblijven van een zwangerschap.

Ondertussen zijn we maart 2012 en ben ik doorverwezen naar een fertiliteitsarts en - centrum.  En ik die enkele weken geleden nog dacht dat het een kwestie van enkele IUI-pogingen zou zijn vooraleer ik zwanger zou zijn...kom ik daar even bedrogen uit !

Twee bijkomende spermastaaltjes verder (afgenomen in februari 2012) blijkt nu zelfs dat de kwaliteit van mijn ventjes zaad er  nog op achteruit is gegaan en luidt de diagnose dat de kwaliteit van het sperma wellicht zelfs niet voldoende is voor IUI.

IVF zou nu onze enige kans nog zijn...gelukkig ben ik deze klap al wat te boven nu.

Deze morgen ben ik dan voor het eerst op onderzoek en consultatie bij de fertiliteitsarts geweest die vaststelde dat het probleem bij ons beide ligt :

- ik zou polyclistische ovaria hebben hetgeen de langere en onregelmatige cyclussen verklaart

- de zaadkwaliteit van mijn ventje is niet voldoende

Misschien toch beter voor de moraal van beide als het niet enkel aan één van ons ligt, al is dat maar een magere troost, dat besef ik.

Ik word nu deze cyclus nog opgevolgd om toch een IUI te doen...gezien we midden in een cyclus geen IVF kunnen opstarten (is toch altijd beter dan niets).  Ik mag nu maandagmorgen terug om te zien of er al bepaalde follikel(s) gegroeid zijn (ik zit vandaag op CD10).

Er is ook nog een afspraak gepland op 12 maart bij een endocrinoloog voor mijn ventje...om na te gaan wat kan gedaan worden om de kwaliteit te verbeteren van mijn ventjes zaad. 

We zijn er nu dus echt aan begonnen...nooit gedacht dat uitgerekend wij in de MM zouden terecht komen om een beebje van ons te kunnen krijgen.

Ik hoop zo dat mijn verhaal geen "lijdens"weg word zoals ik hier toch al vaak gelezen heb...

Wordt vervolgd, zou ik zeggen.