Onrustig

Ik ben onrustig. Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet op dit moment. Het gonst in mijn hoofd en lijf dat ik "dingen" moet doen zoals schoonmaken, opruimen, spulletjes moet kopen (met name babydingen en opberg spullen om alles netjes op te ruimen) mijn nageltjes moet lakken, mijn haar leuk moet zitten, alles schoon moet zijn,  en de was moet gedaan zijn. Maar aan de andere kant kan dat niet omdat ik niet teveel kán doen en er eigenlijk geen zin in heb.  Om gek van te worden! Als ik teveel doe dan kan ik niet meer lopen/zitten/liggen, maar als ik niks doe voel ik me ook rot... pfff die hormonen toch.... hahah   Zelfs de tv kan me niet boeijen op dit moment, ik kijk maar ik zie niks. Dus loop ik maar een beetje door het huis te scharrelen in de hoop dat ik iets vind waar ik wel zin in heb...

Morgen word eindelijk het kamertje in elkaar gezet en kan ik gaan inrichten. Als het aan mij had gelegen was het al wéken af geweest maar ja, mijn vent zit nu op opleiding en heeft ook behoorlijk wat huiswerk. Daarnaast doet hij bijna het hele huishouden en kookt hij iedere avond. Super lief allemaal en ik ben er echt heel blij mee! Hij kan ook nog eens goed koken dus dat is mooi mee genomen. Ik bof echt met hem! Maar toch wil ik het kamertje NU af en niet morgen....   en ik maar denken dat ik geen nesteldrang zou krijgen!

Vanaf nu krijgen we alle bijeenkomsten voor de aankomende bevalling. Woensdag de info avond bij de verloskundige, binnenkort naar de open-avond van het ziekenhuis, borstvoedingscursus, partneravond bij de yoga (leren we puffen en hij leert mij ondersteunen) en om de 3 weken (straks 2 geloof ik) naar de verloskundige voor de controles. Spannend allemaal, het komt nu steeds dichterbij. Ik ben al echt aan het aftellen hoeveel weken ik nog moet werken (5) en hoeveel dagen tot de uitgerekende datum. Mischien leid dit er ook heen dat ik me onrustig voel, soms denk ik; was het maar zover. Maar aan de andere kant; laat nog maar even lekker in mijn buik zitten hoor! Ik heb nog niet alles af, het huis is nog niet klaar, ik heb nog niet alles gelezen, en alle cursussen en bijeenkomsten gehad, ik wil me goed voorbereiden..

Maar hoe goed kan je je voorbereiden op een bevalling als je zoiets nog nooit hebt meegemaakt? Je weet niet wát je gaat voelen, hoeveel pijn het doet en wat voor een gevoel het is om de kind voor het eerst te zien. Dit kan niemand je namelijk vertellen want het is zó persoonlijk en dat benauwd mij een beetje. Ik ben iemand die zich voorbereid, die alle 'what if's' al in haar hoofd heeft uitgedacht en een plan B heeft. En dat kan nu niet.Ik moet me leren overgeven aan de onzekerheid, Het kindje komt vanzelf als het tijd is, miljoenen vrouwen gingen me voor in alle landen van de wereld waarvan sommige in de rimboe zonder dokters en pijnbestrijding. Ik kan niks anders dan het koffertje klaarzetten, afwachten tot het gaat beginnen en hopen dat het goed gaat komen. En dát maakt mij onrustig..