Wir war!!

Nou hier maar weer eens een blog. Wil er al zolang de tijd voor nemen maar het komt er steeds niet van. Jens heeft vandaag weer erg last met poepen hij wou niks, hij is op de arm in slaap gevallen en heb hem toen maar even in de box gelegd doe ik normaal nooit maar de wielen van de kinderwagen zijn eraf omdat ik die heb schoongemaakt.

Sommigen van jullie weten misschien wel dat ik problemen met mjin zus. De meesten van jullie weten denk ik ook wel dat ze kanker heeft en niet meer te genezen is. Met kerst 08 hebben we flinke ruzie gehad en toen bleek dat mijn zus met heel veel dingen zat. Mijn man en ik zijn toen ook weggegaan en we hebben een tijdje geen contact gehad. Omdat ik zwanger was zou ze er na de geboorte op terug komen om erover te praten. Ze is gewoon geweest toen Jens geboren was en wij zijn met Jens ook nog paar keer daar geweest. Opeens hoorde ik niks meer van haar, kreeg geen reactie`s op mails, smsjes, belletjes. Mijn moeder was een keer hier en toen vroeg ik wat er met haar aan de hand was en ze vertelde dat mijn zus met dingen zat. Nou ik was al boos, omdat mijn zus dat niet zelf had gezegd. Ik wist het wel van kerst maar zij zou erop terug komen, want ik heb zoiets van laten we het maar vergeten en er nog een mooie tijd van maken. Er is zoveel gebeurd dat ik het zonde vind om de tijd die we samen hebben daaraan te moeten verspillen maar goed. Mijn moeder verzint ook elke keer een excuus voor mijn zus, dan zeg ik van ze had toch kunnen zeggen dat ze met dingen zat en daar de tijd voor nodig had om er over na te denken ofzoiets, dan zegt ma weer ja maar..........ze is niet lekker of bla bla bla.

Ik had mijn zus gemaild en kreeg maar geen reactie, 1,5 week later nog een keer gemaild en kreeg van alles om de oren. Ze wou iets van mij wat ik haar niet kan geven. Een emotionele band. Mijn zus en ik zijn nooit zo geweest vroeger niet encde laatste jaren ook niet. Wij zijn altijd zussen geweest die elkaar niet te vaak moeten zien maar dat als we elkaar zien het leuk is maar het dan ook weer even goed is. Alles wat ik tegen haar zei en zeg verteld ze altijd door aan mams, zo zielig daardoor vertouw ik haar ook voor geen meter. In de mail had ze gezet dat als ik niet kon geven wat zij wou een emotionele band dus ons contact beperkt zou blijven. Ik heb er echt lang en goed overnagedacht maar ik kan haar dat niet geven door ons verleden. Dus ik ben heel eerlijk geweest en heb haar dat gezegd, en ook maar even gevraagd wat ze met beperkt contact precies bedoelt, omdat ik graag wil weten wat ze wel en niet op prijs stelt.

Dit kreeg ik terug excact gekopieerd uit de mail:

Hoi,

Volgens mij kun je al veel uit mijn eerste mail halen over het contact maar zal het je nog een keer uitleggen. Ik kom niet bij jou langs en jij niet bij mij want als er niets veranderd vind ik ons contact niet echt. Ik kan daar ook niets mee met dat contact. Op fam feestjes zullen wij elkaar treffen en dat is geen probleem zelf een woordje delen ook niet maar je hoeft van mij uit niet veel te verwachten, naar mijn grote verdriet. Het is jouw keuze zo zie ik dat.

En als je mij echt zou begrijpen zou je meer je best doen om goed contact met mij te krijgen.

Gr Linda

Nou hoezo het is mijn keuze gek onie, zij wil wat ik kan het haar niet geven dan is het toch haar keus wat ze ermee doet en niet die van mij of zie ik dat verkeer?????

Toevallig hadden we net die zondag 1ste paasdag een familie feestje gehad, nou ze heeft niet eens hallo gezegd, of me ook maar 1x aangekeken laat staan dat we dan een woordje kunnen wisselen. Dit heb ik ook terug gemaild. Ook het feit dat ze hier erg weinig komen uit eigen initiatief alleen met verjaardag of op uitnodiging staan ze op de stoep. Ik heb een zware zwangerschap gehad en wilde er voor haar zijn, dus ik ging elke week trouw naar haar op bezoek, het is een half uur rijden dus niet zomaar even de hoek om. Zelfs als ik een slechte dag had ging ik erheen omdat ik er wilde zijn voor haar. Helaas heb ik er weinig voor terug gekregen. Ze kwam nooit hier en als ik vroeg of ze zin had om keer hier te komen was het altijd van ben slecht te pas, maar dan lees ik 2 dagen een verhaal op haar hyves dat ze zo heerlijk met de buren naar de stad waren geweest op het terras zitten. Nou hoe slecht ben je dan!!

Daarna heb ik haar gestuurd dat ik haar het beste wens! Dit had ik beter niet kunnen doen want toen kreeg ik weer een boze mail. In sommige dingen heeft ze gelijk maar in andere ook weer niet. Het kan toch niet alleen aan mij liggen dat ons contact zo slecht is.

Ik heb me er bij neergelgd dat ze geen contact meer wil. En het gekke is....ik vind het prima ik ben er helemaal klaar mee. Ik ben altijd het achtergestelde lid van ons gezin geweest, en zo voelt het nog steeds. Het zware deel van mijn zwangerschap was mijn moeder er niet voor mij, omdat ze er was voor mijn zus. Nooit heb ik geklaagd maar hoopte wel dat er ook nog een uurtje in de week voor mij zou zijn maar dat ging niet door. Als ze kwam was het ook echt net een uurtje en alleen koffie drinken en weer weg, terwijl ik soms blij was dat ik van bank naar wc of naar bed kon komen. Ze zei dan altijd...och meid het is was met jou heb zo`n medelijden. Nou daar moest ik het mee doen.

Vrijdag kwam mijn moeder hier die was woensdag terug gekomen van vakantie. Ze vertelde dat ze had gehoord van mijn zus dat er wat was voorgevallen toen ze op vakantie was. weer begon ze met excuus te verzinnen voor mijn zus. Ze stelde zelfs voor dat mijn tante met ons ging praten om het weer goed te krijgen. Ik antwoorde daarop Linda wil dat niet eens, zei heeft het contact verbroken. Ik heb gelijk gezegd dat ze er niet teveel van moet verwachten. Er is zoveel gebeurd en mijn prive leven loopt nu ook niet op rolletjes dat dat zeker niet mijn prioriteit heeft. Ik heb er zovaak aangedacht om te breken met mijn familie, nu het met mijn zus zo is ben ik gek genoeg opgelucht. Er is een rust over mij gekomen.

Liefs mama van Jens