Radeloos!!

Nou hier ben ik dan maar weer eens met een blog ik moet het even van me afschrijven.

Ik heb het helemaal gehad met ALLLES................Ik voel me zo eenzaam de laatste tijd dat ik niet meer weet wat ik ermee moet. Die dikke buik mag van mij nu wel verdwijnen ik heb alleen maar pijn en ga eigenlijk alleen de deur uit als ik wat boodschappen moet hebben. S`nachts is het ook niet te houden me omdraaien in bed is drama en moet gewoon huilen van de pijn. Mijn schoenen/ sokken aan doen of me benen op de bank krijgen als ik wil gaan liggen doet me ook erg veel pijn, zelfs lopen vermijdt ik liever.

Mijn kerel doet erg zijn best, maar hij is ook nog druk met verbouwen zodat dat straks klaar is als de kleine komt. Ik heb al vaker aangegeven bij hem dat ik iemand nodig heb die me helpt met schoonmaken, afstoffen en kleine dingen kan ik nog wel maar stofzuigen. dweilen, vaatwasser uitpakken, badkamer poetsen het lukt me niet meer. De kerel zegt dan dat hij dat wel doet maar goed dit gesprek was een week of 3 geleden en de badkamer is nog niet gebeurd grrrrrrrrrrr................... en omdat ik niet teveel wil zeuren omdat hij al zo druk is zeg ik dan nou doe even de hoek van de wc dan doe ik de rest van de badkamer wel met als gevolg dat ik weer harde buiken krijg en daar de hele avond zoet me ben. De vloer van de woonkamer is door het natte weer buiten ook wel toe aan een dweil beurt maar hoe??? ik kan het niet en de kerel is druk.

Helaas zou ik niet weten hoe ik dit op moet lossen zijn moeder heeft reuma en een spierziekte en mijn moeder is druk met mijn zus die krijg deze week weer chemo in veldhoven. Mijn zus en haar man wonen tijdelijk bij mijn moeder omdat hun aan het verbouwen zijn, vandaag word er de keuken geplaats en morgen de vloer en dan komen vrijdag een deel van de meubels. Zaterdag komt mijn zus weer thuis en er wordt door mijn tantes dan ook alles op alles gezet dat zij weer schoon in haar huisje kan als ze zaterdag thuis komt. Dit is natuurlijk heel fijn voor mijn zus en ik gun het haar zo maar ik zou mezelf ook voor een uurtje iemand gunnen die even voor mij de badkamer en de wc doet zodat ik me daar niet meer zo druk over hoef te maken. Vind het eigenlijk wel egoitisch van mezelf dat ik dit denk maar kan er niks aan doen.

De kinderkamer ook zo iets. Ik zeg al 3 weken tegen de kerel wanneer gaan we de kinderkamer schoonmaken helaas en dat vind ik er jammer ben ik er zelf niet meer goed genoeg voor en kan dit dus niet alleen want het bedje moet even van de kant enzo en onderin de commode kom ik al helemaal niet meer bij. Elke week zei ik aankomend weekend gaan we dat doe en elke keer had meneer geen tijd. Zo ook afgelopen weekend zei ik hem dat het nou toch wel eens moest gebeuren want we hebben nog maar 6 weken te gaan. Ik zei weer aankomend weekend wil ik dat nou gewoon af hebben, en goed gister hadden we het over wat we deze week gingen doen vanavond gaan we naar prentatal want daar is korting en moet nog bh`s hebben en heb hulp nodig met passen. Donderdag en vrijdag en zaterdag ging hij boven verder met de kast vertelde bij doodleuk ik zeg en de kinderkamer dan? ja euh........... ja weet je euh laat maar zei ik toen. Was het zo zat gisteravond in bed tijdje liggen huilen. Ik zou de dingen nog zo graag zelf willen doen maar kan het gewoon echt niet meer. Ik doe ook al de boodschappen en til dan altijd te zwaar en dan ben ik de rest van de dag bezig met bijkomen.

Ik probeer zo min mogelijk van hem te vragen want tijd samen hebben we ook al bijna niet en dat mis ik ook heel erg..................... als hij niet aan het werk is op zolder is hij wel aan het poetsen tegen de tijd dat hij dan gedouched en wel beneden is ga ik naar bed want hou het dan niet meer uit op de bank en het enige wat fijn is is liggen.

Als ik dit terug lees voel ik me zo`n zeikwijf en dat wil ik juist helemaal niet zijn. Ik kan alleen wel een beetje hulp gebruiken...........

liefs een verdrietige mama