Een jaar geleden + update
Een jaar geleden wilde je niet meer eten. Wat we ook probeerden, je kon het niet meer opbrengen. Nog steeds staat de foto in mijn geheugen gegrift waarop te zien is dat we je in het wippertje legden en je armpjes naar beneden drongen om je toch nog íets te laten eten. Dat spijt me nu zo lieverd..
Een jaar geleden waren we bang. Heel erg bang. We wisten het wel, maar we wilden er niet aan. Je was zo mooi, zo lief, zo geweldig. Je BENT nog steeds al die dingen…
Nee lieve mensen, Levi is niet een jaar geleden overleden. Hij is een jaar geleden opgenomen, wat het begin van het einde was. Schrijven ging een lange tijd niet. Ik kon de woorden niet vinden. Wat moet je schrijven?
Als ik schrijf dat het goed gaat, lieg ik niet. Ik lach oprecht, om flauwe films, om leuke gesprekken, grappige berichtjes, m'n man... Ik praat, vaak de oren van je hoofd, ook daar is niets veranderd. Ik huil, ook gewoon zomaar, zonder reden. Ik ben chagrijnig als ik in de file kom en ik nét te laat ben voor de supermarkt. Ik ben boos als er iets niet gaat zoals ik had gehoopt of op mezelf als ik mijn kleine teen stoot. Ik heb het over Levi wanneer ik wil met mensen die hem, net als ik, nooit zat worden. Ik praat ook net zoveel over kleine Pixel en over hoe ik op zie tegen de bevalling (brrrr….) en hoe nieuwsgierig ik ben naar de nieuwe baby.
Maar als ik schrijf dat het goed gaat, voel ik me een verrader. Hoe kun je je goed voelen als je kind dood is? Waarom adem je door, lééf je door? Wat voor een moeder bén je dan?!
Gewoon een mama, met goede en slechte kanten. Zo! Ik heb het gezegd! Gewoon arrogant en bam! En ik ben niet alleen… In deze lange tijd van stilte, zonder blogs, waarin ik alleen maar af en toe online kwam om te kijken hoe het met iedereen ging, bleven jullie aan me denken. Ik blijf berichtjes krijgen, lieve, oprechte, zachte en wat strengere (nog steeds té lieve) berichten dat ik nu toch écht iets van mezelf moet laten horen. Sorry meiden, ik kon het niet eerder.
Dan nu nog een kleine update over hoe het is vergaan met alle onderwerpen die hier spelen:
- Pixel. De baby gaat goed. Echt super! De schoppen zijn niet te houden, mijn buik zit onder de blauwe plekken, maar wat is dat fijn. Elke keer als ik moet huilen, schopt de baby extra hard. ‘’Mama, ik blijf!’’ Nog maar 16 dagen. Oke, oke, maximaal nog 25 dagen…. :wink We zijn nieuwsgierig, blij, bang en alles door elkaar, maar het komt goed. Het kan moeilijk blijven zitten toch....? (<--- graag serieuze opties als antwoord alsjeblieft :wink )
- Ik ben weer tante!!! Vandaag 5 weken geleden is ons tweede allerliefste nichtje Julia geboren. Ze is zo ontzettend schattig, lief, klein, geweldig! Kortom , wederom helemaal verliefd <3
- En afgelopen woensdag is mijn lieve vriendinnetje mama geworden van een net zo mooi, schattig, lief, klein en geweldig meisje! Alles gaat nu goed, ik mocht al twee keer op kraamvisite komen! In oktober is een andere lieve vriendin uitgerekend, zij krijgt ook een meisje. Zouden wij dan het rijtje volmaken en krijgt onze kleine Pixel direct een vriendinnengroep voor het leven of is het tóch een jongen en wordt hij dan het prinsje of de lakei?! Ik vind het in ieder geval heerlijk om erover na te denken!
- De stichting! We hebben inmiddels alles klaar! We zijn druk bezig om geld binnen te harken, met de nieuwe website die straks online gaat komen en met lanceren. Deze stond al gepland, maar is nog even uitgesteld. Het komt zeker te weten goed, er staan zo óntzettend veel lieve mensen achter ons! Jullie horen er zeker meer over, beloofd :happy
- Ik ben bang voor bevallen, mensenlief! Whaaaa!! Ik dacht dat het minder eng zou zijn als je weet wat er komt, maar het tegengestelde is waar… Iemand tips om rustig te blijven? ;)
Verder heb ik eigenlijk niet zoveel… ;) Jullie lieve berichtjes, alle commentaren op blogs, ik ga echt mijn best doen meer én beter te reageren. Maar neem het me nog niet kwalijk alsjeblieft.. In ieder geval horen jullie zeker van de klap en post ik uiteraard een fotootje van ons kleintje.
Dikke knuffels van ons!
reacties (0)