De dag na de begrafenis
Hij is er echt niet meer..
Dit was mijn eerste gedachte toen ik vanmorgen de kamer binnenkwam en de box, de kinderwagen, zijn bedje en zijn speeltjes zag. Op bed kun je nog doen alsof hij in zijn kamertje ligt, maar als je gaat kijken, slaat de realiteit keihard toe.
Ik ben boos. Heel erg boos. Kwaad zelfs. Waarom gaf ik hem dat gif?! Waarom hebben we het niet sneller gezien?! Waarom Levi?! Waarom, waarom?!?! De vraag is even zinloos als vergiftigend. Ik wilde hem redden, maar het is niet gelukt. Levi is niet boos op me toch? Ik wilde het zo graag anders!! Zo ontzettend graag!!
We hebben hem gisteren begraven. Het kistje hebben we zelf in de auto vervoerd. Ik kon me niet voorstellen dat hij in zo'n grote nare zwarte auto moest liggen. Op de begraafplaats stonden al een hoop mensen, dat was erg fijn. De dienst was heel erg mooi, voor zover je mooi kunt zeggen. We hebben 500 ballonnen opgelaten en toen brak de zon door! Levi is geen sterretje, Levi is de zon!! 'Hallo papa en mama, het gaat goed met me :)
Nu voel ik me leeg. En kindloos. Ons huis voelt leeg en niet van ons. Iedereen probeert je te helpen en dat is zo ontzettend lief! Maar we krijgen hem er niet mee terug. En dat besef komt nu pas heel goed binnen.
Ik ga zeker schrijven over alles, ik wacht alleen totdat ik het kan.
Vind jullie lief!
Liefs Leonie
reacties (0)